વિષયગાથા
જ્ઞાનના શ્રુત -ઉપાધિકૃત ભેદને દૂર કરે છે. ૩૪
આત્મા અને જ્ઞાનનો કર્તૃત્વ -કરણત્વકૃત
ભેદ દૂર કરે છે.૩૫
શું જ્ઞાન છે અને શું જ્ઞેય છે તે વ્યક્ત
કરે છે.૩૬
દ્રવ્યોના અતીત -અનાગત પર્યાયો પણ,
તાત્કાળિક પર્યાયોની માફક, પૃથક્પણે
જ્ઞાનમાં વર્તે છે.૩૭
અવિદ્યમાન પર્યાયોનું કથંચિત્ વિદ્યમાનપણું ૩૮
અવિદ્યમાન પર્યાયોનું જ્ઞાનપ્રત્યક્ષપણું દ્રઢ
કરે છે.૩૯
ઇંદ્રિયજ્ઞાનને માટે જ નષ્ટ અને અનુત્પન્ન
જાણવાનું અશક્ય છે એમ ન્યાયથી
નક્કી કરે છે.૪૦
અતીંદ્રિય જ્ઞાન માટે જે જે કહેવામાં આવે
તે તે (બધું) સંભવે છે એમ સ્પષ્ટ કરે
છે.૪૧
જ્ઞેયાર્થપરિણમનસ્વરૂપ ક્રિયા જ્ઞાનમાંથી
ઉદ્ભવતી નથી એમ શ્રદ્ધે છે.૪૨
જ્ઞેયાર્થપરિણમનસ્વરૂપ ક્રિયા અને તેનું
ફળ શામાંથી ઉત્પન્ન થાય છે?
એમ વિવેચે છે.૪૩
કેવળીભગવંતોને ક્રિયા પણ ક્રિયાફળને
ઉત્પન્ન કરતી નથી.૪૪
તીર્થંકરોને પુણ્યનો વિપાક અકિંચિત્કર છે. ૪૫
કેવળીભગવંતોની માફક બધાય જીવોને
સ્વભાવવિઘાતનો અભાવ હોવાનું
નિષેધે છે.૪૬
અતીન્દ્રિય જ્ઞાનને સર્વજ્ઞપણે અભિનંદે છે. ૪૭
સર્વને નહિ જાણનાર એકને પણ
જાણતો નથી.૪૮
વિષયગાથા
એકને નહિ જાણનાર સર્વને જાણતો નથી. ૪૯
ક્રમે પ્રવર્તતા જ્ઞાનનું સર્વગતપણું સિદ્ધ થતું
નથી.૫૦
યુગપદ્ પ્રવૃત્તિ વડે જ જ્ઞાનનું સર્વગતપણું
સિદ્ધ થાય છે.૫૧
જ્ઞાનીને જ્ઞપ્તિક્રિયાનો સદ્ભાવ હોવા છતાં
પણ ક્રિયાના ફળરૂપ બંધનો નિષેધ
કરતાં જ્ઞાન -અધિકારનો ઉપસંહાર
કરે છે.૫૨
— સુખ અધિકાર —
જ્ઞાનથી અભિન્ન એવા સુખનું સ્વરૂપ વર્ણવતાં
ક્યું જ્ઞાન તેમ જ સુખ ઉપાદેય છે અને
કયું હેય છે તે વિચારે છે.૫૩
અતીન્દ્રિય સુખના સાધનભૂત અતીન્દ્રિય
જ્ઞાન ઉપાદેય છે એમ પ્રશંસે છે.૫૪
ઇંદ્રિયસુખના સાધનભૂત ઇંદ્રિયજ્ઞાન હેય છે
એમ તેને નિંદે છે.૫૫
ઇંદ્રિયજ્ઞાન પ્રત્યક્ષ નથી એમ નક્કી
કરે છે.૫૭
પરોક્ષ અને પ્રત્યક્ષનાં લક્ષણ દર્શાવે છે.૫૮
પ્રત્યક્ષ જ્ઞાનને પારમાર્થિક સુખપણે
દર્શાવે છે.૫૯
‘કેવળજ્ઞાનને પણ પરિણામ દ્વારા ખેદનો
સંભવ હોવાથી કેવળજ્ઞાન એકાંતિક
સુખ નથી’ એવા અભિપ્રાયનું ખંડન
કરે છે.૬૦
‘કેવળજ્ઞાન સુખસ્વરૂપ છે’ એમ નિરૂપણ
કરતાં ઉપસંહાર કરે છે.૬૧
કેવળીઓને જ પારમાર્થિક સુખ હોય છે એમ
શ્રદ્ધા કરાવે છે.૬૨
૧૬ ]
વિષયાનુક્રમણિકા