अत्रात्यन्तासदुत्पादत्वं सिद्धस्य निषिद्धम् ।
यथा स्तोककालान्वयिषु नामकर्मविशेषोदयनिर्वृत्तेषु जीवस्य देवादिपर्यायेष्वेकस्मिन् स्वकारणनिवृत्तौ निवृत्तेऽभूतपूर्व एव चान्यस्मिन्नुत्पन्ने नासदुत्पत्तिः, तथा दीर्घकालान्वयिनि
भावार्थः — जीवने ध्रौव्य अपेक्षाए सत्नो विनाश अने असत्नो उत्पाद नथी. ‘मनुष्य मरे छे ने देव जन्मे छे’ एम जे कहेवामां आवे छे ते वात पण उपरोक्त हकीकत साथे विरोध पामती नथी. जेम मोटा एक वांसनी अनेक कातळीओ पोतपोतानां स्थानोमां विद्यमान छे अने बीजी कातळीओनां स्थानोमां अविद्यमान छे तथा वांस तो सर्व कातळीओनां स्थानोमां अन्वयरूपे विद्यमान होवा छतां प्रथमादि कातळीरूपे द्वितीयादि कातळीमां नहि होवाथी अविद्यमान पण कहेवाय छे, तेम त्रिकाळ-अवस्थायी एक जीवना नरनारकादि अनेक पर्यायो पोतपोताना काळमां विद्यमान छे अने बीजा पर्यायोना काळमां अविद्यमान छे तथा जीव तो सर्व पर्यायोमां अन्वयरूपे विद्यमान होवा छतां मनुष्यादिपर्यायरूपे देवादिपर्यायमां नहि होवाथी अविद्यमान पण कहेवाय छे. १९.
अन्वयार्थः — [ज्ञानावरणाद्याः भावाः] ज्ञानावरणादि भावो [जीवेन] जीव साथे [सुष्ठु] सारी रीते [अनुबद्धाः] अनुबद्ध छे; [तेषाम् अभावं कृत्वा] तेमनो अभाव करीने ते [अभूतपूर्वः सिद्धः] अभूतपूर्व सिद्ध [भवति] थाय छे.
टीकाः — अहीं सिद्धने अत्यंत असत्-उत्पादनो निषेध कर्यो छे (अर्थात् सिद्धपणुं थतां सर्वथा असत्नो उत्पाद थतो नथी एम कह्युं छे).
जेम थोडा काळ सुधी अन्वयरूपे ( – साथे साथे) रहेनारा, नामकर्मविशेषना