अत्र ज्ञानं सौख्यं च मूर्तमिन्द्रियजं चैकमस्ति । इतरदमूर्तमतीन्द्रियं चास्ति । तत्र यदमूर्तमतीन्द्रियं च तत्प्रधानत्वादुपादेयत्वेन ज्ञातव्यम् । तत्राद्यं मूर्ताभिः क्षायोपशमिकीभिरुप- योगशक्तिभिस्तथाविधेभ्य इन्द्रियेभ्यः समुत्पद्यमानं परायत्तत्वात् कादाचित्कं क्रमकृतप्रवृत्ति
अथ ज्ञानप्रपञ्चव्याख्यानानन्तरं ज्ञानाधारसर्वज्ञं नमस्करोति ---
करेदि करोति । स कः । लोगो लोकः । कथंभूतः । देवासुरमणुअरायसंबंधो देवासुरमनुष्य- राजसंबन्धः । पुनरपि कथंभूतः । भत्तो भक्तः । णिच्चं नित्यं सर्वकालम् । पुनरपि किंविशिष्टः । उवजुत्तो उपयुक्त उद्यतः । इत्थंभूतो लोकः कां करोति । णमाइं नमस्यां नमस्क्रियाम् । कस्य । तस्स तस्य पूर्वोक्तसर्वज्ञस्य । तं तहा वि अहं तं सर्वज्ञं तथा तेनैव प्रकारेणाहमपि ग्रन्थकर्ता नमस्करोमीति । अयमत्रार्थः ---यथा देवेन्द्रचक्रवर्त्यादयोऽनन्ताक्षयसुखादिगुणास्पदं सर्वज्ञस्वरूपं नमस्कुर्वन्ति, तथैवाह- मपि तत्पदाभिलाषी परमभक्त्या प्रणमामि ।।“२।। एवमष्टाभिः स्थलैर्द्वात्रिंशद्गाथास्तदनन्तरं नमस्कार- गाथा चेति समुदायेन त्रयस्त्रिंशत्सूत्रैर्ज्ञानप्रपञ्चनामा तृतीयोऽन्तराधिकारः समाप्तः । अथ सुख- प्रपञ्चाभिधानान्तराधिकारेऽष्टादश गाथा भवन्ति । अत्र पञ्चस्थलानि, तेषु प्रथमस्थले ‘अत्थि अमुत्तं’
अन्वयार्थः — [अर्थेषु ज्ञानं] पदार्थो संबंधी ज्ञान [ अमूर्तं मूर्तं ] अमूर्त के मूर्त, [अतीन्द्रियं ऐन्द्रियं च अस्ति] अतींद्रिय के ऐंद्रिय होय छे; [ च तथा सौख्यं ] अने ए ज प्रमाणे (अमूर्त के मूर्त, अतींद्रिय के ऐंद्रिय) सुख होय छे. [ तेषु च यत् परं ] तेमां जे प्रधान – उत्कृष्ट छे [ तत् ज्ञेयम् ] ते उपादेयपणे जाणवुं.
टीकाः — अहीं, (ज्ञान तेम ज सुख बे प्रकारनुं छे – ) एक ज्ञान तेम ज सुख मूर्त अने १इन्द्रियज छे; अने बीजुं (ज्ञान तेम ज सुख) अमूर्त अने अतींद्रिय छे. तेमां जे अमूर्त अने अतींद्रिय छे ते प्रधान होवाथी उपादेयपणे जाणवुं.
त्यां, पहेलुं ज्ञान तेम ज सुख मूर्त एवी क्षायोपशमिक उपयोगशक्तिओ वडे तथाविध (ते ते प्रकारनी) इन्द्रियो द्वारा ऊपजतुं थकुं पराधीन होवाथी २कादाचित्क,
१. इन्द्रियज = इन्द्रियो द्वारा उत्पन्न थतुं; ऐंद्रिय.
२. कादाचित्क = कदाचित् — कोई वार होय एवुं; अनित्य.