भवन्ति । ततः स्वसमयप्रवृत्तिनाम्नो जीवस्वभावनियतचरितस्य साक्षान्मोक्षमार्गत्वमुपपन्न- मिति ।।१६४।। अण्णाणादो णाणी जदि मण्णदि सुद्धसंपओगादो ।
सूक्ष्मपरसमयस्वरूपाख्यानमेतत् ।
अर्हदादिषु भगवत्सु सिद्धिसाधनीभूतेषु भक्तिभावानुरञ्जिता चित्तवृत्तिरत्र कारणभाव निवृत्त थयो होवाने लीधे साक्षात् मोक्षकारणो ज छे. माटे ‘स्वसमयप्रवृत्ति’ नामनुं जे जीवस्वभावमां नियत चारित्र तेने साक्षात् मोक्षमार्गपणुं घटे छे.१ १६४.
अन्वयार्थः — [ शुद्धसम्प्रयोगात् ] शुद्धसंप्रयोगथी (शुभ भक्तिभावथी) [ दुःखमोक्षः भवति ] दुःखमोक्ष थाय छे [ इति ] एम [ यदि ] जो [ अज्ञानात् ] अज्ञानने लीधे [ ज्ञानी ] ज्ञानी [ मन्यते ] २माने, तो ते [ परसमयरतः जीवः ] परसमयरत जीव [ भवति ] छे. [‘अर्हंतादि प्रत्ये भक्ति-अनुरागवाळी मंदशुद्धिथी पण क्रमे मोक्ष थाय छे’ एवुं जो अज्ञानने लीधे ( – शुद्धात्मसंवेदनना अभावने लीधे, रागांशने लीधे) ज्ञानीने पण (मंद पुरुषार्थवाळुं) वलण वर्ते, तो त्यांसुधी ते पण सूक्ष्म परसमयमां रत छे.]
टीकाः — आ, सूक्ष्म परसमयना स्वरूपनुं कथन छे.
सिद्धिना साधनभूत एवा अर्हंतादि भगवंतो प्रत्ये भक्तिभावथी ३अनुरंजित
१. आ निरूपण साथे सरखाववा माटे श्री प्रवचनसारनी ११मी गाथा अने तेनी तत्त्वप्रदीपिका टीका जुओ.
२. मानवुं = वलण करवुं; इरादो राखवो; आशा धरवी; इच्छा करवी; गणना करवी; अभिप्राय करवो.
३. अनुरंजित = अनुरक्त; रागवाळी; सराग.