उक्तशुद्धसम्प्रयोगस्य कथञ्चिद्बन्धहेतुत्वेन मोक्षमार्गत्वनिरासोऽयम् ।
अर्हदादिभक्तिसम्पन्नः कथञ्चिच्छुद्धसम्प्रयोगोऽपि सन् जीवो जीवद्रागलवत्वाच्छु- भोपयोगतामजहत् बहुशः पुण्यं बध्नाति, न खलु सकलकर्मक्षयमारभते । ततः सर्वत्र रागकणिकाऽपि परिहरणीया परसमयप्रवृत्तिनिबन्धनत्वादिति ।।१६६।। जस्स हिदएणुमेत्तं वा परदव्वम्हि विज्जदे रागो ।
सो ण विजाणदि समयं सगस्स सव्वागमधरो वि ।।१६७।। ( – अर्हंतादिनी प्रतिमा), प्रवचन ( – शास्त्र), मुनिगण अने ज्ञान प्रत्ये भक्तिसंपन्न जीव [ बहुशः पुण्यं बध्नाति ] घणुं पुण्य बांधे छे, [ न खलु सः कर्मक्षयं करोति ] परंतु ते खरेखर कर्मनो क्षय करतो नथी.
टीकाः — अहीं, पूर्वोक्त शुद्धसंप्रयोगने १कथंचित् बंधहेतुपणुं होवाथी तेनुं मोक्षमार्गपणुं २निरस्त कर्युं छे (अर्थात् ज्ञानीने वर्ततो शुद्धसंप्रयोग निश्चयथी बंधहेतुभूत होवाने लीधे ते मोक्षमार्ग नथी एम अहीं दर्शाव्युं छे).
अर्हंतादि प्रत्ये भक्तिसंपन्न जीव, कथंचित् ३‘शुद्धसंप्रयोगवाळो’ होवा छतां पण, ४रागलव जीवतो (विद्यमान) होवाथी ‘शुभोपयोगीपणा’ने नहि छोडतो थको, घणुं पुण्य बांधे छे, परंतु खरेखर सकळ कर्मनो क्षय करतो नथी. तेथी सर्वत्र रागनी कणिका पण परिहरवायोग्य छे, केम के ते परसमयप्रवृत्तिनुं कारण छे. १६६.
१. कथंचित् = कोई प्रकारे; कोई अपेक्षाए (अर्थात् निश्चयनयनी अपेक्षाए). [ज्ञानीने वर्तता शुद्धसंप्रयोगने कदाचित् व्यवहारथी भले मोक्षनो परंपराहेतु कहेवामां आवे, परंतु निश्चयथी तो ते बंधहेतु ज छे कारण के अशुद्धिरूप अंश छे.]
२.निरस्त करवुं = खंडित करवुं; रदबातल करवुं; निषिद्ध करवुं.
३. सिद्धिना निमित्तभूत एवा जे अर्हंतादि तेमना प्रत्येना भक्तिभावने पूर्वे शुद्धसंप्रयोग कहेवामां
आव्यो छे. तेमां ‘शुद्ध’ शब्द होवा छतां ते ‘शुभ’ उपयोगरूप रागभाव छे. [‘शुभ’ एवा
अर्थमां जेम ‘विशुद्ध’ शब्द कदाचित् वपराय छे तेम अहीं ‘शुद्ध’ शब्द वपरायो छे.]
४. रागलव = जराक राग; अल्प राग.