(वसन्ततिलका)
दिनानि खण्डानि गुरूणि मृत्युना
विहन्यमानस्य निजायुषो भृशम् ।
पतन्ति पश्यन्नपि नित्यमग्रतः स्थिर-
त्वमात्यन्यभिमन्यते जडः ।।५०।।
anuvād : ā agnānī prāṇī mr̥utyu dvārā khaṇḍit karātā potānā āyuṣhyanā
divaso rūpī dīrgha ṭūkaḍāone sadā potānī sāme paḍatā jovā chhatān paṇ potāne sthir
māne chhe. 50.
(शार्दूलविक्रीडित)
कालेन प्रलयं व्रजन्ति नियतं ते ऽपीन्द्रचन्द्रादयः
का वार्तान्यजनस्य कीटसद्रशो ऽशक्तेरदीर्घायुषः ।
तस्मान्मृत्युमुपागते प्रियतमे मोहं मुधा मा कथाः
कालः क्रीडति नात्र येन सहसा तत्किंचिदन्विष्यताम् ।।५१।।
anuvād : jo te indra ane chandra ādi paṇ samay pāmīne nishchayathī maraṇ
pāme chhe to bhalā kīḍā jevā nirbaḷ ane alpa āyuvāḷā anya manuṣhyonī to
vāt ja shī? arthāt te to niḥsandeh maraṇ pāmashe ja tethī he bhavya jīv! koī
atyant priy manuṣhya maraṇ pāmatān vyartha moh na kar. parantu koī evo upāy shodh
ke jethī te kāḷ (mr̥utyu) sahasā ahīn krīḍā na karī shake. 51.
(शार्दूलविक्रीडित)
संयोगो यदि विप्रयोगविधिना चेज्जन्म तन्मृत्युना
सम्पच्चेद्विपदा सुखं यदि तदा दुःखेन भाव्यं ध्रुवम् ।
संसारेऽत्र मुहुर्मुहुर्बहुविधावस्थान्तरप्रोल्लसद्-
वेषान्यत्वनटीकृताङ्गिनि सतः शोको न हर्षः क्वचित् ।।५२।।
anuvād : jyān prāṇī vāramvār anek prakāranī avasthāorūp veshonī
bhinnatāthī naṭ samān ācharaṇ kare chhe evā te sansāramān jo iṣhṭano sanyog
adhikār – 3ḥ anitya pañchāshat ]145