Shri Digambar Jain Swadhyay Mandir Trust, Songadh - 364250
ਸ਼੍ਰੀ ਦਿਗਂਬਰ ਜੈਨ ਸ੍ਵਾਧ੍ਯਾਯਮਂਦਿਰ ਟ੍ਰਸ੍ਟ, ਸੋਨਗਢ - ੩੬੪੨੫੦
ਸੁਧੀ ਵੀਤਰਾਗ ਸ੍ਵਸਂਵੇਦਨਜ੍ਞਾਨਨੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾਥੀ ਵ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨ ਛੇ, (੯) ਤ੍ਯਾਰਪਛੀ ‘लेणहं इच्छइ मूढु’
ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਆਠ ਸੂਤ੍ਰੋ ਸੁਧੀ ਪਰਿਗ੍ਰਹਨਾ ਤ੍ਯਾਗਨੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾਥੀ ਵ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨ ਛੇ. (੧੦) ਤ੍ਯਾਰਪਛੀ
‘‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’’ ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਤੇਰ ਸੂਤ੍ਰੋ ਸੁਧੀ ਸ਼ੁਦ੍ਧਨਯਥੀ ਸੋਲ਼ ਵਲਾ ਸੁਵਰ੍ਣਨੀ ਮਾਫਕ ਸਰ੍ਵੇ
ਜੀਵੋ ਕੇਵਲ਼ਜ੍ਞਾਨਾਦਿ ਲਕ੍ਸ਼ਣਥੀ ਸਮਾਨ ਛੇ ਏਵੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾਥੀ ਵ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨ ਛੇ. (ਤੇ ਏਕਤਾਲ਼ੀਸ ਸੂਤ੍ਰੋਨਾ
ਮਹਾਸ੍ਥਲ਼ਨਾ ਚਾਰ ਅਨ੍ਤਰ ਸ੍ਥਲ਼ੋ ਛੇ) ਏ ਪ੍ਰਮਾਣੇ ਏਕਤਾਲ਼ੀਸ ਸੂਤ੍ਰੋ ਸਮਾਪ੍ਤ ਥਯਾਂ.
ਤ੍ਯਾਰਪਛੀ ‘‘परु जाणंतु वि’’ ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਸਮਾਪ੍ਤਿ ਸੁਧੀ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼ੇਪਕ ਸੂਤ੍ਰੋਨੇ ਛੋਡੀਨੇ ਏਕਸੋ
ਸਾਤ ਸੂਤ੍ਰੋਥੀ ਚੂਲਿਕਾ ਵ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨ ਛੇ. ਤੇ ਏਕਸੋ ਸਾਤ ਸੂਤ੍ਰੋਮਾਂਥੀ ਛੇਲ੍ਲਾ ‘परम समाहि’ ਇਤ੍ਯਾਦਿ
ਚੋਵੀਸ ਸੂਤ੍ਰੋਮਾਂ ਸਾਤ ਸ੍ਥਲ਼ੋ ਛੇ. [ਤੇਮਾਂ (ਪਰਮ) ਸਮਾਧਿਨੁਂ ਕਥਨ ਛੇ.]
(੧) ਤੇਮਾਂ ਪ੍ਰਥਮ ਸ੍ਥਲ਼ਮਾਂ ਨਿਰ੍ਵਿਕਲ੍ਪ ਸਮਾਧਿਨੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾਥੀ ‘‘परमसमाहिमहासरहिं’’
ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਛ ਸੂਤ੍ਰੋ ਛੇ, (੨) ਤ੍ਯਾਰਪਛੀ ਅਰ੍ਹਤ੍ਪਦਨੀ ਮੁਖ੍ਯਤਾਥੀ ‘‘सयलवियप्पहं’’ ਇਤ੍ਯਾਦਿ ਤ੍ਰਣ
इत्यादिपञ्चदशसूत्रपर्यन्तं वीतरागस्वसंवेदनज्ञानमुख्यत्वेन व्याख्यानं, तदनन्तरं ‘लेणहं इच्छइ मूढु’
इत्यादिसूत्राष्टकपर्यन्तं परिग्रहत्यागमुख्यतया व्याख्यानम्, अत ऊर्ध्वं ‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’
इत्यादि त्रयोदशसूत्रपर्यन्तं शुद्धनयेन षोडशवर्णिकासुवर्णवत् सर्वे जीवाः
केवलज्ञानादिस्वभावलक्षणेन समाना इति मुख्यत्वेन व्याख्यानम्, इत्येकचत्वारिंशत्सूत्राणि
गतानि । अत ऊर्ध्वं ‘परु जाणंतु वि’ इत्यादि समाप्तिपर्यन्तं प्रक्षेपकान् विहाय सप्तोत्तरशत-
सूत्रैश्चूलिकाव्याख्यानम् । तत्र सप्तोत्तरशतमध्ये अवसाने ‘परमसमाहि’ इत्यादि चतुर्विंशतिसूत्रेषु
सप्त स्थलानि भवन्ति । तस्मिन् प्रथमस्थले निर्विक ल्पसमाधिमुख्यत्वेन ‘परमसमाहिमहासरहिं’
इत्यादि सूत्रषट्कं, तदनन्तरमर्हत्पदमुख्यत्वेन ‘सयलवियप्पहं’ इत्यादि सूत्रत्रयम्, अथानन्तरं
ਪਾਤਨਿਕਾ ]ਪਰਮਾਤ੍ਮਪ੍ਰਕਾਸ਼: [ ੫
मुख्यताकर व्याख्यान है, परिग्रह त्यागकी मुख्यताकर ‘लेणह इच्छइ’ इत्यादि आठ दोहा पर्यन्त
व्याख्यान है, ‘जो भत्तउ रयणत्तयहं’ इत्यादि तेरह दोहा पर्यंत शुद्धनयकर सोलहवानके सुवर्णकी
तरह सब जीव केवलज्ञानादि स्वभावलक्षणकर समान हैं यह व्याख्यान है । इस तरह इकतालीस
दोहोंके व्याख्यानकी विधि कही । उनके चार अधिकार हैं । यहाँपर एकसौ ग्यारह दोहोंका दूसरा
महा अधिकार कहा है, उसमें दस अन्तर अधिकार हैं । इसके बाद ‘परु जाणंतु वि’ इत्यादि
एकसौ सात दोहोंमें ग्रंथकी समाप्ति पर्यंत चूलिका व्याख्यान है । इनके सिवाय प्रक्षेपक हैं ।
उन एकसौ सात दोहोंमेंसे अन्तके ‘परमसमाहि’ इत्यादि चौबीस दोहा पर्यंत परमसमाधिका कथन
है, उनमें सात स्थल हैं । उनमेंसे प्रथम स्थलमें निर्विकल्प समाधिकी मुख्यताकर
‘परमसमाहिमहासरहिं’ इत्यादि छह दोहे, अरहंतपदकी मुख्यताकर ‘सयल वियप्पहं’ इत्यादि