अत्र मुक्तावस्थस्यात्मनो निरुपाधि स्वरूपमुक्त म् ।
आत्मा हि परद्रव्यत्वात्कर्मरजसा साकल्येन यस्मिन्नेव क्षणे मुच्यते तस्मिन्नेवो-
र्ध्वगमनस्वभावत्वाल्लोकान्तमधिगम्य परतो गतिहेतोरभावादवस्थितः केवलज्ञानदर्शनाभ्यां स्वरूपभूतत्वादमुक्तोऽनन्तमतीन्द्रियं सुखमनुभवति । मुक्त स्य चास्य भावप्राणधारणलक्षणं
निरूपण करीने, हवे आ २७मी गाथाथी तेमनुं विशेष निरूपण शरू करवामां आव्युं छे. तेमां प्रथम, जीवनुं (आत्मानुं) निरूपण शरू करतां आ गाथामां संसारस्थित आत्माने जीव (अर्थात् जीवत्ववाळो), चेतयिता, उपयोगलक्षणवाळो, प्रभु, कर्ता इत्यादि कह्यो छे. जीवत्व, चेतयितृत्व, उपयोग, प्रभुत्व, कर्तृत्व इत्यादिनुं विवरण आगळनी गाथाओमां आवशे. २७.
अन्वयार्थः — [कर्ममलविप्रमुक्तः] कर्ममळथी मुक्त आत्मा [ऊर्ध्वं] ऊंचे [लोकस्य अन्तम्] लोकना अंतने [अधिगम्य] पामीने [सः सर्वज्ञानदर्शी] ते सर्वज्ञ-सर्वदर्शी [अनंतम्] अनंत [अनिन्द्रियम्] अनिंद्रिय [सुखम्] सुखने [लभते] अनुभवे छे.
टीकाः — अहीं मुक्तावस्थावाळा आत्मानुं निरुपाधि स्वरूप कह्युं छे.
आत्मा (कर्मरजना) परद्रव्यपणाने लीधे कर्मरजथी संपूर्णपणे जे क्षणे मुकाय छे ( – मुक्त थाय छे), ते ज क्षणे (पोताना) ऊर्ध्वगमनस्वभावने लीधे लोकना अंतने पामीने आगळ गतिहेतुनो अभाव होवाथी (त्यां) स्थिर रहेतो थको, केवळज्ञान अने केवळदर्शन (निज) स्वरूपभूत होवाने लीधे तेमनाथी नहि मुकातो थको अनंत अतींद्रिय सुखने अनुभवे छे. ते मुक्त आत्माने, भावप्राणधारण जेनुं लक्षण ( – स्वरूप) छे एवुं
५४