भक्तामरस्तोत्र ][ २३
जे जोरमां प्रलयना पवने थयेलो,
ओढा उडे बहु ज अग्नि दवे धीकेलो;
संहारशे जगत सन्मुख तेम आवे,
ते तुज कीर्तनरूपी जळ शांत पाडे. ४०.
भावार्थ : — जो प्रलयकाळना पवनथी उद्धत थयेलो अग्नि जेनी
अंदरथी घणा तणखा उडे छे अने घणा ज प्रकाशवाळो छे एवो दावानळ
वननो अग्नि जाणे जगतने बाळी नांखवानी इच्छा करतो होय नहीं, तेवो
जोरमां सळगतो सळगतो अग्नि सन्मुख आवे तो तेने पण आपना
नामनुं कीर्तन – स्तवन रूपी जळ समग्र रीते बुझावी नांखे छे. ४०.
रक्तेक्षणं समदकोकिलकंठनीलं,
क्रोधोद्धतं फणिनमुत्फ णमापतंतम् ।
आक्रामति क्रमयुगेन निरस्तशंक –
स्त्वन्नामनागदमनी हृदि यस्य पुंसः ।।४१।।
जे रक्त – नेत्र, पीककंठ समान काळो,
ऊंची फणे सरप सन्मुख आवनारो;
तेने निःशंक जन तेह उलंघी चाले,
त्वं नाम नागदमनी दिल जेह धारे. ४१.
भावार्थ : — लालचोळ आंखोवाळा मदोन्मत्त अने कोयलना कंठ
जेवो काळो अने क्रोधे करीने छंछेडायेलो एवो सर्प ऊंची फेण करीने सामो
धसी आवतो होय तेने पण, जे माणसनी पासे आपना नामरूपी
नागदमनी औषधि होय तो ते माणस निशंकपणे तेने ओळंगी जाय छे —
एवो साप पण आपना भक्तने करडी शकतो नथी. ४१.
वल्गत्तुरंगगजगर्जितभीमनाद –
माजौ बलं बलवतामपि भूपतीनाम् ।