कल्याणमंदिरस्तोत्र ][ ३७
अत्रे पाणी पण अमृत आ एम रे! चिंतवातुं,
निश्चेथी शुं विषविकृतिने टाळनारुं न थातुं? १७.
अर्थ : — जेम पाणी पण ‘आ अमृत छे’ एवी अतूट श्रद्धा
राखवाथी विषना विकारथी उत्पन्न थती पीडानो नाश करी नाखे छे तेवी
ज रीते हे भगवान्! आ संसारमां ज्यारे योगीजनो अभेद बुद्धिथी
आपनुं ध्यान करे छे त्यारे पोताना आत्माने आपनी समान चिंतवीने
आपना जेवा थई जाय छे. १७.
त्वामेव वीततमसं परवादिनोऽपि,
नूनं विभो हरिहरादिधिया प्रपन्नाः ।
किं काचकामलिभिरीश सितोऽपि शंखो,
नो गृह्यते विविधवर्णविपर्ययेण ।।१८।।
विभु तुंही तमरहितने वादीओए अनेरा,
निश्वे शंभु हरि प्रमुखनी धीथी मानी रहेला;
धोळो शंखे तदपि कमळायुक्तथी जिनराय!
नाना वर्णे विपरीत मतिए न शुं ते ग्रहाय? १८.
अर्थ : — जेम कमळानो रोग जेने थयो होय ते व्यक्ति सफेद
वर्णवाळा शंखने पण लीला, पीळा वगेरे विपरीत वर्णोवाळो कल्पनाबुद्धिथी
देखे छे तेवी ज रीते हे स्वामी! रागद्वेषादि अंधकाररहित (परम वीतराग
एवा) आपने अन्यमति (मिथ्यात्वादि रोगथी तेमनुं चित्त ग्रसायुं होवाथी)
ब्रह्मा, विष्णु, महेश आदिनी बुद्धिथी पूजे छे. १८.
धर्मोपदेशसमये सविघानुभावा –
दास्तां जनो भवति ते तरुरप्यशोकः ।
अभ्युद्गते दिनपतौ समहीरुहोऽपि,
किं वा विबोधमुपयाति न जीवलोकः ।।१९।।