गाथा ३८ ] [ २१७ (सम्यग्दर्शन) तेणे कर्युं. गुरुए जे भावथी कह्युं हतुं ते भाव ते बराबर समजी गयो. पहेलां राग अने संयोगमां सावधान हतो ते हवे असंयोगी अने अरागी आत्मामां सावधान थयो.
हुं तो ज्ञायकस्वरूप चैतन्यस्वभावना भावथी भरेलो चैतन्य-तेजना नूरनुं पूर छुं एम सावधान थई, जेवी रीते कोई मूठीमां राखेलुं सुवर्ण भूली गयो होय ते याद करीने ते सुवर्णने देखे ते न्याये, पोताना परमेश्वर आत्माने भूली गयो हतो तेने जाणे छे. जुओ, सोनुं कयांय पेटी-पटारामां छे ने भूली गयो एम लीधुं नथी. पण पोतानी मूठीमां पोतानी पासे ज छे ते भूली गयो होय तेने कांई याद करीने देखे तेम अहीं पण पुण्य-पापनी रुचिमां पोतानी अंदर रहेलो भगवान आत्मा भूली गयो हतो ते याद करीने देखी लीधो. जेम लापसी रंधाती होय अने काचां लाकडांनो धूमाडो थतो होय तो वासण अने लापसी देखातां नथी, तेम पुण्य-पापना धुमाडानी आडमां अंदर भगवान आत्मा छे ते देखातो नथी. आ शुभाशुभ विकल्पो छे ए धुमाडो-मेल छे. अने तेनी रुचिमां आत्मा जणातो नथी. परंतु विरक्त गुरुना उपदेशनुं निमित्त बनतां सावधान थई शिष्ये जाण्युं के-अहो! हुं तो अतीन्द्रिय आनंद अने शांतिनो सागर छुं. आनंद, ज्ञान अने वीतरागताना रसथी छलोछल भरेलो परमेश्वर छुं. पाठमां छे ने के-‘पोताना परमेश्वर आत्माने भूली गयो हतो तेने जाणीने’-कोईने आ वात सांभळीने एम थाय के आत्मा अत्यारे कयां परमेश्वर छे? भाई! अत्यारे जो परमेश्वरस्वरूप न होय तो पर्यायमां थशे कयांथी? आत्मा शक्तिए वीतरागमूर्ति छे तेथी तेनी पर्यायमां वीतरागता प्रगटे छे, प्रवहे छे. अहीं कहे छे-भगवान! तुं तारा परमेश्वरने भूली गयो. “अपने को भूल आप हेरान हो गया.”
अहाहा! भगवान आत्मानी सत्ता-होवापणुं परमेश्वरपणाना स्वभावथी भरेलुं छे. अनंत सामर्थ्यमंडित एक एक शक्ति एम अनंत शक्ति-गुण-स्वभावथी भरेलो परमेश्वर पोते छे. ते सर्व सामर्थ्यनो धरनार अनंतबळथी भरेलो भगवान छे. एवा पोताना परमेश्वर आत्माने पोते भूली गयो हतो तेने याद करीने जाणी ले छे. एनामां नजर करतां क्षणमां नारायण थाय एवी ताकातवाळो ए जणाय छे. भाई! शक्तिमां जो परमेश्वरपणुं न होय तो पर्यायमां कयांथी आवे? कूवामां न होय तो अवेडामां कयांथी आवे?
आत्मामां ज्ञाननुं सामर्थ्य पूर्ण छे, दर्शननुं सामर्थ्य पूर्ण छे. एवा अनंतगुणोना पूर्ण सामर्थ्यवाळो प्रभु आत्मा छे. आत्मामां प्रभुतानो गुण छे. तेना निमित्ते अनंत- गुणोमां प्रभुतानुं रूप छे. प्रभुत्व गुण बीजा गुणोमां नथी पण प्रभुतानुं रूप अनंतगुणोमां