तत्त्वार्थश्रद्धानभावस्वभावं भावान्तरं श्रद्धानाख्यं सम्यक्त्वं, तत्त्वार्थश्रद्धाननिर्वृत्तौ सत्यामङ्ग- पूर्वगतार्थपरिच्छित्तिर्ज्ञानम्, आचारादिसूत्रप्रपञ्चितविचित्रयतिवृत्तसमस्तसमुदयरूपे तपसि चेष्टा चर्या — इत्येषः स्वपरप्रत्ययपर्यायाश्रितं भिन्नसाध्यसाधनभावं व्यवहारनयमाश्रित्यानुगम्यमानो मोक्षमार्गः कार्तस्वरपाषाणार्पितदीप्तजातवेदोवत्समाहितान्तरङ्गस्य प्रतिपदमुपरितनशुद्धभूमिकासु परमरम्यासु विश्रान्तिमभिन्नां निष्पादयन्, जात्यकार्तस्वरस्येव शुद्धजीवस्य कथञ्चिद्भिन्न- साध्यसाधनभावाभावात्स्वयं शुद्धस्वभावेन विपरिणममानस्यापि, निश्चयमोक्षमार्गस्य साधन- भावमापद्यत इति ।।१६०।।
टीकाः — निश्चयमोक्षमार्गना साधन तरीके, पूर्वोद्दिष्ट (१०७मी गाथामां उल्लेखवामां आवेला) व्यवहारमोक्षमार्गनो आ निर्देश छे.
सम्यग्दर्शन-ज्ञान-चारित्र ते मोक्षमार्ग छे. त्यां, (छ) द्रव्यरूप अने (नव) पदार्थरूप जेमना भेदो छे एवां धर्मादिना तत्त्वार्थश्रद्धानरूप भाव ( – धर्मास्तिकायादिनी तत्त्वार्थप्रतीतिरूप भाव) जेनो स्वभाव छे एवो, ‘श्रद्धान’ नामनो भावविशेष ते सम्यक्त्व; तत्त्वार्थश्रद्धानना सद्भावमां अंगपूर्वगत पदार्थोनुं अवबोधन ( – जाणवुं) ते ज्ञान; आचारादि सूत्रो वडे कहेवामां आवेला अनेकविध मुनि-आचारोना समस्त समुदायरूप तपमां चेष्टा ( – प्रवर्तन) ते चारित्र; — आवो आ, स्वपरहेतुक पर्यायने आश्रित, भिन्न- साध्यसाधनभाववाळा व्यवहारनयना आश्रये ( – व्यवहारनयनी अपेक्षाए) अनुसरवामां आवतो मोक्षमार्ग, सुवर्णपाषाणने लगाडवामां आवता प्रदीप्त अग्निनी माफक, *समाहित अंतरंगवाळा जीवने (अर्थात् जेनुं अंतरंग एकाग्र — समाधिप्राप्त छे एवा जीवने) पदे पदे परम रम्य एवी उपरनी शुद्ध भूमिकाओमां अभिन्न विश्रांति ( – अभेदरूप स्थिरता) निपजावतो थको — जोके उत्तम सुवर्णनी माफक शुद्ध जीव कथंचित् भिन्नसाध्यसाधनभावना अभावने लीधे स्वयं (पोतानी मेळे) शुद्ध स्वभावे परिणमे छे तोपण — निश्चयमोक्षमार्गना साधनपणाने पामे छे.
भावार्थः — जेने अंतरंगमां शुद्धिनो अंश परिणम्यो छे ते जीवने तत्त्वार्थश्रद्धान, *समाहित = एकाग्र; एकताने पामेल; अभेदताने प्राप्त; छिन्नभिन्नता रहित; समाधिप्राप्त; शुद्ध; प्रशांत.