ಜ್ಞಾನೀ ಸುಕಾನೀ ಮಳಯಾ ಬಿನಾ ಏ ನಾವ ಪಣ ತಾರೇ ನಹೀಂ;
ಆ ಕಾಳಮಾಂ ಶುದ್ಧಾತ್ಮಜ್ಞಾನೀ ಸುಕಾನೀ ಬಹು ಬಹು ದೋಹ್ಯಲೋ,
ಮುಜ ಪುಣ್ಯರಾಶಿ ಫಳಯೋ ಅಹೋ! ಗುರು ಕ್ಹಾನ ತುಂ ನಾವಿಕ ಮಳಯೋ.
ಬಾಹ್ಯಾಂತರ ವಿಭವೋ ತಾರಾ, ತಾರೇ ನಾವ ಮುಮುಕ್ಷುನಾಂ.
ಅನೇ ಜ್ಞಪ್ತಿಮಾಂಹೀ ದರವ–ಗುಣ–ಪರ್ಯಾಯ ವಿಲಸೇ;
ನಿಜಾಲಂಬೀಭಾವೇ ಪರಿಣತಿ ಸ್ವರೂಪೇ ಜಈ ಭಳೇ,
ನಿಮಿತ್ತೋ ವಹೇವಾರೋ ಚಿದಘನ ವಿಷೇ ಕಾಂಈ ನ ಮಳೇ.
ಜೇ ವಜ್ರೇ ಸುಮುಮುಕ್ಷು ಸತ್ತ್ವ ಝಳಕೇ; ಪರದ್ರವ್ಯ ನಾತೋ ತೂಟೇ;
–ರಾಗದ್ವೇಷ ರುಚೇ ನ, ಜಂಪ ನ ವಳೇ ಭಾವೇಂದ್ರಿಮಾಂ–ಅಂಶಮಾಂ,
ಟಂಕೋತ್ಕೀರ್ಣ ಅಕಂಪ ಜ್ಞಾನ ಮಹಿಮಾ ಹೃದಯೇ ರಹೇ ಸರ್ವದಾ.
ಕರುಣಾ ಅಕಾರಣ ಸಮುದ್ರ! ತನೇ ನಮುಂ ಹುಂ;
ಹೇ ಜ್ಞಾನಪೋಷಕ ಸುಮೇಘ! ತನೇ ನಮುಂ ಹುಂ,
ಆ ದಾಸನಾ ಜೀವನಶಿಲ್ಪೀ! ತನೇ ನಮುಂ ಹುಂ.