ഉപയോഗീ ഹോതാ ഹൈ. തദുപരാന്ത ജഹാ ആവശ്യകതാ ലഗീ വഹാ ഭാവാര്ഥ ദ്വാരാ യാ പദടിപ്പണ ദ്വാരാ ഭീ ഉന്ഹോംനേ സ്പഷ്ടതാ കീ ഹൈ.
ഇസ പ്രകാര ഭഗവാന ശ്രീ കുന്ദകുന്ദാചാര്യദേവകേ സമയസാരാദി ഉത്തമോത്തമ പരമാഗമോംകേ അനുവാദകാ പരമ സൌഭാഗ്യ അദരണീയ ശ്രീ ഹിമ്മതഭാഈകോ മിലാ ഹൈ തദര്ഥ വേ വാസ്തവമേം അഭിനന്ദനീയ ഹൈം. പൂജ്യ ഗുരുദേവശ്രീകീ പ്രേരണാ ഝേലകര അത്യന്ത പരിശ്രമപൂര്വക ഐസാ സുന്ദര അനുവാദ കര ദേനേകേ ബദലേമേം സംസ്ഥാ ഉനകാ ജിതനാ ഉപകാര മാനേ ഉതനാ കമ ഹൈ. യഹ അനുവാദ അമൂല്യ ഹൈ, ക്യോംകി മാത്ര, കുന്ദകുന്ദഭാരതീ ഏവം ഗുരുദേവകേ പ്രതി പരമ ഭക്തിസേ പ്രേരിത ഹോകര അപനീ ആധ്യാത്മരസികതാ ദ്വാരാ കിയേ ഗയേ ഇസ അനുവാദകാ മുല്യ കൈസേ ആ കാ ജായേ? ഇസ അനുവാദകേ മഹാന കാര്യകേ ബദലേമേം ഉനകോ അഭിനന്ദനകേ രൂപമേം കുഛ കീമതീ ഭേംട ദേനേകീ സംസ്ഥാകോ അതീവ ഉത്കംഠാ ഥീ, ഔര ഉസേ സ്വീകാര കരനേകേ ലിയേ ഉനകോ ബാരമ്ബാര ആഗ്രഹയുക്ത അനുരോധഭീ കിയാ ഗയാ ഥാ, പരന്തു ഉന്ഹോംനേ ഉസേ സ്വീകാര കരനേകേ ലിയേ സ്പഷ്ട ഇനകാര കര ദിയാ ഥാ. ഉനകീ യഹ നിസ്പൃഹതാ ഭീ അത്യംന്ത പ്രശംസനീയ ഹൈ. പഹലേ പ്രവചനസാരകേ അനുവാദകേ സമയ ജബ ഉനകോ ഭേംടകീ സ്വീകൃതികേ ലിയേ അനുരോധ കിയാ ഗയാ ഥാ തബ ഉന്ഹോംനേ വൈരാഗ്യപൂര്വക ഐസാ പ്രത്യുത്തര ദിയാ ഥാ കി ‘‘മേരാ ആത്മാ ഇസ സംസാര പരിഭ്രമണസേ ഛൂടേ ഇതനാ ഹീ പര്യാപ്ത, ––ദൂസരാ മുഝേ കുഛ ബദലാ നഹീം ചാഹിയേ’’. ഉപോദ്ഘാതമേം ഭീ അപനീ ഭാവനാ വ്യക്ത കരതേ ഹുഏ വേ ലിഖതേ ഹൈം കിഃ ‘‘ യഹ അനുവാദ മൈനേ ശ്രീപംചാസ്തികായസംഗ്രഹ പ്രതി ഭക്തിസേ ഔര പൂജ്യ ഗുരുദേവകീ പ്രേരണാസേ പ്രേരിത ഹോകര, നിജ കല്യാണകേ ലിയേ, ഭവഭയസേ ഡരതേ ഡരതേ കിയാ ഹൈ’’.
ഇസ ശാസ്ത്രകീ മൂല ഗാഥാ ഏവം ഉസകീ സംസ്കൃത ടീകാകേ സംശോധനകേ ലിയേ ‘ശ്രീ ദിഗമ്ബര ജൈന ശാസ്ത്രഭംഡാര’ ഈഡര, തഥാ ‘ഭാംഡാരകര ഓരിഏന്ടല രീസര്ച ഇന്സ്ടിട്യൂട’ പൂനാകീ ഓരസേ ഹമേം പാംഡുലേഖ മിലേ ഥേ, തദര്ഥ ഉന ദോനോം സംസ്ഥാഓംകേ പ്രതി ഭീ കൃതജ്ഞതാ വ്യക്ത കരതേ ഹൈം. ശ്രീ മഗനാലാലജീ ജൈനനേ ശ്രീ പംചാസ്തികായസംഗ്രഹ കേ ഗുജരാതീ അനുവാദ കേ ഗദ്യാംശ കാ ഹന്ദീ രൂപാന്തര, ബ്ര൦ ശ്രീ ചന്ദൂലാലഭാഈനേ പ്രസ്തുത സംസ്കരണ കാ ‘പ്രൂഫ’ സംശോധന തഥാ ‘കഹാന മുദ്രണാലയ’ കേ മാലിക ശ്രീ ജ്ഞാനചന്ദജീ ജൈനനേ ഉത്സാഹപൂര്വക ഇസ സംസ്കരണ കാ സുന്ദര മുദ്രണ കര ദയാ ഹൈ, തദര്ഥ ഉനകേ പ്രതി ഭീ കൃതജ്ഞതാ വ്യക്ത കരതേ ഹൈം. മുമുക്ഷു ജീവ അതി ബഹുമാനപൂര്വക സദ്ഗുരുഗമ സേ ഇസ പരമാഗമ കാ അഭ്യാസ കരകേ ഉസകേ ഗഹന ഭാവോംകോ ആത്മസാത് കരേം ഔര ശാസ്ത്രകേ താത്പര്യഭൂത വീതരാഗഭാവകോ പ്രാപ്ത കരേം–––യഹീ ഭാവനാ. പോഷ വദീ ൮, വി൰ സം൰ ൨൦൪൬
‘ശ്രീ കുന്ദകുന്ദ–ആചാര്യപദദിന’
(