adhikār – 1ḥ dharmopadeshāmr̥ut ]85
prāpta paṇ thaī gaī to te mithyā dev ane mithyā gurunā upadesh, viṣhay anurāg
ane nīch kuḷamān utpatti ādi dvārā sahasā niṣhphaḷ jāy chhe. 167.
(वसंततिलका)
लब्धे कथं कथमपीह मनुष्यजन्म-
न्यङ्ग प्रसंगवशतो हि कुरु स्वकार्यम् ।
प्राप्तं तु कामपि गतिंकुमते तिरश्चां
कस्त्वां भविष्यति विबोधयितुं समर्थः ।।१६८।।
anuvād : he durbuddhi prāṇī! jo ahīn tane koī paṇ prakāre manuṣhya janma
prāpta thaī gayo chhe to pachhī prasaṅg pāmīne potānun kārya (ātmahit) karī le. nahi
to jo tun marīne koī tiryañch paryāy pāmīsh to pachhī tane samajāvavā māṭe koṇ
samartha thashe? arthāt koī samartha thaī shakashe nahi. 168.
(शार्दूलविक्रीडित)
जन्म प्राप्य नरेषु निर्मलकुले क्लेशान्मतेः पाटवं
भक्तिं जैनमते कथं कथमपि प्रागर्जितश्रेयसः ।
संसारार्णवतारकं सुखकरं धर्मं न ये कुर्वते
हस्तप्राप्तमनर्ध्यरत्नमपि ते मुञ्चन्ति दुर्बुद्धयः ।।१६९।।
anuvād : je manuṣhyo manuṣhya paryāyamān uttam kuḷamān janma laīne kaṣhṭapūrvak
buddhichāturyane pāmyā chhe tathā jemaṇe pūrvopārjit puṇyakarmanā udayathī koīpaṇ prakāre
jainamatamān bhakti paṇ prāpta karī līdhī chhe chhatān paṇ jo teo sansār-samudrano pār
karāvīne sukh utpanna karanār dharma karatā nathī to samajavun joīe ke te durbuddhijano
hāthamān prāpta thavā chhatān paṇ amūlya ratna chhoḍī de chhe. 169.
(शार्दूलविक्रीडित)
तिष्ठत्या युरतीव दीर्घमखिलान्यङ्गानि दूरं द्रढा-
न्येषा श्रीरपि मे वशं गतवती किं व्याकुलत्वं मुधा ।
आयत्यां निरवग्रहो गतवया धर्मं करिष्ये भरा-
दित्येवं बत चिन्तयन्नपि जडो यात्यन्तकग्रासताम् ।।१७०।।