Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
ಶ್ರೀ ದಿಗಂಬರ ಜೈನ ಸ್ವಾಧ್ಯಾಯಮಂದಿರ ಟ್ರಸ್ಟ, ಸೋನಗಢ - ೩೬೪೨೫೦
मोक्षस्य कारणं भणित्वा मत्वा जिय हे जीव सो पर ताइं करेइ स एव पुरुषस्ते पुण्यपापे
द्वे करोतीति । तथाहि — निजशुद्धात्मभावनोत्थवीतरागसहजानन्दैकरूपं सुखरसास्वादरुचिरूपं
सम्यग्दर्शनं, तत्रैव स्वशुद्धात्मनि वीतरागसहजानन्दैकस्वसंवेदनपरिच्छित्तिरूपं सम्यग्ज्ञानं, वीतराग-
सहजानन्दैकसमरसी भावेन तत्रैव निश्चलस्थिरत्वं सम्यक्चारित्रं, इत्येतैस्त्रिभिः परिणतमात्मानं
योऽसौ मोक्षकारणं न जानाति स एव पुण्यमुपादेयं करोति पापं हेयं च करोतीति । यस्तु
पूर्वोक्त रत्नत्रयपरिणतमात्मानमेव मोक्षमार्गं जानाति तस्य तु सम्यग्द्रष्टेर्यद्यपि संसारस्थिति-
च्छेदकारणेन सम्यक्त्वादिगुणेन परंपरया मुक्ति कारणं तीर्थंकरनामकर्मप्रकृत्यादिकमनीहितवृत्त्या
विशिष्टपुण्यमास्रवति तथाप्यसौ तदुपादेयं न करोतीति भावार्थः ।।५४।।
अथ योऽसौ निश्चयेन पुण्यपापद्वयं समानं न मन्यते स मोहेन मोहितः सन् संसारं
परिभ्रमतीति कथयति —
ಮಯ ಸ್ವಸಂವೇದನರೂಪ-ಪರಿಚ್ಛಿತ್ತಿರೂಪ-ಸಮ್ಯಗ್ಜ್ಞಾನ ಛೇ, ಏಕ (ಕೇವಳ) ವೀತರಾಗ ಸಹಜಾನಂದರೂಪ ಪರಮಸಮರಸೀ
ಭಾವಥೀ ತೇಮಾಂ ಜ, (ಸ್ವಶುದ್ಧಾತ್ಮಾಮಾಂ ಜ) ನಿಶ್ಚಲಸ್ಥಿರತಾರೂಪ ಸಮ್ಯಕ್ಚಾರಿತ್ರ ಛೇ. ಏ ತ್ರಣ ರೂಪೇ ಪರಿಣತ
ಆತ್ಮಾನೇ ಜೇ ಮೋಕ್ಷನುಂ ಕಾರಣ ಜಾಣತೋ ನಥೀ ತೇ ಜ ಪುಣ್ಯನೇ ಉಪಾದೇಯ ಕರೇ ಛೇ ಅನೇ ಪಾಪನೇ ಹೇಯ ಕರೇ ಛೇ.
ಪರಂತು ಪೂರ್ವೋಕ್ತ ರತ್ನತ್ರಯರೂಪೇ ಪರಿಣತ ಆತ್ಮಾನೇ ಜ ಜೇ ಮೋಕ್ಷಮಾರ್ಗ ಜಾಣೇ ಛೇ ತೇ ಸಮ್ಯಗ್ದ್ರಷ್ಟಿನೇ
ತೋ ಜೋಕೇ ಸಂಸಾರಸ್ಥಿತಿನೋ ನಾಶ ಕರವಾಮಾಂ ಕಾರಣಭೂತ ಏವಾ ಸಮ್ಯಕ್ತ್ವ ಆದಿ ಗುಣಥೀ ಪರಂಪರಾಏ
ಮುಕ್ತಿನಾ ಕಾರಣರೂಪ ತೀರ್ಥಂಕರನಾಮಕರ್ಮನೀ ಪ್ರಕೃತಿ ಆದಿಕ ವಿಶಿಷ್ಟ ಪುಣ್ಯನೋ ಅನೀಹಿತವೃತ್ತಿಥೀ ಆಸ್ರವ ಥಾಯ
ಛೇ ತೋಪಣ ತೇ ಸಮ್ಯಗ್ದ್ರಷ್ಟಿ ತೇನೇ ಉಪಾದೇಯ ಕರತೋ ನಥೀ. ಏವೋ ಭಾವಾರ್ಥ ಛೇ. ೫೪.
ಹವೇ, ಜೇ ಕೋಈ ನಿಶ್ಚಯನಯಥೀ ಪುಣ್ಯ, ಪಾಪ ಬನ್ನೇನೇ ಸಮಾನ ಮಾನತೋ ನಥೀ ತೇ ಮೋಹಥೀ ಮೋಹಿತ
ಥತೋ ಸಂಸಾರಮಾಂ ಭಟಕೇ ಛೇ, ಏಮ ಕಹೇ ಛೇ : —
ಅಧಿಕಾರ-೨ : ದೋಹಾ-೫೪ ]ಪರಮಾತ್ಮಪ್ರಕಾಶ: [ ೩೦೯
स्वसंवेदनरूप सम्यग्ज्ञान और वीतरागपरमानंद परम समरसीभावकर उसीमें निश्चय स्थिरतारूप
सम्यक्चारित्र — इन तीनों स्वरूप परिणत हुआ जो आत्मा उसको जो जीव मोक्षका कारण नहीं
जानता, वह ही पुण्यको आदरने योग्य जानता है, और पापको त्यागने योग्य जानता है । तथा
जो सम्यग्दृष्टि जीव रत्नत्रयस्वरूप परिणत हुए आत्माको ही मोक्षका मार्ग जानता है, उसके
यद्यपि संसारकी स्थितिके छेदनका कारण, और सम्यक्त्वादि गुणसे परम्पराय मुक्तिका कारण
ऐसी तीर्थंकरनामप्रकृति आदि शुभ (पुण्य) प्रकृतियोंको (कर्मोंको) अवाँछितवृत्तिसे ग्रहण
करता है, तो भी उपादेय नहीं मानता है । कर्मप्रकृतियोंको त्यागने योग्य ही समझता है ।।५४।।
आगे जो निश्चयनयसे पुण्य-पाप दोनोंको समान नहीं मानता, वह मोहसे मोहित हुआ
संसारमें भटकता है, ऐसा कहते हैं —