Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
ശ്രീ ദിഗംബര ജൈന സ്വാധ്യായമംദിര ട്രസ്ട, സോനഗഢ - ൩൬൪൨൫൦
സുധീ വീതരാഗ സ്വസംവേദനജ്ഞാനനീ മുഖ്യതാഥീ വ്യാഖ്യാന ഛേ, (൯) ത്യാരപഛീ ‘लेणहं इच्छइ मूढु’
ഇത്യാദി ആഠ സൂത്രോ സുധീ പരിഗ്രഹനാ ത്യാഗനീ മുഖ്യതാഥീ വ്യാഖ്യാന ഛേ. (൧൦) ത്യാരപഛീ
‘‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’’ ഇത്യാദി തേര സൂത്രോ സുധീ ശുദ്ധനയഥീ സോള വലാ സുവര്ണനീ മാഫക സര്വേ
ജീവോ കേവളജ്ഞാനാദി ലക്ഷണഥീ സമാന ഛേ ഏവീ മുഖ്യതാഥീ വ്യാഖ്യാന ഛേ. (തേ ഏകതാളീസ സൂത്രോനാ
മഹാസ്ഥളനാ ചാര അന്തര സ്ഥളോ ഛേ) ഏ പ്രമാണേ ഏകതാളീസ സൂത്രോ സമാപ്ത ഥയാം.
ത്യാരപഛീ ‘‘परु जाणंतु वि’’ ഇത്യാദി സമാപ്തി സുധീ പ്രക്ഷേപക സൂത്രോനേ ഛോഡീനേ ഏകസോ
സാത സൂത്രോഥീ ചൂലികാ വ്യാഖ്യാന ഛേ. തേ ഏകസോ സാത സൂത്രോമാംഥീ ഛേല്ലാ ‘परम समाहि’ ഇത്യാദി
ചോവീസ സൂത്രോമാം സാത സ്ഥളോ ഛേ. [തേമാം (പരമ) സമാധിനും കഥന ഛേ.]
(൧) തേമാം പ്രഥമ സ്ഥളമാം നിര്വികല്പ സമാധിനീ മുഖ്യതാഥീ ‘‘परमसमाहिमहासरहिं’’
ഇത്യാദി ഛ സൂത്രോ ഛേ, (൨) ത്യാരപഛീ അര്ഹത്പദനീ മുഖ്യതാഥീ ‘‘सयलवियप्पहं’’ ഇത്യാദി ത്രണ
इत्यादिपञ्चदशसूत्रपर्यन्तं वीतरागस्वसंवेदनज्ञानमुख्यत्वेन व्याख्यानं, तदनन्तरं ‘लेणहं इच्छइ मूढु’
इत्यादिसूत्राष्टकपर्यन्तं परिग्रहत्यागमुख्यतया व्याख्यानम्, अत ऊर्ध्वं ‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’
इत्यादि त्रयोदशसूत्रपर्यन्तं शुद्धनयेन षोडशवर्णिकासुवर्णवत् सर्वे जीवाः
केवलज्ञानादिस्वभावलक्षणेन समाना इति मुख्यत्वेन व्याख्यानम्, इत्येकचत्वारिंशत्सूत्राणि
गतानि । अत ऊर्ध्वं ‘परु जाणंतु वि’ इत्यादि समाप्तिपर्यन्तं प्रक्षेपकान् विहाय सप्तोत्तरशत-
सूत्रैश्चूलिकाव्याख्यानम् । तत्र सप्तोत्तरशतमध्ये अवसाने ‘परमसमाहि’ इत्यादि चतुर्विंशतिसूत्रेषु
सप्त स्थलानि भवन्ति । तस्मिन् प्रथमस्थले निर्विक ल्पसमाधिमुख्यत्वेन ‘परमसमाहिमहासरहिं’
इत्यादि सूत्रषट्कं, तदनन्तरमर्हत्पदमुख्यत्वेन ‘सयलवियप्पहं’ इत्यादि सूत्रत्रयम्, अथानन्तरं
പാതനികാ ]പരമാത്മപ്രകാശ: [ ൫
मुख्यताकर व्याख्यान है, परिग्रह त्यागकी मुख्यताकर ‘लेणह इच्छइ’ इत्यादि आठ दोहा पर्यन्त
व्याख्यान है, ‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’ इत्यादि तेरह दोहा पर्यंत शुद्धनयकर सोलहवानके सुवर्णकी
तरह सब जीव केवलज्ञानादि स्वभावलक्षणकर समान हैं यह व्याख्यान है । इस तरह इकतालीस
दोहोंके व्याख्यानकी विधि कही । उनके चार अधिकार हैं । यहाँपर एकसौ ग्यारह दोहोंका दूसरा
महा अधिकार कहा है, उसमें दस अन्तर अधिकार हैं । इसके बाद ‘परु जाणंतु वि’ इत्यादि
एकसौ सात दोहोंमें ग्रंथकी समाप्ति पर्यंत चूलिका व्याख्यान है । इनके सिवाय प्रक्षेपक हैं ।
उन एकसौ सात दोहोंमेंसे अन्तके ‘परमसमाहि’ इत्यादि चौबीस दोहा पर्यंत परमसमाधिका कथन
है, उनमें सात स्थल हैं । उनमेंसे प्रथम स्थलमें निर्विकल्प समाधिकी मुख्यताकर
‘परमसमाहिमहासरहिं’ इत्यादि छह दोहे, अरहंतपदकी मुख्यताकर ‘सयल वियप्पहं’ इत्यादि