(वसंततिलका)
इष्टक्षयो यदिह ते यदनिष्टयोगः
पापेन तद्भवति जीव पुराकृतेन ।
शोकं करोषि किमु तस्य कुरु प्रणाशं
पापस्य तौ न भवतः पुरतोऽपि येन ।।१४।।
anavādaḥ — he jīv! ahīn je tane iṣhṭano viyog ane aniṣhṭano sanyog
thāy chhe te tārā pūrvakr̥ut pāpanā udayathī thāy chhe. tethī tun shok shā māṭe kare chhe?
te pāpano ja nāsh karavāno prayatna kar ke jethī āgaḷ paṇ te banne (iṣhṭa viyog
ane aniṣhṭasanyog) na thaī shake. 14.
(शार्दूलविक्रीडित)
नष्टे वस्तुनि शोभने ऽपि हि तदा शोकः समारभ्यते
तल्लाभो ऽथ यशोऽथ सौख्यमथ वा धर्मो ऽथ वा स्याद्यदि ।
यद्येको ऽपि न जायते कथमपि स्फारैः प्रयत्नैरपि
प्रायस्तत्र सुधीर्मुधा भवति कः शोकोग्ररक्षोवशः ।।१५।।
anuvād : manohar vastuno nāsh thatān jo shok karavāthī tenī prāpti
thatī hoy kīrti maḷatī hoy, sukh thatun hoy athavā dharma thato hoy; to to
shokano prārambh karavo barābar chhe. parantu jo anek prayatno dvārā paṇ te
chāremānthī ghaṇun karīne koī ek paṇ utpanna na thatun hoy to pachhī kyo
buddhimān manuṣhya vyartha te shokarūpī mahārākṣhasane ādhīn thāy? arthāt koī
nahīn. 15.
(वसंततिलका)
एकद्रुमे निशि वसन्ति यथा शकुन्ताः
प्रातः प्रयान्ति सहसा सकलासु दिक्षु ।
स्थित्वा कुले बत तथान्यकुलानि मृत्वा
लोकाः श्रयन्ति विदुषा खलु शोच्यते कः ।।१६।।
adhikār – 3ḥ anitya pañchāshat ]129