भावमादधाति, स स्वकचरित्रभ्रष्टः परचरित्रचर इत्युपगीयते; यतो हि स्वद्रव्ये शुद्धोपयोगवृत्तिः स्वचरितं, परद्रव्ये सोपरागोपयोगवृत्तिः परचरितमिति ।।१५६।।
अन्वयार्थः — [ यः ] जे [ रागेण ] रागथी ( – रंजित अर्थात् मलिन उपयोगथी) [ परद्रव्ये ] परद्रव्यने विषे [ शुभम् अशुभम् भावम् ] शुभ के अशुभ भाव [ यदि करोति ] करे छे, [ सः जीवः ] ते जीव [ स्वकचरित्रभ्रष्टः ] स्वचारित्रभ्रष्ट एवो [ परचरितचरः भवति ] परचारित्रनो आचरनार छे.
जे (जीव) खरेखर मोहनीयना उदयने अनुसरती परिणतिवशात् (अर्थात् मोहनीयना उदयने अनुसरीने परिणमवाने लीधे) रंजित-उपयोगवाळो (उपरक्त- उपयोगवाळो) वर्ततो थको, परद्रव्यने विषे शुभ के अशुभ भावने धारण करे छे, ते (जीव) स्वचारित्रथी भ्रष्ट एवो परचारित्रनो आचरनार कहेवामां आवे छे; कारण के खरेखर स्वद्रव्यने विषे शुद्ध-उपयोगरूप परिणति ते स्वचारित्र छे अने परद्रव्यने विषे १सोपराग-उपयोगरूप परिणति ते परचारित्र छे. १५६.
पं. २८