भक्तामरस्तोत्र ][ १९
रह्या छे के पवित्र धर्मना अधिश्वर अने प्रवर्तक आप ज छो एवी रीते
आपनो जे सुयश प्रगट करी रह्या छे तेना दुंदुभि आकाशने विषे
जयघोषणा करी तेनी गर्जना करी रह्या छे. ३२.
मंदारसुंदरनमेरुसुपारिजात –
सन्तानकादिकुसुमोत्करवृष्टिरुद्धा ।
गंधोदबिंदुशुभमंदमरुत्प्रपाता
दिव्या दिवः पतति ते वचसां ततिर्वा ।।३३।।
मंदार सुंदर नमेरुज पारिजाते,
संतानकादि फुलनी बहु वृष्टि भारे;
पाणीकणे सुरभि मंद समीर प्रेरे,
शुं दिव्य वाणी तुज स्वर्ग थकी पडे ते. ३३.
भावार्थ : — मंदार, सुंदर नमेरू, पारिजात अने संतानक इत्यादि
कल्पवृक्षोना फूलोनी जे दिव्य वृष्टि, सुगंधदार पाणीना बिंदुओ वडे शीतळ
अने मंद वायुए प्रेरायेली, स्वर्गमांथी घणी ज पडे छे. ते जाणे आपना
दिव्यध्वनिनी माळा ज पडती होय एम शुं नथी? ३३.
शुंभत्प्रभावलयभूरिविभा विभोस्ते
लोकत्रये द्युतिमतां द्यतिमाक्षिपन्ती ।
प्रोद्यद्विवाकरनिरंतरभूरिसंख्या
दीप्त्या जयत्यपि निशामपि सोमसौम्याम् ।।३४।।
शोभे विभो प्रसरती तुज कान्ति हारे,
त्रैलोकना द्युति समूहनी कान्ति भारे;
ते उगता रविसमी बहु छे छतांये,
रात्रि जीते शीतल चंद्र समान तेजे. ३४.
भावार्थ : — हे प्रभु! त्रिभुवनना बधा कान्तिवान पदार्थोनी