Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
ശ്രീ ദിഗംബര ജൈന സ്വാധ്യായമംദിര ട്രസ്ട, സോനഗഢ - ൩൬൪൨൫൦
प्रथमतस्तावत् ‘सिरिगुरु’ इत्यादिमोक्षस्वरूपकथनमुख्यत्वेन दोहकसूत्राणि दशकम्, अत ऊर्ध्वं
‘दंसणु णाणु’ इत्याद्येकसूत्रेण मोक्षफ लं, तदनन्तरं ‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’
इत्याद्येकोनविंशतिसूत्रपर्यन्तं निश्चयव्यवहारमोक्षमार्गमुख्यतया व्याख्यानम्, अथानन्तरम-
भेदरत्नत्रयमुख्यत्वेन ‘जो भत्तउ’ इत्यादि सूत्राष्टकम्, अत ऊर्ध्वं समभावमुख्यत्वेन ‘कम्मु
पुरक्किउ’ इत्यादिसूत्राणि चतुर्दश, अथानन्तरं पुण्यपापसमानमुख्यत्वेन ‘बंधहं मोक्खहं हेउ णिउ’
इत्यादिसूत्राणि चतुर्दश, अत ऊर्ध्वम् एकचत्वारिंशत्सूत्रपर्यन्तं प्रक्षेपकान् विहाय
शुद्धोपयोगस्वरूपमुख्यत्वमिति समुदायपातनिका । तत्र प्रथमतः एकचत्वारिंशन्मध्ये ‘सुद्धहं संजमु’
इत्यादिसूत्रपञ्चकपर्यन्तं शुद्धोपयोगमुख्यतया व्याख्यानम्, अथानन्तरं ‘दाणिं लब्भइ’
ബീജോ മഹാധികാര (ദോഹക സൂത്രോ – ൨൧൪)
ത്യാരപഛീ ബീജാ മഹാധികാരനീ (ദോഹകസൂത്രോ ൨൧൪) ശരൂആതമാം മോക്ഷ, മോക്ഷഫള, അനേ
മോക്ഷമാര്ഗനും സ്വരൂപ കഹേവാമാം ആവേ ഛേ. (൧) ത്യാം പ്രഥമ ജ മോക്ഷ സ്വരൂപനാ കഥനനീ മുഖ്യതാഥീ
‘‘सिरिगुरु’’ ഇത്യാദി ദസ ദോഹകസൂത്രോ ഛേ, (൨) ത്യാരപഛീ ‘‘दंसणु णाणु’’ ഏ ഏക സൂത്രഥീ
മോക്ഷനും ഫള ദര്ശാവ്യും ഛേ, (൩) ത്യാരപഛീ ‘‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’’ ഇത്യാദി ഓഗണീസ സൂത്ര
സുധീ നിശ്ചയവ്യവഹാരമോക്ഷമാര്ഗനീ മുഖ്യതാഥീ വ്യാഖ്യാന കര്യും ഛേ, (൪) ത്യാരപഛീ അഭേദരത്നത്രയനീ
മുഖ്യതാഥീ ‘‘जो भत्तउ’’ ഇത്യാദി ആഠ സൂത്രോ ഛേ, (൫) ത്യാരപഛീ സമഭാവനീ മുഖ്യതാഥീ ‘‘कम्मु
पुरक्किउ’’ ഇത്യാദി ചൌദ സൂത്രോ ഛേ, (൬) ത്യാരപഛീ പുണ്യ പാപനീ സമാനതാനീ മുഖ്യതാഥീ ‘‘बंधहं
मोक्खहं हेउ णिउ’’ ഇത്യാദി ചൌദ സൂത്രോ ഛേ.
ത്യാര പഛീ പ്രക്ഷേപകോനേ ഛോഡീനേ ഏകതാലീസ സൂത്രോ സുധീ ശുദ്ധോപയോഗനാ സ്വരൂപനീ മുഖ്യതാ
ഛേ. ഏ പ്രമാണേ സമുദായപാതനികാ ജാണവീ.
(൭) തേ ഏകതാലീസ സൂത്രോമാംഥീ പ്രഥമ ‘‘सुद्धहं संजमु’’ ഇത്യാദി പാംച സൂത്രോ സുധീ
ശുദ്ധോപയോഗനീ മുഖ്യതാഥീ വ്യാഖ്യാന ഛേ, (൮) ത്യാരപഛീ ‘दाणिं लब्भइ’ ഇത്യാദി പംദര സൂത്രോ
൪ ]യോഗീന്ദുദേവവിരചിത: [ പാതനികാ
और मोक्षमार्ग इनका स्वरूप कहा है, उसमें प्रथम ही ‘सिरिगुरु’ इत्यादि मोक्ष रूपके कथनकी
मुख्यताकर दस दोहे, ‘दंसण णाणु’ इत्यादि एक दोहाकर मोक्षका फ ल, निश्चय व्यवहार
मोक्षमार्गकी मुख्यताकर ‘जीवहं मोक्खहं हेउ वरु’ इत्यादि उन्नीस दोहे, अभेदरत्नत्रयकी
मुख्यताकर ‘जो भत्तउ’ इत्यादि आठ दोहे, समभावकी मुख्यताकर ‘कम्मु पुरक्किउ’ इत्यादि
चौदह दोहे पुण्य-पापकी समानताकी मुख्यता कर ‘बंधहं मोक्खहं हेउ णिउ’ इत्यादि चौदह दोहे
हैं, और शुद्धोपयोगके स्वरूपकी मुख्यताकर प्रक्षेपकोंके बिना इकतालीस दोहे पर्यंत व्याख्यान
है । उन इकतालीस दोहोंमें से प्रथम ही ‘सुद्धहं संजमु’ इत्यादि पाँच दोहा तक शुद्धोपयोगके
व्याख्यानकी मुख्यता है, ‘दाणिं लब्भइ’ इत्यादि पंद्रह दोहा पर्यंत वीतराग स्वसंवेदनज्ञानकी