भक्तामरस्तोत्र ][ ५
मत्वेति नाथ ! तव संस्तवनं मयेद –
मारभ्यते तनुधियाऽपि तव प्रभावात्
चेतो हरिष्यति सतां नलिनीदलेषु
मुक्ताफलद्युतिमुपैति ननूदबिन्दुः ।।८।।
मानीज तेम स्तुति नाथ! तमारी आ में,
आरंभी अल्पमतिथी प्रभुना प्रभावे;
ते चित्त सज्जन हरे ज्यम बिंदु पामे –
मोती तणी कमळपत्र विषे प्रभाने. ८.
भावार्थ : — हे नाथ! एवुं समजीने पण ओछी बुद्धिवाळो होवा
छतां पण हुं जे आपनी स्तुति करुं छुं ए पण आपना प्रभावथी
सज्जनोना चित्त तो हरण करशे ज; जेमके कमळना पांदडां पर पडेलुं
पाणीनुं टीपुं मोती जेवुं सुंदर देखाईने लोकोना चित्तने हरण करे छे. ८.
आस्तां तव स्तवनमस्तसमस्तदोषं
त्वत्संकथापि जगतां दुरितानि हन्ति ।
दूरे सहस्रकिरणः कुरूते प्रभैव
पद्माकरेषु जलजानि विकाश भाञ्जि ।।९।।
दूरे रहो रहित दोष स्तुति तमारी,
त्हारी कथा पण अहो! जन – पापहारी;
दूर रहे रवि तथापि तस प्रभाए,
खीले सरोवर विषे कमळो घणांए! ९.
भावार्थ : — प्रभो! आपनी निर्दोष स्तुति तो क्यां रही! आपनी
पवित्र कथाथी पण जीवोने संसारनां बधां पापो नष्ट थई जाय छे. ए
साची वात छे के सूर्य घणो दूर होवा छतां तेनां किरणो सरोवरमांनां
कमळोने प्रफुल्लित करे छे. ९.