Page 410 of 513
PDF/HTML Page 441 of 544
single page version

अत्र श्रामण्यपर्यायसहकारिकारणत्वेनाप्रतिषिध्यमानेऽत्यन्तमुपात्तदेहेऽपि परद्रव्यत्वात् परिग्रहोऽयं न नामानुग्रहार्हः किन्तूपेक्ष्य एवेत्यप्रतिकर्मत्वमुपदिष्टवन्तो भगवन्तोऽर्हद्देवाः । अथ तत्र शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भसम्भावनरसिकस्य पुंसः शेषोऽन्योऽनुपात्तः परिग्रहो वराकः किं नाम स्यादिति व्यक्त एव हि तेषामाकूतः । अतोऽवधार्यते उत्सर्ग एव वस्तुधर्मो, न पुनरपवादः । इदमत्र तात्पर्यं, वस्तुधर्मत्वात्परमनैर्ग्रन्थ्यमेवावलम्ब्यम् ।।२२४।। णिप्पडिकम्मत्तमुद्दिट्ठा निःप्रतिकर्मत्वमुपदिष्टवन्तः । शुद्धोपयोगलक्षणपरमोपेक्षासंयमबलेन देहेऽपि निःप्रतिकारित्वं कथितवन्त इति। ततो ज्ञायते मोक्षसुखाभिलाषिणां निश्चयेन देहादिसर्वसङ्गपरित्याग एवोचितोऽन्यस्तूपचार एवेति ।।२२४।। एवमपवादव्याख्यानरूपेण द्वितीयस्थले गाथात्रयं गतम् । अथैकादशगाथापर्यन्तं स्त्रीनिर्वाणनिराकरणमुख्यत्वेन व्याख्यानं करोति । तद्यथा — श्वेताम्बरमतानुसारी शिष्यः पूर्वपक्षं करोति —

anvayārthaḥ — [अथ] jo [जिनवरेन्द्राः] jinavarendroe [अपुनर्भवकामिनः] mokṣhanā abhilāṣhīne, [सङ्गः इति] ‘deh parigrah chhe’ em kahīne, [देहे अपि] dehamān paṇ [अप्रतिकर्मत्वम्] apratikarmapaṇun (sanskārarahitapaṇun) [उद्दिष्टवन्तः] upadeshyun chhe, to pachhī [किं किञ्चनम् इति तर्कः] temano evo āshay chhe ke tene anya parigrah to shāno hoy?

ṭīkāḥ — ahīn, shrāmaṇyaparyāyanun sahakārī kāraṇ hovāthī jeno niṣhedh karavāmān āvyo nathī evā atyant ¹upātta dehamān paṇ, ‘ā (deh) paradravya hovāthī parigrah chhe, kharekhar te anugrahayogya nathī paṇ upekṣhāyogya ja chhe’ em kahīne, bhagavant arhantadevoe apratikarmapaṇun upadeshyun chhe; to pachhī tyān shuddhātmatattvanī upalabdhinī sambhāvanānā rasik puruṣhane sheṣh anya ²anupātta parigrah bichāro shāno hoy — evo temano ( – arhantadevono) āshay vyakta ja chhe. āthī nakkī thāy chhe ke — utsarga ja vastudharma chhe, apavād nahi.

ā ahīn tātparya chhe ke vastudharma hovāthī param nirgranthapaṇun ja avalambavāyogya chhe. 224.

1. upātta = prāpta; maḷelo. 2. anupātta = aprāpta

Page 411 of 513
PDF/HTML Page 442 of 544
single page version

उवयरणं जिणमग्गे लिंगं जहजादरूवमिदि भणिदं ।

पेच्छदि ण हि इह लोगं निरुपरागनिजचैतन्यनित्योपलब्धिभावनाविनाशकं ख्यातिपूजालाभरूपं प्रेक्षते न च हि स्फु टं इह लोकम् । न च केवलमिह लोकं , परं च स्वात्मप्राप्तिरूपं मोक्षं विहाय स्वर्गभोगप्राप्तिरूपं परं च परलोकं च नेच्छति । स कः । समणिंददेसिदो धम्मो श्रमणेन्द्रदेशितो धर्मः, जिनेन्द्रोपदिष्ट इत्यर्थः । धम्मम्हि तम्हि कम्हा धर्मे तस्मिन् कस्मात् वियप्पियं विकल्पितं निर्ग्रन्थलिङ्गाद्वस्त्र- प्रावरणेन पृथक्कृतम् । किम् । लिंगं सावरणचिह्नम् । कासां संबन्धि । इत्थीणं स्त्रीणामिति पूर्वपक्षगाथा ।।“२०।। अथ परिहारमाह —

णिच्छयदो इत्थीणं सिद्धी ण हि तेण जम्मणा दिट्ठा निश्चयतः स्त्रीणां नरकादिगतिविलक्षणानन्त- सुखादिगुणस्वभावा तेनैव जन्मना सिद्धिर्न द्रष्टा, न कथिता । तम्हा तप्पडिरूवं तस्मात्कारणात्तत्प्रतियोग्यं सावरणरूपं वियप्पियं लिंगमित्थीणं निर्ग्रन्थलिङ्गात्पृथक्त्वेन विकल्पितं कथितं लिङ्गं प्रावरणसहितं चिह्नम् । कासाम् । स्त्रीणामिति ।।“२१।। अथ स्त्रीणां मोक्षप्रतिबन्धकं प्रमादबाहुल्यं दर्शयति —

पइडीपमादमइया प्रकृत्या स्वभावेन प्रमादेन निर्वृत्ता प्रमादमयी । का कर्त्री भवति । एदासिं वित्ति । एतासां स्त्रीणां वृत्तिः परिणतिः । भासिया पमदा तत एव नाममालायां प्रमदाः प्रमदासंज्ञा भाषिताः स्त्रियः । तम्हा ताओ पमदा यत एव प्रमदासंज्ञास्ताः स्त्रियः, तस्मात्तत एव पमादबहुला त्ति णिद्दिट्ठा निःप्रमादपरमात्मतत्त्वभावनाविनाशकप्रमादबहुला इति निर्दिष्टाः ।।“२२।। अथ तासां मोहादि- बाहुल्यं दर्शयति —

have, apavādanā kayā visheṣho chhe te kahe chheḥ —

Page 412 of 513
PDF/HTML Page 443 of 544
single page version

संति धुवं पमदाणं सन्ति विद्यन्ते ध्रुवं निश्चितं प्रमदानां स्त्रीणाम् । के ते । मोहपदोसा भयं दुगुंछा य मोहादिरहितानन्तसुखादिगुणस्वरूपमोक्षकारणप्रतिबन्धकाः मोहप्रद्वेषभयदुगुंछापरिणामाः, चित्ते चित्ता माया कौटिल्यादिरहितपरमबोधादिपरिणतेः प्रतिपक्षभूता चित्ते मनसि चित्रा विचित्रा माया, तम्हा तासिं ण णिव्वाणं तत एव तासामव्याबाधसुखाद्यनन्तगुणाधारभूतं निर्वाणं नास्तीत्यभिप्रायः ।।“२३।। अथैतदेव द्रढयति —

ण विणा वट्टदि णारी न विना वर्तते नारी एक्कं वा तेसु जीवलोयम्हि तेषु निर्दोषि- परमात्मध्यानविघातकेषु पूर्वोक्तदोषेषु मध्ये जीवलोके त्वेकमपि दोषं विहाय ण हि संउडं च गत्तं न हि स्फु टं संवृत्तं गात्रं च शरीरं, तम्हा तासिं च संवरणं तत एव च तासां संवरणं वस्त्रावरणं क्रियत इति ।।“२४।। अथ पुनरपि निर्वाणप्रतिबन्धकदोषान्दर्शयति —

विज्जदि विद्यते तासु अ तासु च स्त्रीषु । किम् । चित्तस्सावो चित्तस्रवः, निःकामात्मतत्त्व- संवित्तिविनाशकचित्तस्य कामोद्रेकेण स्रवो रागसार्द्रभावः, तासिं तासां स्त्रीणां, सित्थिल्लं शिथिलस्य भावः शैथिल्यं, तद्भवमुक्तियोग्यपरिणामविषये चित्तदाढर्याभावः सत्त्वहीनपरिणाम इत्यर्थः, अत्तवं च पक्खलणं ऋतौ भवमार्तवं प्रस्खलनं रक्तस्रवणं, सहसा झटिति, मासे मासे दिनत्रयपर्यन्तं चित्तशुद्धिविनाशको रक्तस्रवो भवतीत्यर्थः, उप्पादो सुहममणुआणं उत्पाद उत्पत्तिः सूक्ष्मलब्ध्यपर्याप्त- मनुष्याणामिति ।।““ ““ “

लिंगम्हि य इत्थीणं थणंतरे णाहिकक्खपदेसेसु स्त्रीणां लिङ्गे योनिप्रदेशे, स्तनान्तरे, नाभिप्रदेशे, कक्षप्रदेशे च, भणिदो सुहुमुप्पादो एतेषु स्थानेषु सूक्ष्ममनुष्यादिजीवोत्पादो भणितः । एते पूर्वोक्तदोषाः

anvayārthaḥ — [यथाजातरूपम् लिङ्गं] yathājātarūp je liṅg ( – janmyā pramāṇe rūp evun je liṅg) te [जिनमार्गे] jinamārgamān [उपकरणम् इति भणितम्] upakaraṇ kahevāmān āvyun chhe; [गुरुवचनं] gurunān vachan, [सूत्राध्ययनं च] sūtronun adhyayan [च] ane [विनयः अपि] vinay paṇ [निर्दिष्टम्] upakaraṇ kahel chhe.

Page 413 of 513
PDF/HTML Page 444 of 544
single page version

यो हि नामाप्रतिषिद्धोऽस्मिन्नुपधिरपवादः, स खलु निखिलोऽपि श्रामण्यपर्याय- सहकारिकारणत्वेनोपकारकारकत्वादुपकरणभूत एव, न पुनरन्यः । तस्य तु विशेषाः सर्वाहार्य- वर्जितसहजरूपापेक्षितयथाजातरूपत्वेन बहिरङ्गलिङ्गभूताः कायपुद्गलाः, श्रूयमाणतत्कालबोधक- पुरुषाणां किं न भवन्तीति चेत् । एवं न वक्तव्यं, स्त्रीषु बाहुल्येन भवन्ति । न चास्तित्वमात्रेण समानत्वम् । एकस्य विषकणिकास्ति, द्वितीयस्य च विषपर्वतोऽस्ति, किं समानत्वं भवति । किंतु पुरुषाणां प्रथमसंहननबलेन दोषविनाशको मुक्तियोग्यविशेषसंयमोऽस्ति । तासिं कह संजमो होदि ततः कारणात्तासां कथं संयमो भवतीति ।।“२६।। अथ स्त्रीणां तद्भवमुक्तियोग्यां सकलकर्मनिर्जरां निषेधयति —

जदि दंसणेण सुद्धा यद्यपि दर्शनेन सम्यक्त्वेन शुद्धा, सुत्तज्झयणे चावि संजुत्ता एकादशाङ्ग- सूत्राध्ययनेनापि संयुक्ता, घोरं चरदि व चरियं घोरं पक्षोपवासमासोपवासादि चरति वा चारित्रं, इत्थिस्स ण णिज्जरा भणिदा तथापि स्त्रीजनस्य तद्भवकर्मक्षययोग्या सकलनिर्जरा न भणितेति भावः । किंच यथा प्रथमसंहननाभावात्स्त्री सप्तमनरकं न गच्छति, तथा निर्वाणमपि । ‘‘पुंवेदं वेदंता पुरिसा जे खवगसेढिमारूढा । सेसोदयेण वि तहा झाणुवजुत्ता य ते दु सिज्झंति’’ इति गाथाकथितार्थाभिप्रायेण भावस्त्रीणां कथं निर्वाणमिति चेत् । तासां भावस्त्रीणां प्रथमसंहननमस्ति, द्रव्यस्त्रीवेदाभावात्तद्भवमोक्ष- परिणामप्रतिबन्धकतीव्रकामोद्रेकोऽपि नास्ति । द्रव्यस्त्रीणां प्रथमसंहननं नास्तीति कस्मिन्नागमे कथितमास्त इति चेत् । तत्रोदाहरणगाथा – ‘‘अंतिमतिगसंघडणं णियमेण य कम्मभूमिमहिलाणं । आदिमतिगसंघडणं णत्थि त्ति जिणेहिं णिद्दिट्ठं’’।। अथ मतम् – यदि मोक्षो नास्ति तर्हि भवदीयमते किमर्थमर्जिकानां महाव्रतारोपणम् । परिहारमाह – तदुपचारेण कुलव्यवस्थानिमित्तम् । न चोपचारः साक्षाद्भवितुमर्हति, अग्निवत् क्रूरोऽयं देवदत्त इत्यादिवत् । तथाचोक्तम् – मुख्याभावे सति प्रयोजने निमित्ते चोपचारः प्रवर्तते । किंतु यदि तद्भवे मोक्षो भवति स्त्रीणां तर्हि शतवर्षदीक्षिताया अर्जिकाया अद्यदिने दीक्षितः साधुः कथं वन्द्यो भवति । सैव प्रथमतः किं न वन्द्या भवति साधोः । किंतु भवन्मते

ṭīkāḥ — āmān je aniṣhiddha upadhi apavād chhe, te badhoy kharekhar evo ja chhe ke je shrāmaṇyaparyāyanā sahakārī kāraṇ tarīke upakār karanāro hovāthī upakaraṇabhūt chhe, bījo nahi. tenā visheṣho (bhedo) ā pramāṇe chheḥ (1) sarva ¹āhārya rahit sahaj rūpathī apekṣhit evā (sarva āhārya rahit) yathājātarūpapaṇāne līdhe je bahiraṅg liṅgabhūt chhe evān

1. āhārya = bahārathī lāvavāmān āvatun; kr̥utrim; aupādhik. [sarva kr̥utrim – aupādhik bhāvothī rahit evun je muninā ātmānun sahaj rūp te, vastrābhūṣhaṇādik sarva kr̥utrimatāothī rahit yathājātarūpapaṇānī
apekṣhā rākhe chhe arthāt muninā ātmānun rūp – dashā – sahaj hovāthī deh paṇ yathājāt ja hovo joie; māṭe yathājātarūpapaṇun te munipaṇānun bāhya liṅg chhe.]

Page 414 of 513
PDF/HTML Page 445 of 544
single page version

गुरुगीर्यमाणात्मतत्त्वद्योतकसिद्धोपदेशवचनपुद्गलाः, तथाधीयमाननित्यबोधकानादिनिधनशुद्धात्म- तत्त्वद्योतनसमर्थश्रुतज्ञानसाधनीभूतशब्दात्मकसूत्रपुद्गलाश्च, शुद्धात्मतत्त्वव्यञ्जकदर्शनादिपर्याय- मल्लितीर्थकरः स्त्रीति कथ्यते, तदप्ययुक्तम् । तीर्थकरा हि सम्यग्दर्शनविशुद्धयादिषोडशभावनाः पूर्वभवे भावयित्वा पश्चाद्भवन्ति । सम्यग्द्रष्टेः स्त्रीवेदकर्मणो बन्ध एव नास्ति, कथं स्त्री भविष्यतीति । किंच यदि मल्लितीर्थकरो वान्यः कोऽपि वा स्त्री भूत्वा निर्वाणं गतः तर्हि स्त्रीरूपप्रतिमाराधना किं न क्रियते भवद्भिः । यदि पूर्वोक्तदोषाः सन्ति स्त्रीणां तर्हि सीतारुक्मिणीकुन्तीद्रौपदीसुभद्राप्रभृतयो जिनदीक्षां गृहीत्वा विशिष्टतपश्चरणेन कथं षोडशस्वर्गे गता इति चेत् । परिहारमाह – तत्र दोषो नास्ति, तस्मात्स्वर्गादागत्य पुरुषवेदेन मोक्षं यास्यन्त्यग्रे । तद्भवमोक्षो नास्ति, भवान्तरे भवतु, को दोष इति । इदमत्र तात्पर्यम् – स्वयं वस्तुस्वरूपमेव ज्ञातव्यं, परं प्रति विवादो न कर्तव्यः । कस्मात् । विवादे रागद्वेषोत्पत्तिर्भवति, ततश्च शुद्धात्मभावना नश्यतीति ।।“२७।। अथोपसंहाररूपेण स्थितपक्षं दर्शयति —

तम्हा यस्मात्तद्भवे मोक्षो नास्ति तस्मात्कारणात् तं पडिरूवं लिंगं तासिं जिणेहिं णिद्दिट्ठं तत्प्रतिरूपं वस्त्रप्रावरणसहितं लिङ्गं चिह्नं लाञ्छनं तासां स्त्रीणां जिनवरैः सर्वज्ञैर्निर्दिष्टं कथितम् । कुलरूववओजुत्ता समणीओ लोकदुगुञ्छारहितत्वेन जिनदीक्षायोग्यं कुलं भण्यते, अन्तरङ्गनिर्विकारचित्तशुद्धिज्ञापकं बहिरङ्गनिर्विकारं रूपं भण्यते, शरीरभङ्गरहितं वा अतिबालवृद्धबुद्धिवैकल्यरहितं वयो भण्यते, तैः कुलरूपवयोभिर्युक्ताः कुलरूपवयोयुक्ता भवन्ति । काः । श्रमण्योऽर्जिकाः । पुनरपि किंविशिष्टाः । तस्समाचारा तासां स्त्रीणां योग्यस्तद्योग्य आचारशास्त्रविहितः समाचार आचार आचरणं यासां तास्तत्समाचारा इति ।।“२८।। अथेदानीं पुरुषाणां दीक्षाग्रहणे वर्णव्यवस्थां कथयति —

1. tatkāḷabodhak = te kāḷe ja (upadeshakāḷe ja) bodh denārān. [shāstrashabdo sadā bodhanān nimittabhūt hovāthī nityabodhak kahevāmān āvyā chhe; guruvachano upadeshakāḷe ja bodhanān nimittabhūt hovāthī
tatkāḷabodhak kahevāmān āvyān chhe.]

2. ātmatattvadyotak = ātmatattvane samajāvanārān – prakāshanārān

3. siddha = saphaḷ; rāmabāṇ; amogh; achūk. [guruno upadesh siddha – saphaḷ – rāmabāṇ chhe.]

4. vinītatā = vinay; namratā. [samyagdarshanādi paryāye pariṇamelā puruṣh pratye vinayabhāve pravartavāmān mananān pudgalo nimittabhūt chhe.]

Page 415 of 513
PDF/HTML Page 446 of 544
single page version

तत्परिणतपुरुषविनीतताभिप्रायप्रवर्तकचित्तपुद्गलाश्च भवन्ति । इदमत्र तात्पर्यं, कायवद्वचन- मनसी अपि न वस्तुधर्मः ।।२२५।।

वण्णेसु तीसु एक्को वर्णेषु त्रिष्वेकः ब्राह्मणक्षत्रियवैश्यवर्णेष्वेकः । कल्लाणंगो कल्याणाङ्ग आरोग्यः । तवोसहो वयसा तपःसहः तपःक्षमः । केन । अतिवृद्धबालत्वरहितवयसा । सुमुहो निर्विकाराभ्यन्तरपरमचैतन्यपरिणतिविशुद्धिज्ञापकं गमकं बहिरङ्गनिर्विकारं मुखं यस्य, मुखावयवभङ्ग- रहितं वा, स भवति सुमुखः । कुच्छारहिदो लोकमध्ये दुराचाराद्यपवादरहितः । लिंगग्गहणे हवदि जोग्गो एवंगुणविशिष्टपुरुषो जिनदीक्षाग्रहणे योग्यो भवति । यथायोग्यं सच्छूद्राद्यपि ।।“२९।। अथ निश्चयनयाभिप्रायं कथयति —

जो रयणत्तयणासो सो भंगो जिणवरेहिं णिद्दिट्ठो यो रत्नत्रयनाशः स भङ्गो जिनवरैर्निर्दिष्टः । विशुद्धज्ञानदर्शनस्वभावनिजपरमात्मतत्त्वसम्यक्श्रद्धाज्ञानानुष्ठानरूपो योऽसौ निश्चयरत्नत्रयस्वभावस्तस्य विनाशः स एव निश्चयेन नाशो भङ्गो जिनवरैर्निर्दिष्टः । सेसं भंगेण पुणो शेषभङ्गेन पुनः शेषखण्डमुण्डवातवृषणादिभङ्गेन ण होदि सल्लेहणाअरिहो न भवति सल्लेखनार्हः । लोकदुगुञ्छाभयेन निर्ग्रन्थरूपयोग्यो न भवति । कौपीनग्रहणेन तु भावनायोग्यो भवतीत्यभिप्रायः ।।“३०।। एवं स्त्रीनिर्वाणनिराकरणव्याख्यानमुख्यत्वेनैकादशगाथाभिस्तृतीयं स्थलं गतम् । अथ पूर्वोक्तस्योपकरणरूपा- पवादव्याख्यानस्य विशेषविवरणं करोति — इदि भणिदं इति भणितं कथितम् । किम् । उवयरणं उपकरणम् । क्व । जिणमग्गे जिनोक्तमोक्षमार्गे । किमुपकरणम् । लिंगं शरीराकारपुद्गलपिण्डरूपं

bhāvārthaḥ — je shramaṇane shrāmaṇyaparyāyanā sahakārī kāraṇabhūt, sarva kr̥utrimatāothī rahit yathājāt rūp sanmukh vr̥utti jāy, tene kāyāno parigrah chhe; je shramaṇane guru -upadeshanā shravaṇamān vr̥utti rokāy, tene vachanapudgalono parigrah chhe; je shramaṇane sūtrādhyayanamān vr̥utti rokāy, tene sūtrapudgalono parigrah chhe; ane je shramaṇane yogya puruṣhanā vinayarūp pariṇām thāy, tene mananān pudgalono parigrah chhe. joke ā parigraho upakaraṇabhūt hovāthī apavādamārgamān temano niṣhedh nathī, topaṇ teo vastudharma nathī. 225.

Page 416 of 513
PDF/HTML Page 447 of 544
single page version

इहलोगणिरावेक्खो अप्पडिबद्धो परम्हि लोयम्हि । जुत्ताहारविहारो रहिदकसाओ हवे समणो ।।२२६।।

अनादिनिधनैकरूपशुद्धात्मतत्त्वपरिणतत्वादखिलकर्मपुद्गलविपाकात्यन्तविविक्तस्वभावत्वेन रहितकषायत्वात्तदात्वमनुष्यत्वेऽपि समस्तमनुष्यव्यवहारबहिर्भूतत्वेनेहलोकनिरापेक्षत्वात्तथा द्रव्यलिङ्गम् । किंविशिष्टम् । जहजादरूवं यथाजातरूपं, यथाजातरूपशब्देनात्र व्यवहारेण संगपरित्यागयुक्तं नग्नरूपं, निश्चयेनाभ्यन्तरेण शुद्धबुद्धैकस्वभावं परमात्मस्वरूपं । गुरुवयणं पि य गुरुवचनमपि, निर्विकारपरमचिज्जयोतिःस्वरूपपरमात्मतत्त्वप्रतिबोधकं सारभूतं सिद्धोपदेशरूपं गुरूपदेशवचनम् । न केवलं गुरूपदेशवचनम्, सुत्तज्झयणं च आदिमध्यान्तवर्जितजातिजरामरणरहितनिजात्मद्रव्यप्रकाशक- सूत्राध्ययनं च, परमागमवाचनमित्यर्थः । णिद्दिट्ठं उपकरणरूपेण निर्दिष्टं कथितम् । विणओ स्वकीयनिश्चयरत्नत्रयशुद्धिर्निश्चयविनयः, तदाधारपुरुषेषु भक्तिपरिणामो व्यवहारविनयः । उभयोऽपि विनयपरिणाम उपकरणं भवतीति निर्दिष्टः । अनेन किमुक्तं भवति — निश्चयेन चतुर्विधमेवोपकरणम् । अन्यदुपकरणं व्यवहार इति ।।२२५।। अथ युक्ताहारविहारलक्षणतपोधनस्य स्वरूपमाख्याति – इहलोगणिरावेक्खो इहलोकनिरापेक्षः, टङ्कोत्कीर्णज्ञायकैकस्वभावनिजात्मसंवित्तिविनाशकख्यातिपूजा- लाभरूपेहलोककाङ्क्षारहितः, अप्पडिबद्धो परम्हि लोयम्हि अप्रतिबद्धः परस्मिन् लोके, तपश्चरणे कृते दिव्यदेवस्त्रीपरिवारादिभोगा भवन्तीति, एवंविधपरलोके प्रतिबद्धो न भवति, जुत्ताहारविहारो हवे युक्ताहारविहारो भवेत् । स कः । समणो श्रमणः । पुनरपि कथंभूतः । रहिदकसाओ निःकषायस्वरूप-

have, aniṣhiddha evo je sharīramātra upadhi tenā pālananī vidhi upadeshe chheḥ —

anvayārthaḥ — [श्रमणः] shramaṇ [रहितकषायः] kaṣhāyarahit vartato thako [इहलोक- निरापेक्षः] ā lokamān nirapekṣha ane [परस्मिन् लोके] par lokamān [अप्रतिबद्धः] apratibaddha hovāthī [युक्ताहारविहारः भवेत्] *yuktāhāravihārī hoy chhe.

ṭīkāḥ — anādinidhan ekarūp shuddha ātmatattvamān pariṇat hovāne līdhe shramaṇ samasta karmapudgalanā vipākathī atyant vivikta ( – bhinna) svabhāv vaḍe kaṣhāyarahit

*yuktāhāravihārī = (1) yogya (-uchit) āhār -vihāravāḷo. (2) yuktanā arthāt yogīnā āhār -vihāravāḷo; yogapūrvak (ātmasvabhāvamān joḍāṇ sahit) āhār -vihāravāḷo.

Page 417 of 513
PDF/HTML Page 448 of 544
single page version

भविष्यदमर्त्यादिभावानुभूतितृष्णाशून्यत्वेन परलोकाप्रतिबद्धत्वाच्च, परिच्छेद्यार्थोपलम्भप्रसिद्धयर्थ- प्रदीपपूरणोत्सर्पणस्थानीयाभ्यां शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भप्रसिद्धयर्थतच्छरीरसम्भोजनसञ्चलनाभ्यां युक्ताहारविहारो हि स्यात् श्रमणः । इदमत्र तात्पर्यम् — यतो हि रहितकषायः ततो न तच्छरीरानुरागेण दिव्यशरीरानुरागेण वाहारविहारयोरयुक्त्या प्रवर्तेत । शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भ- साधकश्रामण्यपर्यायपालनायैव केवलं युक्ताहारविहारः स्यात् ।।२२६।।

अथ युक्ताहारविहारः साक्षादनाहारविहार एवेत्युपदिशति — जस्स अणेसणमप्पा तं पि तवो तप्पडिच्छगा समणा ।

अण्णं भिक्खमणेसणमध ते समणा अणाहारा ।।२२७।। संवित्त्यवष्टम्भबलेन रहितकषायश्चेति । अयमत्र भावार्थः — योऽसौ इहलोकपरलोकनिरपेक्षत्वेन निःकषायत्वेन च प्रदीपस्थानीयशरीरे तैलस्थानीयं ग्रासमात्रं दत्वा घटपटादिप्रकाश्यपदार्थस्थानीयं निजपरमात्मपदार्थमेव निरीक्षते स एव युक्ताहारविहारो भवति, न पुनरन्यः शरीरपोषणनिरत इति ।।२२६।। अथ पञ्चदशप्रमादैस्तपोधनः प्रमत्तो भवतीति प्रतिपादयति — hovāthī, te kāḷe (vartamān kāḷe) manuṣhyapaṇun hovā chhatān paṇ (pote) samasta manuṣhya- vyavahārathī ¹bahirbhūt hovāne līdhe ā lok pratye nirapekṣha (niḥspr̥uh) chhe, tem ja bhaviṣhyamān thanārā devādi bhāvo anubhavavānī tr̥uṣhṇāthī shūnya hovāne līdhe par lok pratye apratibaddha chhe; tethī, jem gney padārthonā gnānanī siddhine māṭe ( – ghaṭapaṭādi padārthone jovā māṭe ja) dīvāmān tel pūravāmān āve chhe ane dīvāne khaseḍavāmān āve chhe tem, shramaṇ shuddha ātmatattvanī upalabdhinī siddhine māṭe ( – shuddhātmāne prāpta karavā māṭe ja) te sharīrane khavaḍāvato ane chalāvato hovāthī yuktāhāravihārī hoy chhe.

ā ahīn tātparya chheḥ shramaṇ kaṣhāyarahit chhe tethī te sharīranā ( – vartamān manuṣhyasharīranā) anurāgathī ke divya sharīranā ( – bhaviṣhyanā devasharīranā) anurāgathī e āhār -vihāramān ayuktapaṇe pravartato nathī; shuddha ātmatattvanī upalabdhinā sādhakabhūt shrāmaṇyaparyāyanā pālanane māṭe ja kevaḷ yuktāhāravihārī hoy chhe. 226.

have, yuktāhāravihārī sākṣhāt anāhāravihārī ( – anāhārī ane avihārī) ja chhe em upadeshe chheḥ —

1. bahirbhūt = bahār; rahit; udāsīn.

Page 418 of 513
PDF/HTML Page 449 of 544
single page version

स्वयमनशनस्वभावत्वादेषणादोषशून्यभैक्ष्यत्वाच्च, युक्ताहारः साक्षादनाहार एव स्यात् । तथाहि — यस्य सकलकालमेव सकलपुद्गलाहरणशून्यमात्मानमवबुद्धयमानस्य सकलाशनतृष्णा- शून्यत्वात्स्वयमनशन एव स्वभावः, तदेव तस्यानशनं नाम तपोऽन्तरङ्गस्य बलीयस्त्वात्; इति कृत्वा ये तं स्वयमनशनस्वभावं भावयन्ति श्रमणाः, तत्प्रतिषिद्धये चैषणादोषशून्य-

हवदि क्रोधादिपञ्चदशप्रमादरहितचिच्चमत्कारमात्रात्मतत्त्वभावनाच्युतः सन् भवति । स कः कर्ता । समणो सुखदुःखादिसमचित्तः श्रमणः । किंविशिष्टो भवति । पमत्तो प्रमत्तः प्रमादी । कैः कृत्वा । कोहादिएहि चउहि वि चतुर्भिरपि क्रोधादिभिः, विकहाहि स्त्रीभक्तचोरराजकथाभिः, तहिंदियाणमत्थेहिं तथैव पञ्चेन्द्रियाणामर्थैः स्पर्शादिविषयैः । पुनरपि किंरूपः। उवजुत्तो उपयुक्तः परिणतः । काभ्याम् । णेहणिद्दाहिं स्नेहनिद्राभ्यामिति ।।“३१।। अथ युक्ताहारविहारतपोधनस्वरूपमुपदिशति – जस्स यस्य मुनेः संबन्धी अप्पा आत्मा । किंविशिष्टः । अणेसणं स्वकीयशुद्धात्मतत्त्वभावनोत्पन्नसुखामृताहारेण तृप्तत्वान्न विद्यते

anvayārthaḥ — [यस्य आत्मा अनेषणः] jeno ātmā eṣhaṇārahit chhe (arthāt je anashanasvabhāvī ātmāne jāṇato hovāne līdhe svabhāvathī āhāranī ichchhā rahit chhe) [तत् अपि तपः] tene te paṇ tap chhe; (vaḷī) [तत्प्रत्येषकाः] tene prāpta karavā māṭe ( – anashanasvabhāvī ātmāne paripūrṇapaṇe prāpta karavā māṭe) prayatna karanārā [श्रमणाः] evā je shramaṇo temane [अन्यत् भैक्षम्] anya ( – svarūpathī judī evī) bhikṣhā [अनेषणम्] eṣhaṇā vinā ( – eṣhaṇādoṣh rahit) hoy chhe; [अथ] tethī [ते श्रमणाः] te shramaṇo [अनाहाराः] anāhārī chhe.

ṭīkāḥ — (1) svayam anashanasvabhāvī hovāthī (arthāt potānā ātmāne svayam anashanasvabhāvī jāṇato hovāthī) ane (2) eṣhaṇādoṣhashūnya bhikṣhāvāḷo hovāthī, yuktāhārī ( – yuktāhāravāḷo shramaṇ) sākṣhāt anāhārī ja chhe. te ā pramāṇeḥ — sadāy samasta pudgalanā āhārathī shūnya evā ātmāne jāṇato thako samasta ashanatr̥uṣhṇā rahit hovāne līdhe jeno ¹svayam anashan ja svabhāv chhe, te ja tene anashan nāmanun tap chhe, kāraṇ ke antaraṅganun visheṣh baḷavānapaṇun chhe; — ām samajīne je shramaṇo (1) ātmāne svayam anashanasvabhāvī bhāve chhe ( – samaje chhe, anubhave chhe) ane (2) tenī siddhine māṭe ( – pūrṇa prāptine māṭe ) eṣhaṇādoṣhashūnya evī anya ( – pararūp) bhikṣhā āchare chhe, teo

1. svayam = potānī meḷe; potāthī; sahajapaṇe. [potānā ātmāne svayam anashanasvabhāvī jāṇavo te ja anashan nāmanun tap chhe.]

Page 419 of 513
PDF/HTML Page 450 of 544
single page version

मन्यद्भैक्षं चरन्ति, ते किलाहरन्तोऽप्यनाहरन्त इव युक्ताहारत्वेन स्वभावपरभावप्रत्यय- बन्धाभावात्साक्षादनाहारा एव भवन्ति । एवं स्वयमविहारस्वभावत्वात्समितिशुद्धविहारत्वाच्च युक्तविहारः साक्षादविहार एव स्यात् इत्यनुक्तमपि गम्येतेति ।।२२७।।

अथ कुतो युक्ताहारत्वं सिद्धयतीत्युपदिशति — केवलदेहो समणो देहे ण मम त्ति रहिदपरिकम्मो ।

एषणमाहाराकाङ्क्षा यस्य स भवत्यनेषणः, तं पि तवो तस्य तदेव निश्चयेन निराहारात्मभावना- रूपमुपवासलक्षणं तपः, तप्पडिच्छगा समणा तत्प्रत्येषकाः श्रमणाः, तन्निश्चयोपवासलक्षणं तपः प्रतीच्छन्ति तत्प्रत्येषकाः श्रमणाः । पुनरपि किं येषाम् । अण्णं निजपरमात्मतत्त्वादन्यद्भिन्नं हेयम् । किम् । अणेसणं अन्नस्याहारस्यैषणं वाच्छा अन्नैषणम् । कथंभूतम् । भिक्खं भिक्षायां भवं भैक्ष्यं । अध अथ अहो, ते समणा अणाहारा ते अनशनादिगुणविशिष्टाः श्रमणा आहारग्रहणेऽप्यनाहारा भवन्ति । तथैव च निःक्रियपरमात्मानं ये भावयन्ति, पञ्चसमितिसहिता विहरन्ति च, ते विहारेऽप्यविहारा भवन्तीत्यर्थः ।।२२७।। अथ तदेवानाहारकत्वं प्रकारान्तरेण प्राह – केवलदेहो केवलदेहोऽन्यपरिग्रहरहितो

e pramāṇe (jem yuktāhārī sākṣhāt anāhārī ja chhe em kahevāmān āvyun te pramāṇe), (1) svayam avihārasvabhāvī hovāthī ane (2) samitishuddha ( – īryāsamiti vaḍe shuddha evā) vihāravāḷo hovāthī yuktavihārī ( – yuktavihāravāḷo shramaṇ) sākṣhāt avihārī ja chhe — em, anukta hovā chhatān paṇ ( – gāthāmān nahi kahyun hovā chhatān paṇ), samajavun. 227.

have, (shramaṇane) yuktāhārīpaṇun kaī rīte siddha thāy chhe te upadeshe chheḥ —

anvayārthaḥ — [केवलदेहः श्रमणः] kevaḷadehī shramaṇe ( – jene mātra deharūp parigrah ja varte chhe evā munie) [देहे] dehamān paṇ [न मम इति] ‘māro nathī’ em samajīne [रहित-

Page 420 of 513
PDF/HTML Page 451 of 544
single page version

यतो हि श्रमणः श्रामण्यपर्यायसहकारिकारणत्वेन केवलदेहमात्रस्योपधेः प्रसह्या- प्रतिषेधकत्वात्केवलदेहत्वे सत्यपि देहे ‘किं किंचण’ इत्यादिप्राक्तनसूत्रद्योतितपरमेश्वराभिप्राय- परिग्रहेण न नाम ममायं ततो नानुग्रहार्हः किन्तूपेक्ष्य एवेति परित्यक्तसमस्तसंस्कारत्वाद्रहित- परिकर्मा स्यात् । ततस्तन्ममत्वपूर्वकानुचिताहारग्रहणाभावाद्युक्ताहारत्वं सिद्धयेत् । यतश्च समस्तामप्यात्मशक्तिं प्रकटयन्ननन्तरसूत्रोदितेनानशनस्वभावलक्षणेन तपसा तं देहं सर्वारम्भेणा- भियुक्तवान् स्यात्, तत आहारग्रहणपरिणामात्मकयोगध्वंसाभावाद्युक्तस्यैवाहारेण च युक्ताहारत्वं सिद्धयेत् ।।२२८।। भवति । स कः कर्ता । समणो निन्दाप्रशंसादिसमचित्तः श्रमणः । तर्हि किं देहे ममत्वं भविष्यति । नैवं । देहे वि ममत्तरहिदपरिकम्मो देहेऽपि ममत्वरहितपरिकर्मा, ‘‘ममत्तिं परिवज्जामि णिम्ममत्तिं उवट्ठिदो । आलंबणं च मे आदा अवसेसाइं वोसरे ।।’’ इति श्लोककथितक्रमेण देहेऽपि ममत्वरहितः । आजुत्तो तं तवसा आयुक्तवान् आयोजितवांस्तं देहं तपसा । किं कृत्वा । अणिगूहिय अनिगूह्य प्रच्छादनमकृत्वा । कां । अप्पणो सत्तिं आत्मनः शक्तिमिति । अनेन किमुक्तं भवति – यः कोऽपि देहाच्छेषपरिग्रहं त्यक्त्वा परिकर्मा] ¹

ṭīkāḥ — shrāmaṇyaparyāyanā sahakārī kāraṇ tarīke kevaḷ dehamātra upadhine shramaṇ jorathī – haṭhathī nahi niṣhedhato hovāne līdhe te kevaḷ dehavāḷo chhe; em (dehavāḷo) hovā chhatān paṇ, ‘किं किंचण’ ityādi pūrvasūtra (224 mī gāthā) vaḍe prakāshit karavāmān āvelā parameshvaranā abhiprāyanun grahaṇ karī ‘ā (deh) kharekhar māro nathī, tethī te anugrahayogya nathī parantu upekṣhāyogya ja chhe’ em dehamān samasta sanskārane chhoḍel hovāthī ¹parikarma rahit chhe; tethī tene dehanā mamatvapūrvak anuchit āhāragrahaṇano abhāv hovāne līdhe yuktāhārīpaṇun siddha thāy chhe. vaḷī (bījī rīte), teṇe (ātmashaktine jarāy gopavyā vinā) saghaḷīye ātmashaktine pragaṭ karīne, chhellā sūtra (227 mī gāthā) dvārā kahevāmān āvelā ²anashanasvabhāvalakṣhaṇ tap sāthe te dehane sarva ārambhathī (udyamathī) yukta karyo ( – joḍyo) chhe; tethī āhāragrahaṇanā pariṇāmasvarūp je ³yogadhvans teno abhāv hovāne līdhe teno āhār yuktano ( – yogīno) āhār chhe; māṭe tene yuktāhārīpaṇun siddha thāy chhe.

1. parikarma = shobhā; shaṇagār; sanskār; pratikarma.
2. anashanasvabhāvalakṣhaṇ tap = anashanasvabhāv jenun lakṣhaṇ chhe evun tap. [je ātmānā anashanasvabhāvane jāṇe chhe tene anashanasvabhāvalakṣhaṇ tap varte chhe.]

3. yogadhvans = yogano nāsh. [‘āhār grahavāno ātmāno svabhāv chhe’ evā pariṇāme pariṇamavun te yogadhvans chhe. shramaṇane āvo yogadhvans nahi hovāthī te yukta arthāt yogī chhe ane tethī teno āhār yuktāhār arthāt yogīno āhār chhe.]

Page 421 of 513
PDF/HTML Page 452 of 544
single page version

अथ युक्ताहारस्वरूपं विस्तरेणोपदिशति — एक्कं खलु तं भत्तं अप्पडिपुण्णोदरं जहालद्धं । चरणं भिक्खेण दिवा ण रसावेक्खं ण मधुमंसं ।।२२९।।

एककाल एवाहारो युक्ताहारः, तावतैव श्रामण्यपर्यायसहकारिकारणशरीरस्य धारण- त्वात् । अनेककालस्तु शरीरानुरागसेव्यमानत्वेन प्रसह्य हिंसायतनीक्रियमाणो न युक्तः, देहेऽपि ममत्वरहितस्तथैव तं देहं तपसा योजयति स नियमेन युक्ताहारविहारो भवतीति ।।२२८।। अथ युक्ताहारत्वं विस्तरेणाख्याति – एक्कं खलु तं भत्तं एककाल एव खलु हि स्फु टं स भक्त आहारो युक्ताहारः । कस्मात् । एकभक्तेनैव निर्विकल्पसमाधिसहकारिकारणभूतशरीरस्थितिसंभवात् । स च कथंभूतः । अप्पडिपुण्णोदरं यथाशक्त्या न्यूनोदरः । जहालद्धं यथालब्धो, न च स्वेच्छालब्धः । चरणं भिक्खेण

bhāvārthaḥ — shramaṇ be prakāre yuktāhārī siddha thāy chheḥ (1) sharīr par mamatva nahi hovāthī tene uchit ja āhār hoy chhe tethī te yuktāhārī arthāt uchit āhāravāḷo chhe. vaḷī (2) ‘āhāragrahaṇ ātmāno svabhāv nathī’ evā pariṇāmasvarūp yog shramaṇane vartato hovāthī te shramaṇ yukta arthāt yogī chhe ane tethī teno āhār yuktāhār arthāt yogīno āhār chhe. 228.

have yuktāhāranun svarūp vistārathī upadeshe chheḥ —

anvayārthaḥ — [खलु] kharekhar [सः भक्तः] te āhār ( – yuktāhār) [एकः] ek vakhat, [अप्रतिपूर्णोदरः] ūṇodar, [यथालब्धः] yathālabdha ( – jevo maḷe tevo), [भैक्षाचरणेन] bhikṣhācharaṇathī, [दिवा] divase, [न रसापेक्षः] rasanī apekṣhā vināno ane [न मधुमांसः] madh- māns rahit hoy chhe.

ṭīkāḥ — ek vakhat āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke teṭalāthī ja shrāmaṇya- paryāyanā sahakārī kāraṇabhūt sharīr ṭake chhe. [ekathī vadhāre vakhat āhār te yuktāhār nathī em nīche pramāṇe be prakāre siddha thāy chheḥ] (1) anek vakhat āhār to sharīranā anurāgathī sevavāmān āvato hovāthī atyantapaṇe ¹hinsāyatan karavāmān āvato thako yukta

1. hinsāyatan = hinsānun sthān. [ekathī vadhāre vakhat āhār karavāmān sharīrano anurāg hoy chhe tethī te āhār atyantapaṇe hinsānun sthān bane chhe, kāraṇ ke sharīrano anurāg te ja sva -hinsā chhe.]

Page 422 of 513
PDF/HTML Page 453 of 544
single page version

शरीरानुरागसेवकत्वेन न च युक्तस्य । अप्रतिपूर्णोदर एवाहारो युक्ताहारः, तस्यैवाप्रतिहत- योगत्वात् । प्रतिपूर्णोदरस्तु प्रतिहतयोगत्वेन कथञ्चित् हिंसायतनीभवन् न युक्तः, प्रतिहत- योगत्वेन न च युक्तस्य । यथालब्ध एवाहारो युक्ताहारः, तस्यैव विशेषप्रियत्वलक्षणानुराग- शून्यत्वात् । अयथालब्धस्तु विशेषप्रियत्वलक्षणानुरागसेव्यमानत्वेन प्रसह्य हिंसायतनीक्रियमाणो न युक्तः, विशेषप्रियत्वलक्षणानुरागसेवकत्वेन न च युक्तस्य । भिक्षाचरणेनैवाहारो युक्ताहारः, तस्यैवारम्भशून्यत्वात् । अभैक्षाचरणेन त्वारम्भसम्भवात्प्रसिद्धहिंसायतनत्वेन न युक्तः, एवं- विधाहारसेवनव्यक्तान्तरशुद्धित्वान्न च युक्तस्य । दिवस एवाहारो युक्ताहारः, तदेव सम्यगव- लोकनात् । अदिवसे तु सम्यगवलोकनाभावादनिवार्यहिंसायतनत्वेन न युक्तः, भिक्षाचरणेनैव लब्धो, न च स्वपाकेन । दिवा दिवैव, न च रात्रौ । ण रसावेक्खं रसापेक्षो न भवति, किंतु सरसविरसादौ समचित्तः । ण मधुमंसं अमधुमांसः, अमधुमांस इत्युपलक्षणेन आचारशास्त्र- कथितपिण्डशुद्धिक्रमेण समस्तायोग्याहाररहित इति । एतावता किमुक्तं भवति । एवंविशिष्टविशेषणयुक्त एवाहारस्तपोधनानां युक्ताहारः । कस्मादिति चेत् । चिदानन्दैकलक्षणनिश्चयप्राणरक्षणभूता रागादि- ( –

²apūrṇodar āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke te ja ³pratihat ⁴yog vināno chhe. [pūrṇodar āhār yuktāhār nathī em nīche pramāṇe be prakāre siddha thāy chheḥ] (1) pūrṇodar āhār to pratihat yogavāḷo hovāthī kathañchit hinsāyatan banato thako yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) pūrṇodar āhār karanār pratihat yogavāḷo hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno) nathī.

yathālabdha āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke te ja (āhār) visheṣhapriyatāsvarūp anurāgathī shūnya chhe. (1) ⁵ayathālabdha āhār to visheṣhapriyatāsvarūp anurāg vaḍe sevavāmān āvato hovāthī atyantapaṇe hinsāyatan karavāmān āvato thako yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) ayathālabdha āhārano sevanār visheṣhapriyatāsvarūp anurāg vaḍe sevanāro hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno) nathī.

1. yukta = ātmasvabhāvamān joḍāṇavāḷo; yogī.
2. apūrṇodar = peṭ bharīne nahi evo; ūṇodar.
3. pratihat = haṇāyel; naṣhṭa; rokāyel; vighna pāmel.
4. yog = ātmasvabhāvamān joḍāṇ
5. ayathālabdha = jevo maḷe tevo nahi paṇ potānī pasandagīno; svechchhālabdha.

Page 423 of 513
PDF/HTML Page 454 of 544
single page version

एवंविधाहारसेवनव्यक्तान्तरशुद्धित्वान्न च युक्तस्य । अरसापेक्ष एवाहारो युक्ताहारः, तस्यैवान्तः- शुद्धिसुन्दरत्वात् । रसापेक्षस्तु अन्तरशुद्धया प्रसह्य हिंसायतनीक्रियमाणो न युक्तः, अन्तर- शुद्धिसेवकत्वेन न च युक्तस्य । अमधुमांस एवाहारो युक्ताहारः, तस्यैवाहिंसायतनत्वात् । समधुमांसस्तु हिंसायतनत्वान्न युक्तः, एवंविधाहारसेवनव्यक्तान्तरशुद्धित्वान्न च युक्तस्य । मधुमांसमत्र हिंसायतनोपलक्षणं, तेन समस्तहिंसायतनशून्य एवाहारो युक्ताहारः।।२२९।। विकल्पोपाधिरहिता या तु निश्चयनयेनाहिंसा, तत्साधकरूपा बहिरङ्गपरजीवप्राणव्यपरोपणनिवृत्तिरूपा द्रव्याहिंसा च, सा द्विविधापि तत्र युक्ताहारे संभवति । यस्तु तद्विपरीतः स युक्ताहारो न भवति । कस्मादिति चेत् । तद्विलक्षणभूताया द्रव्यभावरूपाया हिंसायाः सद्भावादिति ।।२२९।। अथ विशेषेण मांसदूषणं कथयति —

bhikṣhācharaṇathī āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke te ja ārambhashūnya chhe. (1) abhikṣhācharaṇathī ( – bhikṣhācharaṇ sivāyano) je āhār temān to ārambhano sambhav hovāne līdhe hinsāyatanapaṇun prasiddha hovāthī te āhār yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) evā āhāranā sevanamān (sevanāranī) antaraṅg ashuddhi vyakta ( – pragaṭ) hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno) nathī.

divase āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke te ja samyak (barābar) joi shakāy chhe. (1) adivase (divas sivāyanā vakhatamān) āhār to samyak joī shakāto nathī tethī tene hinsāyatanapaṇun anivārya hovāthī te āhār yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) evā āhāranā sevanamān antaraṅg ashuddhi vyakta hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno ) nathī.

rasanī apekṣhā vināno āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke te ja antaraṅg shuddhithī sundar chhe. (1) rasanī apekṣhāvāḷo āhār to antaraṅg ashuddhi vaḍe atyantapaṇe hinsāyatan karavāmān āvato thako yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) teno sevanār antaraṅg ashuddhi vaḍe sevanāro hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno) nathī.

madh -māns rahit āhār te ja yuktāhār chhe, kāraṇ ke tene ja hinsāyatanapaṇāno abhāv chhe. (1) madh -māns sahit āhār to hinsāyatan hovāthī yukta ( – yogya) nathī; vaḷī (2) evā āhāranā sevanamān antaraṅg ashuddhi vyakta hovāthī te āhār yuktano ( – yogīno ) nathī. ahīn madh -māns hinsāyatananun upalakṣhaṇ chhe tethī (‘madh -māns rahit āhār yuktāhār chhe’ e kathan dvārā em samajavun ke) samastahinsāyatanashūnya āhār te ja yuktāhār chhe. 229.

Page 424 of 513
PDF/HTML Page 455 of 544
single page version

अथोत्सर्गापवादमैत्रीसौस्थित्यमाचरणस्योपदिशति — बालो वा वुड्ढो वा समभिहदो वा पुणो गिलाणो वा ।

भणित इत्यध्याहारः । स कः । उववादो व्यवहारनयेनोत्पादः । किंविशिष्टः । संतत्तियं सान्ततिको निरन्तरः । केषां संबन्धी । णिगोदाणं निश्चयेन शुद्धबुद्धैकस्वभावानामनादिनिधनत्वेनोत्पादव्यय- रहितानामपि निगोदजीवानाम् । पुनरपि कथंभूतानाम्। तज्जादीणं तद्वर्णतद्गन्धतद्रसतत्स्पर्शत्वेन तज्जातीनां मांसजातीनाम् । कास्वधिकरणभूतासु । मंसपेसीसु मांसपेशीषु मांसखण्डेषु । कथंभूतासु । पक्केसु अ आमेसु अ विपच्चमाणासु पक्वासु चामासु च विपच्यमानास्विति प्रथमगाथा । जो पक्कमपक्कं वा यः कर्ता पक्वामपक्वां वा पेसीं पेशीं खण्डम् । कस्य । मंसस्स मांसस्य । खादि निजशुद्धात्मभावनोत्पन्न- सुखसुधाहारमलभमानः सन् खादति भक्षति, फासदि वा स्पर्शति वा, सो किल णिहणदि पिंडं स कर्ता किल लोकोक्त्या परमागमोक्त्या वा निहन्ति पिण्डम् । केषाम् । जीवाणं जीवानाम् । कति- संख्योपेतानाम् । अणेगकोडीणं अनेककोटीनामिति । अत्रेदमुक्तं भवति – शेषकन्दमूलाद्याहाराः केचनानन्त- काया अप्यग्निपक्वाः सन्तः प्रासुका भवन्ति, मांसं पुनरनन्तकायं भवति तथैव चाग्निपक्वमपक्वं पच्यमानं वा प्रासुकं न भवति । तेन कारणेनाभोज्यमभक्षणीयमिति ।।“३२ – ३३।। अथ पाणिगताहारः प्रासुकोऽप्यन्यस्मै न दातव्य इत्युपादिशति —

have utsarga ane apavādanī maitrī vaḍe ācharaṇanun ¹susthitapaṇun upadeshe chheḥ —

anvayārthaḥ — [बालः वा] bāḷ, [वृद्धः वा] vr̥uddha, [श्रमाभिहतः वा] ²shrānt [पुनः ग्लानः वा] ke ³glān shramaṇ [मूलच्छेदः] mūḷano chhed [यथा न भवति] je rīte na thāy te rīte [स्वयोग्यां] potāne yogya [चर्यां चरतु] ācharaṇ ācharo.

1. susthit = sārī sthitivāḷun; ābād; draḍh.
2. shrānt = shramit; thākelo. 3. glān = vyādhigrasta; rogī; durbaḷ.

Page 425 of 513
PDF/HTML Page 456 of 544
single page version

बालवृद्धश्रान्तग्लानेनापि संयमस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा स्यात्तथा संयतस्य स्वस्य योग्यमतिकर्कशमेवाचरणमाचरणीयमित्युत्सर्गः । बालवृद्धश्रान्तग्लानेन शरीरस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनभूतसंयमसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा स्यात्तथा बालवृद्ध- श्रान्तग्लानस्य स्वस्य योग्यं मृद्वेवाचरणमाचरणीयमित्यपवादः । बालवृद्धश्रान्तग्लानेन संयमस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा स्यात्तथा संयतस्य स्वस्य योग्यमति- कर्कशमाचरणमाचरता शरीरस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनभूतसंयमसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा स्यात् तथा बालवृद्धश्रान्तग्लानस्य स्वस्य योग्यं मृद्वप्याचरणमाचरणीयमित्यपवादसापेक्ष उत्सर्गः । बालवृद्धश्रान्तग्लानेन शरीरस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनभूतसंयमसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा

अप्पडिकुट्ठं पिंडं पाणिगयं णेव देयमण्णस्स अप्रतिकृष्ट आगमाविरुद्ध आहारः पाणिगतो हस्तगतो नैव देयो, न दातव्योऽन्यस्मै, दत्ता भोत्तुमजोग्गं दत्वा पश्चाद्भोक्तुमयोग्यं, भुत्तो वा होदि पडिकुट्ठो कथंचित् भुक्तो वा, भोजनं कृतवान्, तर्हि प्रतिकृष्टो भवति, प्रायश्चित्तयोग्यो भवतीति । अयमत्र भावः — हस्तगताहारं योऽसावन्यस्मै न ददाति तस्य निर्मोहात्मतत्त्वभावनारूपं निर्मोहत्वं ज्ञायत इति ।।“३४।। अथ निश्चयव्यवहारसंज्ञयोरुत्सर्गापवादयोः कथंचित्परस्परसापेक्षभावं स्थापयन् चारित्रस्य रक्षां दर्शयति – चरदु चरतु, आचरतु । किम् । चरियं चारित्रमनुष्ठानम् । कथंभूतम् । सजोग्गं स्वयोग्यं, स्वकीयावस्थायोग्यम् । कथं यथा भवति । मूलच्छेदो जधा ण हवदि मूलच्छेदो यथा न भवति । स कः कर्ता चरति । बालो वा वुड्ढो वा समभिहदो वा पुणो गिलाणो वा बालो वा, वृद्धो वा, श्रमेणाभिहतः पीडितः श्रमाभिहतो वा, ग्लानो व्याधिस्थो वेति । तद्यथा — उत्सर्गापवादलक्षणं कथ्यते तावत् । स्वशुद्धात्मनः

ṭīkāḥ — bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glāne paṇ (arthāt bāḷ, vr̥uddha, shramit ke glān shramaṇe paṇ) sanyamano — ke je (sanyam) shuddhātmatattvanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno — chhed je rīte na thāy te rīte, sanyat evā potāne yogya ati karkash ( – kaṭhor) ācharaṇ ja ācharavun, e pramāṇe utsarga chhe.

bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glāne (arthāt bāḷ, vr̥uddha, shramit ke glān shramaṇe) sharīrano — ke je (sharīr) shuddhātmatattvanā sādhanabhūt sanyamanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno — chhed je rīte na thāy te rīte, bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glān evā potāne yogya (arthāt bāḷ, vr̥uddha, shramit ke glān evo je pote tene yogya ) mr̥udu (-komaḷ) ācharaṇ ja ācharavun, e pramāṇe apavād chhe.

bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glāne sanyamano — ke je shuddhātmatattvanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno — chhed je rīte na thāy te rīte sanyat evā potāne yogya ati karkash ācharaṇ ācharatān, (teṇe) sharīrano — ke je shuddhātmatattvanā sādhanabhūt sanyamanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno (paṇ) — chhed je rīte na thāy te rīte bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glān evā potāne yogya mr̥udu ācharaṇ paṇ ācharavun, e pramāṇe ¹apavādasāpekṣha utsarga chhe. pra. 54

1. apavādasāpekṣha = apavādanī apekṣhā sahit

Page 426 of 513
PDF/HTML Page 457 of 544
single page version

स्यात्तथा बालवृद्धश्रान्तग्लानस्य स्वस्य योग्यं मृद्वाचरणमाचरता संयमस्य शुद्धात्मतत्त्वसाधनत्वेन मूलभूतस्य छेदो न यथा स्यात्तथा संयतस्य स्वस्य योग्यमतिकर्कशमप्याचरणमाचरणीय- मित्युत्सर्गसापेक्षोऽपवादः । अतः सर्वथोत्सर्गापवादमैत्र्या सौस्थित्यमाचरणस्य विधेयम् ।।२३०।।

अथोत्सर्गापवादविरोधदौःस्थमाचरणस्योपदिशति — आहारे व विहारे देसं कालं समं खमं उवधिं ।

जाणित्ता ते समणो वट्टदि जदि अप्पलेवी सो ।।२३१।। सकाशादन्यद्बाह्याभ्यन्तरपरिग्रहरूपं सर्वं त्याज्यमित्युत्सर्गो निश्चयनयः सर्वपरित्यागः परमोपेक्षासंयमो वीतरागचारित्रं शुद्धोपयोग इति यावदेकार्थः । तत्रासमर्थः पुरुषः शुद्धात्मभावनासहकारिभूतं किमपि प्रासुकाहारज्ञानोपकरणादिकं गृह्णातीत्यपवादो व्यवहारनय एकदेशपरित्यागः तथाचापहृतसंयमः सरागचारित्रं शुभोपयोग इति यावदेकार्थः । तत्र शुद्धात्मभावनानिमित्तं सर्वत्यागलक्षणोत्सर्गे दुर्धरानुष्ठाने प्रवर्तमानस्तपोधनः शुद्धात्मतत्त्वसाधकत्वेन मूलभूतसंयमस्य संयमसाधकत्वेन मूलभूतशरीरस्य वा यथा छेदो विनाशो न भवति तथा किमपि प्रासुकाहारादिकं गृह्णातीत्यपवादसापेक्ष उत्सर्गो भण्यते । यदा पुनरपवादलक्षणेऽपहृतसंयमे प्रवर्तते तदापि शुद्धात्मतत्त्वसाधकत्वेन मूलभूतसंयमस्य संयमसाधकत्वेन मूलभूतशरीरस्य वा यथोच्छेदो विनाशो न भवति तथोत्सर्गसापेक्षत्वेन प्रवर्तते । तथाप्रवर्तते इति कोऽर्थः । यथा संयमविराधना न भवति तथेत्युत्सर्गसापेक्षोऽपवाद इत्यभिप्रायः ।।२३०।। अथापवादनिरपेक्षमुत्सर्गं तथैवोत्सर्गनिरपेक्षमपवादं च

bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glāne sharīrano — ke je shuddhātmatattvanā sādhanabhūt sanyamanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno — chhed je rīte na thāy te rīte bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glān evā potāne yogya mr̥udu ācharaṇ ācharatān, (teṇe) sanyamano — ke je shuddhātmatattvanun sādhan hovāthī mūḷabhūt chhe teno (paṇ) — chhed je rīte na thāy te rīte sanyat evā potāne yogya ati karkash ācharaṇ paṇ ācharavun, e pramāṇe utsargasāpekṣha apavād chhe.

āthī (em kahyun ke) sarvathā (sarva prakāre) utsarga ne apavādanī maitrī vaḍe ācharaṇanun susthitapaṇun karavun. 230.

have utsarga ane apavādanā virodh ( – amaitrī) vaḍe ācharaṇanun ¹duḥsthitapaṇun thāy chhe em upadeshe chheḥ —

1. duḥsthit = kharāb sthitivāḷun; barabād; khuvār; pāyamāl.

Page 427 of 513
PDF/HTML Page 458 of 544
single page version

अत्र क्षमाग्लानत्वहेतुरूपवासः, बालवृद्धत्वाधिष्ठानं शरीरमुपधिः, ततो बालवृद्ध- श्रान्तग्लाना एव त्वाकृष्यन्ते । अथ देशकालज्ञस्यापि बालवृद्धश्रान्तग्लानत्वानुरोधेनाहार- विहारयोः प्रवर्तमानस्य मृद्वाचरणप्रवृत्तत्वादल्पो लेपो भवत्येव, तद्वरमुत्सर्गः । देशकालज्ञस्यापि बालवृद्धश्रान्तग्लानत्वानुरोधेनाहारविहारयोः प्रवर्तमानस्य मृद्वाचरणप्रवृत्तत्वादल्प एव लेपो भवति, तद्वरमपवादः । देशकालज्ञस्यापि बालवृद्धश्रान्तग्लानत्वानुरोधेनाहारविहारयोरल्पलेप- निषेधयंश्चारित्ररक्षणाय व्यतिरेकद्वारेण तमेवार्थं द्रढयति – वट्टदि वर्तते प्रवर्तते । स कः कर्ता । समणो शत्रुमित्रादिसमचित्तः श्रमणः । यदि किम् । जदि अप्पलेवी सो यदि चेदल्पलेपी स्तोकसावद्यो भवति । कयोर्विषययोर्वर्तते । आहारे व विहारे तपोधनयोग्याहारविहारयोः । किं कृत्वा पूर्वं । जाणित्ता ज्ञात्वा । कान् । ते तान् कर्मतापन्नान्; देसं कालं समं खमं उवधिं देशं, कालं, मार्गादिश्रमं, क्षमां क्षमतामुपवासादिविषये शक्तिं , उपधिं बालवृद्धश्रान्तग्लानसंबन्धिनं शरीरमात्रोपधिं परिग्रहमिति पञ्च देशादीन् तपोधनाचरणसहकारिभूतानिति । तथाहि — पूर्वकथितक्रमेण तावद्दुर्धरानुष्ठानरूपोत्सर्गे वर्तते; तत्र च प्रासुकाहारादिग्रहणनिमित्तमल्पलेपं द्रष्टवा यदि न प्रवर्तते तदा आर्तध्यानसंक्लेशेन शरीरत्यागं

anvayārthaḥ — [यदि] jo [श्रमणः] shramaṇ [आहारे वा विहारे] āhār athavā vihāramān [देशं] desh, [कालं] kāḷ, [श्रमं] shram, [क्षमां] ¹kṣhamatā tathā [उपधिं] upadhine [तान् ज्ञात्वा] jāṇīne [वर्तते] pravarte [सः अल्पलेपी] to te alpalepī hoy chhe.

ṭīkāḥ — kṣhamatā tathā glānatāno hetu upavās chhe ane bāḷapaṇā tathā vr̥uddhapaṇānun adhiṣhṭhān upadhi – sharīr chhe, tethī ahīn (ṭīkāmān) bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glān ja kheñchavāmān āve chhe (arthāt mūḷ gāthāmān je kṣhamā, upadhi vagere shabdo chhe teno āshay kheñchīne ṭīkāmān ‘bāḷ, vr̥uddha, shrānt, glān’ e shabdo ja vāparavāmān āve chhe).

²deshakālagnane paṇ, jo te bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glānatvanā anurodh vaḍe (arthāt bālatva, vr̥uddhatva, shrāntatva athavā glānatvane anusarīne) āhāravihāramān pravarte to mr̥udu ācharaṇamān pravartavāthī alpa lep thāy chhe ja (-lepano taddan abhāv thato nathī), tethī utsarga sāro chhe.

deshakālagnane paṇ, jo te bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glānatvanā anurodh vaḍe āhāravihāramān pravarte to mr̥udu ācharaṇamān pravartavāthī alpa ja lep thāy chhe ( – visheṣh lep thato nathī), tethī apavād sāro chhe.

1. kṣhamatā = shakti; sahanashakti; dhīraj.
2. deshakālagna = desh -kāḷane jāṇanār; deshakāḷano jāṇ.

Page 428 of 513
PDF/HTML Page 459 of 544
single page version

भयेनाप्रवर्तमानस्यातिकर्कशाचरणीभूयाक्रमेण शरीरं पातयित्वा सुरलोकं प्राप्योद्वान्तसमस्त- संयमामृतभारस्य तपसोऽनवकाशतयाशक्यप्रतिकारो महान् लेपो भवति, तन्न श्रेयानपवाद- निरपेक्ष उत्सर्गः । देशकालज्ञस्यापि बालवृद्धश्रान्तग्लानत्वानुरोधेनाहारविहारयोरल्पलेपत्वं विगणय्य यथेष्टं प्रवर्तमानस्य मृद्वाचरणीभूय संयमं विराध्यासंयतजनसमानीभूतस्य तदात्वे तपसोऽनवकाशतयाशक्यप्रतिकारो महान् लेपो भवति, तन्न श्रेयानुत्सर्गनिरपेक्षोऽपवादः । अतः सर्वथोत्सर्गापवादविरोधदौस्थित्यमाचरणस्य प्रतिषेध्यं, तदर्थमेव सर्वथानुगम्यश्च परस्पर- सापेक्षोत्सर्गापवादविजृम्भितवृत्तिः स्याद्वादः ।।२३१।। कृत्वा पूर्वकृतपुण्येन देवलोके समुत्पद्यते । तत्र संयमाभावान्महान् लेपो भवति । ततः कारणादपवाद- निरपेक्षमुत्सर्गं त्यजति, शुद्धात्मभावनासाधकमल्पलेपं बहुलाभमपवादसापेक्षमुत्सर्गं स्वीकरोति । तथैव च पूर्वसूत्रोक्तक्रमेणापहृतसंयमशब्दवाच्येऽपवादे प्रवर्तते तत्र च प्रवर्तमानः सन् यदि कथंचिदौषध- पथ्यादिसावद्यभयेन व्याधिव्यथादिप्रतीकारमकृत्वा शुद्धात्मभावनां न करोति तर्हि महान् लेपो भवति; अथवा प्रतीकारे प्रवर्तमानोऽपि हरीतकीव्याजेन गुडभक्षणवदिन्द्रियसुखलाम्पटयेन संयमविराधनां करोति तदापि महान् लेपो भवति । ततः कारणादुत्सर्गनिरपेक्षमपवादं त्यक्त्वा शुद्धात्मभावनारूपं शुभोपयोगरूपं वा संयममविराधयन्नौषधपथ्यादिनिमित्तोत्पन्नाल्पसावद्यमपि बहुगुणराशिमुत्सर्गसापेक्षम-

deshakālagnane paṇ, jo te bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glānatvanā anurodh vaḍe je āhāravihār tenāthī thatā alpa lepanā bhayane līdhe temān na pravarte to (arthāt apavādanā āshraye thatā alpa bandhanā bhayane līdhe utsarganī haṭh karī apavādamān na pravarte to), ati karkash ācharaṇarūp thaine akrame sharīr pāḍī nākhīne devalokane pāmīne jeṇe samasta sanyamāmr̥utano samūh vamī nākhyo chhe evā tene tapano avakāsh nahi rahevāthī, jeno pratikār ashakya chhe evo mahān lep thāy chhe, tethī apavādanirapekṣha utsarga shrey nathī.

deshakālagnane paṇ, jo te bāḷ -vr̥uddha -shrānt -glānatvanā anurodh vaḍe je āhāravihār tenāthī thatā alpa lepane nahi gaṇīne temān ¹yatheṣhṭa pravarte to (arthāt apavādathī thatā alpa bandh pratye bedarakār thaine utsargarūp dhyeyane chūkīne apavādamān svachchhande pravarte to), mr̥udu ācharaṇarūp thaine sanyam virādhīne asanyat jan samān thayelā evā tene te kāḷe tapano avakāsh nahi rahevāthī, jeno pratikār ashakya chhe evo mahān lep thāy chhe, tethī utsarganirapekṣha apavād shrey nathī.

āthī (em kahyun ke) utsarga ane apavādanā virodh vaḍe thatun je ācharaṇanun duḥsthitapaṇun te sarvathā niṣhedhya (tyājya) chhe ane, te arthe ja, paraspar sāpekṣha evā utsarga ane apavād vaḍe jenī vr̥utti ( – hayātī, kārya) pragaṭ thāy chhe evo syādvād sarvathā anugamya (anusaravāyogya ) chhe.

1. yatheṣhṭa = ichchhā pramāṇe; marajī pramāṇe.

Page 429 of 513
PDF/HTML Page 460 of 544
single page version

पवादं स्वीकरोतीत्यभिप्रायः ।।२३१।। एवं ‘उवयरणं जिणमग्गे’ इत्याद्येकादशगाथाभिरपवादस्य विशेष- विवरणरूपेण चतुर्थस्थलं व्याख्यातम् । इति पूर्वोक्तक्रमेण ‘ण हि णिरवेक्खो चागो’ इत्यादित्रिंशद्गाथाभिः स्थलचतुष्टयेनापवादनामा द्वितीयान्तराधिकारः समाप्तः । अतः परं चतुर्दशगाथापर्यन्तं श्रामण्यापरनामा मोक्षमार्गाधिकारः कथ्यते । तत्र चत्वारि स्थलानि भवन्ति । तेषु प्रथमतः आगमाभ्यासमुख्यत्वेन ‘एयग्गगदो समणो’ इत्यादि यथाक्रमेण प्रथमस्थले गाथाचतुष्टयम् । तदनन्तरं भेदाभेदरत्नत्रयस्वरूपमेव मोक्षमार्ग इति व्याख्यानरूपेण ‘आगमपुव्वा दिट्ठी’ इत्यादि द्वितीयस्थले सूत्रचतुष्टयम् । अतः परं द्रव्यभावसंयमकथनरूपेण ‘चागो य अणारंभो’ इत्यादि तृतीयस्थले गाथाचतुष्टयम् । तदनन्तरं

bhāvārthaḥ — jyān sudhī shuddhopayogamān ja līn na thai javāy tyān sudhī shramaṇe ācharaṇanī susthiti arthe utsarga ne apavādanī maitrī sādhavī joīe. teṇe potānī nirbaḷatāno khyāl rākhyā vinā ekalā utsargano āgrah rākhīne kevaḷ ati karkash ācharaṇanī haṭh na karavī joīe, tem ja utsargarūp dhyeyane chūkīne ekalā apavādanā āshraye kevaḷ mr̥udu ācharaṇarūp shithilatā paṇ na sevavī joīe. haṭh paṇ na thāy ane shithilatā paṇ na sevāy em vartavun joīe. sarvagna bhagavānano mārga anekānta chhe. potānī dashā tapāsīne je rīte ekandare lābh thāy te rīte vartavāno bhagavānano upadesh chhe. potānī game te (sabaḷ ke nirbaḷ) sthiti hoy topaṇ ek ja prakāre vartavun evo jinamārga nathī. 231.

(have shlok dvārā ātmadravyamān sthir thavānun kahīne ‘ācharaṇapragnāpan’ pūrṇa karavāmān āve chheḥ)

(arthaḥ — ) e pramāṇe vishiṣhṭa +ādaravāḷā purāṇ puruṣhoe sevelun, utsarga ane apavād dvārā ghaṇī pr̥uthak pr̥uthak bhūmikāomān vyāpatun je charaṇ ( – chāritra) tene yati prāpta karīne, kramashaḥ atul nivr̥utti karīne, chaitanyasāmānya ane chaitanyavisheṣharūp jeno prakāsh chhe evā nijadravyamān sarvataḥ sthiti karo.

ā rīte ācharaṇapragnāpan samāpta thayun.

*shārdūlavikrīḍit chhand

+ādar = kāḷajī; sāvadhānī; prayatna; bahumān.