adhikAr – 1 dharmopadeshAmRut ]85
prApta paN thaI gaI to te mithyA dev ane mithyA gurunA upadesh, viShay anurAg
ane nIch kuLamAn utpatti Adi dvArA sahasA niShphaL jAy chhe. 167.
(वसंततिलका)
लब्धे कथं कथमपीह मनुष्यजन्म-
न्यङ्ग प्रसंगवशतो हि कुरु स्वकार्यम् ।
प्राप्तं तु कामपि गतिंकुमते तिरश्चां
कस्त्वां भविष्यति विबोधयितुं समर्थः ।।१६८।।
anuvAd : he durbuddhi prANI! jo ahIn tane koI paN prakAre manuShya janma
prApta thaI gayo chhe to pachhI prasang pAmIne potAnun kArya (Atmahit) karI le. nahi
to jo tun marIne koI tiryanch paryAy pAmIsh to pachhI tane samajAvavA mATe koN
samartha thashe? arthAt koI samartha thaI shakashe nahi. 168.
(शार्दूलविक्रीडित)
जन्म प्राप्य नरेषु निर्मलकुले क्लेशान्मतेः पाटवं
भक्तिं जैनमते कथं कथमपि प्रागर्जितश्रेयसः ।
संसारार्णवतारकं सुखकरं धर्मं न ये कुर्वते
हस्तप्राप्तमनर्ध्यरत्नमपि ते मुञ्चन्ति दुर्बुद्धयः ।।१६९।।
anuvAd : je manuShyo manuShya paryAyamAn uttam kuLamAn janma laIne kaShTapUrvak
buddhichAturyane pAmyA chhe tathA jemaNe pUrvopArjit puNyakarmanA udayathI koIpaN prakAre
jainamatamAn bhakti paN prApta karI lIdhI chhe chhatAn paN jo teo sansAr-samudrano pAr
karAvIne sukh utpanna karanAr dharma karatA nathI to samajavun joIe ke te durbuddhijano
hAthamAn prApta thavA chhatAn paN amUlya ratna chhoDI de chhe. 169.
(शार्दूलविक्रीडित)
तिष्ठत्या युरतीव दीर्घमखिलान्यङ्गानि दूरं द्रढा-
न्येषा श्रीरपि मे वशं गतवती किं व्याकुलत्वं मुधा ।
आयत्यां निरवग्रहो गतवया धर्मं करिष्ये भरा-
दित्येवं बत चिन्तयन्नपि जडो यात्यन्तकग्रासताम् ।।१७०।।