यदा खलु योगी दर्शनचारित्रमोहनीयविपाकं पुद्गलकर्मत्वात् कर्मसु संहृत्य, तदनुवृत्तेः व्यावृत्त्योपयोगममुह्यन्तमरज्यन्तमद्विषन्तं चात्यन्तशुद्ध एवात्मनि निष्कम्पं
आथी ( – आ गाथाथी) एम दर्शाव्युं के निर्जरानो मुख्य हेतु १ध्यान छे. १४५.
अन्वयार्थः — [ यस्य ] जेने [ मोहः रागः द्वेषः ] मोह अने रागद्वेष [ न विद्यते ] नथी [ वा ] तथा [ योगपरिकर्म ] योगोनुं सेवन नथी (अर्थात् मन-वचन-काया प्रत्ये उपेक्षा छे), [ तस्य ] तेने [ शुभाशुभदहनः ] शुभाशुभने बाळनारो [ ध्यानमयः अग्निः ] ध्यानमय अग्नि [ जायते ] प्रगटे छे.
शुद्ध स्वरूपमां अविचलित चैतन्यपरिणति ते खरेखर ध्यान छे. ते ध्यान प्रगटवानी विधि हवे कहेवामां आवे छेः — ज्यारे खरेखर योगी, दर्शनमोहनीय अने चारित्रमोहनीयनो विपाक पुद्गलकर्म होवाथी ते विपाकने (पोताथी भिन्न एवां अचेतन) कर्मोमां समेटी दईने, तदनुसार परिणतिथी उपयोगने व्यावृत्त करीने ( – ते विपाकने अनुरूप परिणमवामांथी उपयोगने निवर्तावीने), मोही, रागी अने द्वेषी नहि १. आ ध्यान शुद्धभावरूप छे. पं. २६