हवे फरी ते परमात्मानुं कथन करे छेः —
भावार्थः — जे अनंत ज्ञानादि निजस्वभावने छोडतो नथी अने कामक्रोधादिरूप
परभावने निजस्वपणे ग्रहण करतो नथी, त्रणे जगतना, त्रणे काळना समस्त वस्तुस्वभावने जाणे
छे, मात्र जाणे छे एटलुं ज नहि पण द्रव्यार्थिकनयथी नित्य ज अथवा नित्य सर्वकाळने ज
नियमथी जाणे छे ते शिव छे अने शांत छे.
वळी आ ज जीव मुक्त-अवस्थामां व्यक्तिरूप शांत अने शिवसंज्ञा पामे छे अने
संसार-अवस्थामां शुद्ध द्रव्यार्थिकनयथी शक्तिरूपे शांत अने शिवसंज्ञा पामे छे. कह्युं पण छे
पुनश्च किंविशिष्टो भवति —
१८) जो णिय – भाउ ण परिहरइ जो पर – भाउ ण लेइ ।
जाणइ सयलु वि णिच्चु पर सो सिउ संतु हवेइ ।।१८।।
यो निजभावं न परिहरति यः परभावं न लाति ।
जानाति सकलमपि नित्यं परं स शिवः शान्तो भवति ।।१८।।
यः कर्ता निजभावमनन्तज्ञानादिस्वभावं न परिहरति यश्च परभावं
कामक्रोधादिरूपमात्मरूपतया न गृह्नाति । पुनरपि कथंभूतः । जानाति सर्वमपि
जगत्त्रयकालत्रयवर्तिवस्तुस्वभावं न केवलं जानाति द्रव्यार्थिकनयेन नित्य एव अथवा नित्यं
सर्वकालमेव जानाति परं नियमेन । स इत्थंभूतः शिवो भवति शान्तश्च भवतीति । किं च
अयमेव जीवः मुक्तावस्थायां व्यक्ति रूपेण शान्तः शिवसंज्ञां लभते संसारावस्थायां तु
अधिकार-१ः दोहा-१८ ]परमात्मप्रकाशः [ ४३
आगे फि र उसी परमात्माका कथन करते हैं —
गाथा – १८
अन्वयार्थ : — [यः ] जो [निज भावं ] अनंतज्ञानादिरूप अपने भावोंको [न
परिहरति ] कभी नहीं छोड़ता [यः ] और जो [परभावं ] कामक्रोधादिरूप परभावोंको [न
लाति ] कभी ग्रहण नहीं करता है, [सकलमपि ] तीन लोक तीन कालकी सब चीजोंको
[परं ] केवल [नित्यं ] हमेशा [जानाति ] जानता है, [सः ] वही [शिवः ] शिवस्वरूप तथा
[शांतः ] शांतस्वरूप [भवति ] है ।
भावार्थ : — संसार अवस्थामें शुद्ध द्रव्यार्थिकनयकर सभी जीव शक्तिरूपसे परमात्मा