੨੫੮
ਵਿਲੋਚਨਪੁਟਾਃ ਕਿਮਪਿ ਸ੍ਵਬੁਦ੍ਧਯਾਵਲੋਕ੍ਯ ਯਥਾਸੁਖਮਾਸਤੇ, ਤੇ ਖਲ੍ਵਵਧੀਰਿਤਭਿਨ੍ਨਸਾਧ੍ਯਸਾਧਨਭਾਵਾ ਅਭਿਨ੍ਨਸਾਧ੍ਯਸਾਧਨਭਾਵਮਲਭਮਾਨਾ ਅਨ੍ਤਰਾਲ ਏਵ ਪ੍ਰਮਾਦਕਾਦਮ੍ਬਰੀਮਦਭਰਾਲਸਚੇਤਸੋ ਮਤ੍ਤਾ ਇਵ, ਮੂਰ੍ਚ੍ਛਿਤਾ ਇਵ, ਸੁਸ਼ੁਪ੍ਤਾ ਇਵ, ਪ੍ਰਭੂਤਘ੍ਰੁਤਸਿਤੋਪਲਪਾਯਸਾਸਾਦਿਤਸੌਹਿਤ੍ਯਾ ਇਵ, ਸਸੁਲ੍ਬਣਬਲ–ਸਞ੍ਜਨਿਤਜਾਡਯਾ ਇਵ, ਦਾਰੁਣਮਨੋਭ੍ਰਂਸ਼ਵਿਹਿਤ ਮੋਹਾ ਇਵ, ਮੁਦ੍ਰਿਤਵਿਸ਼ਿਸ਼੍ਟਚੈਤਨ੍ਯਾ ਵਨਸ੍ਪਤਯ ਇਵ,
-----------------------------------------------------------------------------
ਹੁਏ, ਆਁਖੋਂਕੋ ਅਧਮੁਨ੍ਦਾ ਰਖਕਰ ਕੁਛਭੀ ਸ੍ਵਬੁਦ੍ਧਿਸੇ ਅਵਲੋਕ ਕਰ ਯਥਾਸੁਖ ਰਹਤੇ ਹੈਂ [ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸ੍ਵਮਤਿਕਲ੍ਪਨਾਸੇ ਕੁਛ ਭੀ ਭਾਸਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਇਚ੍ਕਾਨੁਸਾਰ– ਜੈਸੇ ਸੁਖ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਵੈਸੇ–ਰਹਤੇ ਹੈਂ], ਵੇ ਵਾਸ੍ਤਵਮੇਂ ਭਿਨ੍ਨਸਾਧ੍ਯਸਾਧਨਭਾਵਕੋ ਤਿਰਸ੍ਕਾਰਤੇ ਹੁਏ, ਅਭਿਨ੍ਨਸਾਧ੍ਯਸਾਧਨਭਾਵਕੋ ਉਪਲਬ੍ਧ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ ਹੁਏ, ਅਂਤਰਾਲਮੇਂ ਹੀ [–ਸ਼ੁਭ ਤਥਾ ਸ਼ੁਦ੍ਧਕੇ ਅਤਿਰਿਕ੍ਤ ਸ਼ੇਸ਼ ਤੀਸਰੀ ਅਸ਼ੁਭ ਦਸ਼ਾਮੇਂ ਹੀ], ਪ੍ਰਮਾਦਮਦਿਰਾਕੇ ਮਦਸੇ ਭਰੇ ਹੁਏ ਆਲਸੀ ਚਿਤ੍ਤਵਾਲੇ ਵਰ੍ਤਤੇ ਹੁਏ, ਮਤ੍ਤ [ਉਨ੍ਮਤ੍ਤ] ਜੈਸੇ, ਮੂਰ੍ਛਿਤ ਜੈਸੇ, ਸੁਸ਼ੁਪ੍ਤ ਜੈਸੇ, ਬਹੁਤ ਘੀ–ਸ਼ਕ੍ਕਰ ਖੀਰ ਖਾਕਰ ਤ੍ਰੁਪ੍ਤਿਕੋ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤ ਹੁਏ [ਤ੍ਰੁਪ੍ਤ ਹੁਏ] ਹੋਂ ਐਸੇ, ਮੋਟੇ ਸ਼ਰੀਰਕੇ ਕਾਰਣ ਜੜਤਾ [– ਮਂਦਤਾ, ਨਿਸ਼੍ਕ੍ਰਿਯਤਾ] ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੁਈ ਹੋ ਐਸੇ, ਦਾਰੁਣ ਬੁਦ੍ਧਿਭ੍ਰਂਸ਼ਸੇ ਮੂਢਤਾ ਹੋ ਗਈ ਹੋ ਐਸੇ, ਜਿਸਕਾ ਵਿਸ਼ਿਸ਼੍ਟਚੈਤਨ੍ਯ ਮੁਁਦ
------------------------------------------------------------------------- ੧. ਯਥਾਸੁਖ = ਇਚ੍ਛਾਨੁਸਾਰ; ਜੈਸੇ ਸੁਖ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋ ਵੈਸੇ; ਯਥੇਚ੍ਛਰੂਪਸੇ. [ਜਿਨ੍ਹੇਂ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਰ੍ਥਿਕਨਯਕੇ [ਨਿਸ਼੍ਚਯਨਯਕੇ]
ਐਸਾ ਹੋਨੇ ਪਰ ਭੀ ਜੋ ਨਿਜ ਕਲ੍ਪਨਾਸੇ ਅਪਨੇਮੇਂ ਕਿਂਚਿਤ ਭਾਸ ਹੋਨੇਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਨਿਸ਼੍ਚਿਂਤਰੂਪਸੇ ਸ੍ਵਚ੍ਛਂਦਪੂਰ੍ਵਕ
ਵਰ੍ਤਤੇ ਹੈਂ. ‘ਜ੍ਞਾਨੀ ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗੀ ਜੀਵੋਂਕੋ ਪ੍ਰਾਥਮਿਕ ਦਸ਼ਾਮੇਂ ਆਂਸ਼ਿਕ ਸ਼ੁਦ੍ਧਿਕੇ ਸਾਥ–ਸਾਥ ਭੂਮਿਕਾਨੁਸਾਰ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵ ਭੀ
ਹੋਤੇ ਹੈਂ’–ਇਸ ਬਾਤਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ, ਉਨ੍ਹੇਂ ਯਹਾਁ ਕੇਵਲ ਨਿਸ਼੍ਚਯਾਵਲਮ੍ਬੀ ਕਹਾ ਹੈ.]
੨. ਮੋਕ੍ਸ਼ਮਾਰ੍ਗੀ ਜ੍ਞਾਨੀ ਜੀਵੋਂਕੋ ਸਵਿਕਲ੍ਪ ਪ੍ਰਾਥਮਿਕ ਦਸ਼ਾਮੇਂ [ਛਠਵੇਂ ਗੁਣਸ੍ਥਾਨ ਤਕ] ਵ੍ਯਵਹਾਰਨਯਕੀ ਅਪੇਕ੍ਸ਼ਾਸੇ
ਸ਼੍ਰਾਵਕ–ਮੁਨਿਕੇ ਆਚਾਰ ਸਮ੍ਬਨ੍ਧੀ ਸ਼ੁਭ ਭਾਵ ਹੋਤੇ ਹੈਂ.–ਯਹ ਵਾਤ ਕੇਵਲਨਿਸ਼੍ਚਯਾਵਲਮ੍ਬੀ ਜੀਵ ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ ਅਰ੍ਥਾਤ੍
[ਆਂਸ਼ਿਕ ਸ਼ੁਦ੍ਧਿਕੇ ਸਾਥਕੀ] ਸ਼ੁਭਭਾਵਵਾਲੀ ਪ੍ਰਾਥਮਿਕ ਦਸ਼ਾਕੋ ਵੇ ਨਹੀਂ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਤੇ ਔਰ ਸ੍ਵਯਂ ਅਸ਼ੁਭ ਭਾਵੋਂਮੇਂ ਵਰ੍ਤਤੇ ਹੋਨੇ
ਪਰ ਭੀ ਅਪਨੇਮੇਂ ਉਚ੍ਚ ਸ਼ੁਦ੍ਧ ਦਸ਼ਾਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰਕੇ ਸ੍ਵਚ੍ਛਂਦੀ ਰਹਤੇ ਹੈਂ.