Pravachan Ratnakar-Gujarati (Devanagari transliteration).

< Previous Page   Next Page >


PDF/HTML Page 2050 of 4199

 

समयसार गाथा २०१-२०२ ] [ १३७ छे तोपण अज्ञानी जीवो तेमने ज भला जाणी, पोतानो स्वभाव मानी अनादिथी तेमां निश्चिंतपणे सूता छे. बिचाराओने खबर नथी ने, तेथी निश्चिंत-बेफीकर-बेखबर थईने तेमां सूता छे. हवे कहे छे-

‘तेमने श्रीगुरु करुणापूर्वक संबोधे छे-जगाडे छे-सावधान करे छे के-हे अंध प्राणीओ! तमे जे पदमां सूता छो ते तमारुं पद नथी; तमारुं पद तो शुद्ध चैतन्यधातुमय छे, बहारमां अन्यद्रव्योना भेळ विनानुं तेम ज अंतरंगमां विकार विनानुं शुद्ध छे अने स्थायी छे; ते पदने प्राप्त थाओ-शुद्ध चैतन्यरूप पोताना भावनो आश्रय करो.’

जुओ, प्रचुर अतीन्द्रिय आनंदनी मस्तीमां रहेनारा श्रीगुरु छे. तेओ अंतरमां करुणा लावीने अज्ञानी जीवोने सावधान करे छे के-अरे! शुं तमे जोता नथी के कयां सूता छो? ‘हे अंध प्राणीओ!’-एम कह्युं ने? ए तो सावधान करवाना करुणाना उद्गार छे; ए करुणा छे हों. एम के-भाई! आ शुं करे छे तुं? अंदर चिदानंदरसथी भरेलो तुं भगवान छो अने जोतो नथी ने पुण्य-पापना भावमां पोतापणुं मानी सूतो छे? आवुं अंधपणुं! आम करुणा लावी सावधान करे छे.

प्रश्नः– द्रष्टांतमां ‘महान पुरुष’-एम केम लीधुं? समाधानः– ‘महान पुरुष’ एटले मोटो धनाढय, राजा, दिवान आदि. महान पुरुष एटले संसारमां मोटो; मोटो धर्मात्मा पुरुष एम अहीं लेवुं नथी. राजा आदि मोटा पुरुष होय ने, ते दारू पीने लथडियां खाय अने विष्टा ने पेशाबथी भरेला स्थानमां जईने सूई जाय एम अहीं कहेवुं छे. तेम स्वभावे महान होवा छतां अज्ञानी जीव अनादिथी मिथ्यात्वरूप दारू पीने शुभाशुभभावने पोताना मानी, भला जाणी, तेमां सूतो छे. तेने श्रीगुरु सावधान करी जगाडे छे के-जाग रे जाग नाथ! भगवान- स्वरूपी तुं छो छतां आ (विष्टा समान) शुभाशुभभावमां कयां सूतो छो? शरीरादिमां अरे शुभरागमां प्रेम करीने तेमां रसबोळ थई जा’ छो तो मूढ छो के शुं? अहो! श्रीगुरु महा उपकारी छे!

भाई! दया, दान, व्रत, तप, भक्ति, पूजा इत्यादिना शुभभाव पण बधा दुःख छे. हवे आवुं सांभळवाय मळ्‌युं न होय ते बिचारा शुं करे? शुभरागने ज पोतानो स्वभाव जाणी तेमां पडया रहे. पण बापु! एम तो तुं अनंतवार मुनि थयो-दिगंबर हों, अने पांच महाव्रत, पांच समिति ने गुप्ति बहारमां बराबर चोख्खां पाळ्‌यां. पण एथी शुं? संसार तो ऊभो रह्यो, दुःख तो ऊभुं रह्युं. भाई! राग अशुभ हो के शुभ- ए तो बधुं दुःख ज छे. तेने तुं भलो जाणी तेमां निश्चिंत थई सूतो