आस्रवहेतुर्हि जीवस्य मोहरागद्वेषरूपो भावः । तदभावो भवति ज्ञानिनः । तदभावे भवत्यास्रवभावाभावः । आस्रवभावाभावे भवति कर्माभावः । कर्माभावेन भवति सार्वज्ञं सर्वदर्शित्वमव्याबाधमिन्द्रियव्यापारातीतमनन्तसुखत्वञ्चेति । स एष जीवन्मुक्ति नामा भावमोक्षः । कथमिति चेत् । भावः खल्वत्र विवक्षितः कर्मावृत्तचैतन्यस्य क्रमप्रवर्तमानज्ञप्तिक्रियारूपः । स खलु संसारिणोऽनादिमोहनीयकर्मोदयानुवृत्तिवशाद- शुद्धो द्रव्यकर्मास्रवहेतुः । स तु ज्ञानिनो मोहरागद्वेषानुवृत्तिरूपेण प्रहीयते । ततोऽस्य आस्रवभावो निरुध्यते । ततो निरुद्धास्रवभावस्यास्य मोहक्षयेणात्यन्त- निर्विकारमनादिमुद्रितानन्तचैतन्यवीर्यस्य शुद्धज्ञप्तिक्रियारूपेणान्तर्मुहूर्तमतिवाह्य युगपज्ज्ञान-
आस्रवनो हेतु खरेखर जीवनो मोहरागद्वेषरूप भाव छे. ज्ञानीने तेनो अभाव थाय छे. तेनो अभाव थतां आस्रवभावनो अभाव थाय छे. आस्रवभावनो अभाव थतां कर्मनो अभाव थाय छे. कर्मनो अभाव थवाथी सर्वज्ञपणुं, सर्वदर्शीपणुं अने अव्याबाध, १इन्द्रियव्यापारातीत, अनंत सुख थाय छे. ते आ २जीवन्मुक्ति नामनो भावमोक्ष छे. ‘कई रीते?’ एम प्रश्न करवामां आवे तो नीचे प्रमाणे स्पष्टीकरण छेः —
अहीं जे ‘भाव’ ३विवक्षित छे ते कर्मावृत (कर्मथी अवरायेला) चैतन्यनी क्रमे प्रवर्तती ज्ञप्तिक्रियारूप छे. ते (क्रमे प्रवर्तती ज्ञप्तिक्रियारूप भाव) खरेखर संसारीने अनादि काळथी मोहनीयकर्मना उदयने अनुसरती परिणतिने लीधे अशुद्ध छे, द्रव्यकर्मास्रवनो हेतु छे. परंतु ते (क्रमे प्रवर्तती ज्ञप्तिक्रियारूप भाव) ज्ञानीने मोहरागद्वेषवाळी परिणतिरूपे हानि पामे छे तेथी तेने आस्रवभावनो निरोध थाय छे. तेथी आस्रवभावनो जेने निरोध थयो छे एवा ते ज्ञानीने मोहना क्षय वडे अत्यंत निर्विकारपणुं थवाथी, जेने अनादि काळथी अनंत चैतन्य अने (अनंत) वीर्य बिडाई गयेल छे एवो ते ज्ञानी (क्षीणमोह गुणस्थाने) शुद्ध ज्ञप्तिक्रियारूपे अंतर्मुहूर्त पसार करीने युगपद् ज्ञानावरण, दर्शनावरण अने अंतरायनो क्षय थवाथी कथंचित् १. इन्द्रियव्यापारातीत = इन्द्रियव्यापार रहित २. जीवन्मुक्ति = जीवतां मुक्ति; देह होवां छतां मुक्ति. ३. विवक्षित = कहेवा धारेलो पं. २७