ਗੁਣਪਰ੍ਯਯੈਃ ਸਹਿਤਃ ਸਂਸਰਨ੍ ਕਰੋਤਿ ਜੀਵਃ.. ੨੧..
ਰਂਗਬਿਰਂਗੇਪਨੇਕੇ ਅਭਾਵਵਾਲਾ ਹੈ, ਅਰਂਗੀ ਹੈ. ਬਾਁਸਕੇ ਦ੍ਰਸ਼੍ਟਾਂਤਕੀ ਭਾਁਤਿ–ਕੋਈ ਏਕ ਭਵ੍ਯ ਜੀਵ ਹੈ; ਉਸਕਾ
ਨੀਚੇਕਾ ਕੁਛ ਭਾਗ [ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਅਨਾਦਿ ਕਾਲਸੇ ਵਰ੍ਤਮਾਨ ਕਾਲ ਤਕਕਾ ਔਰ ਅਮੁਕ ਭਵਿਸ਼੍ਯ ਕਾਲ ਤਕਕਾ
ਭਾਗ] ਸਂਸਾਰੀ ਹੈ ਔਰ ਊਪਰਕਾ ਅਨਨ੍ਤ ਭਾਗ ਸਿਦ੍ਧਰੂਪ [–ਸ੍ਵਾਭਾਵਿਕ ਸ਼ੁਦ੍ਧ] ਹੈ. ਉਸ ਜੀਵਕੇ
ਸਂਸਾਰੀ ਭਾਗਮੇਂ ਸੇ ਕੁਛ ਭਾਗ ਖੁਲਾ [ਪ੍ਰਗਟ] ਹੈ ਔਰ ਸ਼ੇਸ਼ ਸਾਰਾ ਸਂਸਾਰੀ ਭਾਗ ਔਰ ਪੂਰਾ ਸਿਦ੍ਧਰੂਪ ਭਾਗ
ਢਁਕਾ ਹੁਆ [ਅਪ੍ਰਗਟ] ਹੈੇ. ਉਸ ਜੀਵਕਾ ਖੁਲਾ [ਪ੍ਰਗਟ] ਭਾਗ ਸਂਸਾਰੀ ਦੇਖਕਰ ਅਜ੍ਞਾਨੀ ਜੀਵ ‘ਜਹਾਁ–
ਜਹਾਁ ਜੀਵ ਹੋ ਵਹਾਁ–ਵਹਾਁ ਸਂਸਾਰੀਪਨਾ ਹੈ’ ਐਸੀ ਵ੍ਯਾਪ੍ਤਿਕੀ ਕਲ੍ਪਨਾ ਕਰ ਲੇਤਾ ਹੈ ਔਰ ਐਸੇ ਮਿਥ੍ਯਾ
ਵ੍ਯਾਪ੍ਤਿਜ੍ਞਾਨ ਦ੍ਵਾਰਾ ਐਸਾ ਅਨੁਮਾਨ ਕਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ‘ਅਨਾਦਿ–ਅਨਨ੍ਤ ਸਾਰਾ ਜੀਵ ਸਂਸਾਰੀ ਹੈ.’ ਯਹ ਅਨੁਮਾਨ
ਮਿਥ੍ਯਾ ਹੈੇ; ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਉਸ ਜੀਵਕਾ ਉਪਰਕਾ ਭਾਗ [–ਅਮੁਕ ਭਵਿਸ਼੍ਯ ਕਾਲਕੇ ਬਾਦਕਾ ਅਨਨ੍ਤ ਭਾਗ]
ਸਂਸਾਰੀਪਨੇਕੇ ਅਭਾਵਵਾਲਾ ਹੈ, ਸਿਦ੍ਧਰੂਪ ਹੈ– ਐਸਾ ਸਰ੍ਵਜ੍ਞਪ੍ਰਣੀਤ ਆਗਮਕੇ ਜ੍ਞਾਨਸੇ, ਸਮ੍ਯਕ੍ ਅਨੁਮਾਨਜ੍ਞਾਨਸੇ
ਤਥਾ ਅਤੀਨ੍ਦ੍ਰਿਯ ਜ੍ਞਾਨਸੇ ਸ੍ਪਸ਼੍ਟ ਜ੍ਞਾਤ ਹੋਤਾ ਹੈ.
ਉਦ੍ਭਵ, ਵਿਲਯ, ਵਲੀ ਭਾਵ–ਵਿਲਯ, ਅਭਾਵ–ਉਦ੍ਭਵਨੇ ਕਰੇ. ੨੧.