अने परस्वभावरूप-मोहरागद्वेषरूप थईने रहे ते परसमय छे. अर्थात् पोताना शुद्ध त्रिकाळी स्वरूपथी च्युत थईने पुण्य-पाप वा रागद्वेषने एकपणे एककाळे जाणतो अने परिणमतो जे आत्मा ते अनात्मा, अधर्मी तथा परसमय छे एम जाणवामां आवे छे.

एकपणे स्वस्वरूपे परिणमे ते स्वसमय अने अन्यपणे-रागादिपणे परिणमे ते परसमय छे. एक जीवने आ प्रमाणे द्विविधपणुं छे, ते अशोभारूप छे.