adhikār – 1ḥ dharmopadeshāmr̥ut ]81
anuvād : shuddhanayanī apekṣhāe samasta padārthono viṣhay karanār gnān ane
darshan ja jīvanun svarūp chhe je te jīvathī pr̥uthak nathī. āthī bhinna bījun koī jīvanun
svarūp hoī shakatun nathī. māṭe te ‘chidrūp’ arthāt chetanasvarūp em kahevāy chhe. uttam
gurunā upadeshathī potānā guṇo ane paryāyo sāthe te gnān-darshan svarūp jīvane sārī
rīte jāṇī letān yogīoe shun nathī jāṇyun, shun nathī dekhyun ane shun nathī prāpta karyun?
arthāt uparyukta jīvanun svarūp jāṇī letān bījun badhun ja jāṇī līdhun, joī līdhun
ane prāpta karī līdhun chhe em samajavun joīe. 158.
(शार्दूलविक्रीडित)
यन्नान्तर्न बहिः स्थितं न च दिशि स्थूलं न सूक्ष्मं पुमान्
नैव स्त्री न नपुंसकं न गुरुतां प्राप्तं न यल्लाघवम् ।
कर्मस्पर्शशरीरगन्धगणनाव्याहारवर्णोज्झितं
स्वच्छं ज्ञानद्रगेकमूर्ति तदहं ज्योतिः परं नापरम् ।।१५९।।
anuvād : hun te utkr̥uṣhṭa jyoti svarūp chhun je na andar sthit chhe, na bahār
sthit chhe, na dishāmān sthit chhe, na sthūḷ chhe, na sūkṣhma chhe, na puruṣh chhe, na strī
chhe, na napunsak chhe, na guru chhe, na laghu chhe; tathā je karma, sparsha, sharīr, gandh, gaṇanā,
shabda ane varṇa rahit thaīne nirmaḷ ane gnān-darshanarūp advitīy sharīr dhāraṇ kare
chhe. enāthī bhinna bījun koī mārun svarūp nathī. 159.
(शार्दूलविक्रीडित)
जानन्ति स्वयमेव यद्विमनसश्चिद्रूपमानन्दवत्
प्रोच्छिन्ने यदनाद्यमन्दमसकृन्मोहान्धकारे हठात् ।
सूर्याचन्द्रमसावतीत्य यदहो विश्वप्रकाशात्मकं
तज्जीयात्सहजं सुनिष्कलमहं शब्दाभिधेयं महः ।।१६०।।
anuvād : jene anādikālīn prachur moharūp andhakār baḷapūrvak naṣhṭa thaī
javāthī manarahit thayelā sarvagna svayam ja jāṇe chhe, je chetanasvarūp chhe, ānand – sanyukta
chhe, anādi chhe, tīvra chhe, nirantar rahenār chhe ane je āshcharyanī vāt chhe ke sūrya
tathā chandramāne paṇ tiraskr̥ut karīne samasta jagatane prakāshit karanār chhe; te ‘अहम्’