अथ ते पुनस्त्रिदशावसानाः कृत्स्नसंसारिणः समुदीर्णतृष्णाः पुण्यनिर्वर्तिताभिरपि जीवाणं देवदंताणं दृष्टश्रुतानुभूतभोगाकाङ्क्षारूपनिदानबन्धप्रभृतिनानामनोरथहयरूपविकल्पजालरहित- परमसमाधिसमुत्पन्नसुखामृतरूपां सर्वात्मप्रदेशेषु परमाह्लादोत्पत्तिभूतामेकाकारपरमसमरसीभावरूपां विषयाकाङ्क्षाग्निजनितपरमदाहविनाशिकां स्वरूपतृप्तिमलभमानानां देवेन्द्रप्रभृतिबहिर्मुखसंसारि- जीवानामिति । इदमत्र तात्पर्यम् – यदि तथाविधा विषयतृष्णा नास्ति तर्हि दुष्टशोणिते जलयूका इव कथं ते विषयेषु प्रवृत्तिं कुर्वन्ति । कुर्वन्ति चेत् पुण्यानि तृष्णोत्पादकत्वेन दुःखकारणानि इति ज्ञायन्ते ।।७४।। अथ पुण्यानि दुःखकारणानीति पूर्वोक्तमेवार्थं विशेषेण समर्थयति — ते पुण उदिण्णतण्हा सहजशुद्धात्म- तृप्तेरभावात्ते निखिलसंसारिजीवाः पुनरुदीर्णतृष्णाः सन्तः दुहिदा तण्हाहिं स्वसंवित्तिसमुत्पन्नपारमार्थिक- सुखाभावात्पूर्वोक्ततृष्णाभिर्दुःखिताः सन्तः । किं कुर्वन्ति । विसयसोक्खाणि इच्छंति निर्विषयपरमात्म-
भावार्थः — ७३मी गाथामां कह्युं तेम अनेक प्रकारनां पुण्यो विद्यमान छे, तो भले हो. तेओ सुखनां साधन नथी पण दुःखना बीजरूप तृष्णानां ज साधन छे. ७४.
हवे, पुण्यमां दुःखना बीजनो विजय जाहेर करे छे (अर्थात् पुण्यमां तृष्णाबीज दुःखवृक्षरूपे वृद्धि पामे छे — फाले छे एम जाहेर करे छे)ः —
अन्वयार्थः — [पुनः] वळी, [उदीर्णतृष्णाः ते] जेमने तृष्णा उदित छे एवा ते जीवो [तृष्णाभिः दुःखिताः] तृष्णाओ वडे दुःखी वर्तता थका, [आमरणं] मरणपर्यंत [विषयसौख्यानि इच्छन्ति] विषयसुखोने इच्छे छे [च] अने [दुःखसंतप्ताः] दुःखथी संतप्त थया थका ( – दुःखदाहने नहि सही शक्ता थका) [अनुभवन्ति] तेमने भोगवे छे.
टीकाः — वळी, जेमने तृष्णा उदित छे एवा ते देवपर्यंत समस्त संसारीओ, तृष्णा