अथैवं सति तीर्थकृतां पुण्यविपाकोऽकिंचित्कर एवेत्यवधारयति — पुण्णफला अरहंता तेसिं किरिया पुणो हि ओदइया ।
अर्हन्तः खलु सकलसम्यक्परिपक्वपुण्यकल्पपादपफला एव भवन्ति । क्रिया तु तेषां
या काचन सा सर्वापि तदुदयानुभावसंभावितात्मसंभूतितया किलौदयिक्येव । अथैवंभूतापि सा
प्रयत्नाभावेऽपि श्रीविहारादयः प्रवर्तन्ते । मेघानां स्थानगमनगर्जनजलवर्षणादिवद्वा । ततः स्थितमेतत्
मोहाद्यभावात् क्रियाविशेषा अपि बन्धकारणं न भवन्तीति ।।४४।। अथ पूर्वं यदुक्तं रागादि-
रहितकर्मोदयो बन्धकारणं न भवति विहारादिक्रिया च, तमेवार्थं प्रकारान्तरेण दृढयति ---पुण्णफला अरहंता पञ्चमहाकल्याणपूजाजनकं त्रैलोक्यविजयकरं यत्तीर्थकरनाम पुण्यकर्म तत्फलभूता अर्हन्तो भवन्ति । तेसिं किरिया पुणो हि ओदइया तेषां या दिव्यध्वनिरूपवचनव्यापारादिक्रिया सा निःक्रियशुद्धात्म-
नथी, कारण के मोहनीयकर्मनो ज्यां सर्वथा क्षय थयो छे त्यां तेना कार्यभूत इच्छा क्यांथी होय? आ रीते इच्छा विना ज — मोहरागद्वेष विना ज — थती होवाथी केवळीभगवंतोने ते क्रियाओ बंधनुं कारण थती नथी. ४४.
ए प्रमाणे होवाथी तीर्थंकरोने पुण्यनो विपाक अकिंचित्कर ज छे ( – कांई करतो नथी, स्वभावनो किंचित् घात करतो नथी) एम हवे नक्की करे छेः —
अन्वयार्थः — [अर्हन्तः] अर्हंतभगवंतो [पुण्यफलाः] पुण्यना फळवाळा छे [पुनः हि] अने [तेषां क्रिया] तेमनी क्रिया [औदयिकी] औदयिकी छे; [मोहादिभिः विरहिता] मोहादिकथी रहित छे [ तस्मात् ] तेथी [सा] ते [क्षायिकी] क्षायिकी [इति मता] मानवामां आवी छे.
टीकाः — अर्हंतभगवंतो खरेखर जेमने पुण्यरूपी कल्पवृक्षनां समस्त फळो बराबर परिपकव थयां छे एवा ज छे, अने तेमने जे कांई क्रिया छे ते बधीये तेना ( – पुण्यना) उदयना प्रभावथी उत्पन्न थई होवाथी औदयिकी ज छे. परंतु आवी (पुण्यना उदयथी