अथायमेवैको भगवद्भिः स्वयमनुभूयोपदर्शितो निःश्रेयसस्य पारमार्थिकः पन्था इति मतिं व्यवस्थापयति — सव्वे वि य अरहंता तेण विधाणेण खविदकम्मंसा । किच्चा तधोवदेसं णिव्वादा ते णमो तेसिं ।।८२।।
एवमभेदरत्नत्रयपरिणतो जीवः शुद्धबुद्धैकस्वभावमात्मानं लभते मुक्तो भवतीति । किंच पूर्वं ज्ञानकण्डिकायां ‘उवओगविसुद्धो सो खवेदि देहुब्भवं दुक्खं’ इत्युक्तं, अत्र तु ‘जहदि जदि रागदोसे सो अप्पाणं लहदि सुद्धं’ इति भणितम्, उभयत्र मोक्षोऽस्ति । को विशेषः । प्रत्युत्तरमाह — तत्र शुभाशुभयोर्निश्चयेन समानत्वं ज्ञात्वा पश्चाच्छुद्धे शुभरहिते निजस्वरूपे स्थित्वा मोक्षं लभते, तेन कारणेन शुभाशुभमूढत्वनिरासार्थं ज्ञानकण्डिका भण्यते । अत्र तु द्रव्यगुणपर्यायैराप्तस्वरूपं ज्ञात्वा पश्चात्तद्रूपे स्वशुद्धात्मनि स्थित्वा मोक्षं प्राप्नोति, ततः कारणादियमाप्तात्ममूढत्वनिरासार्थं ज्ञानकण्डिका
भावार्थः — ८०मी गाथामां दर्शावेला उपायथी दर्शनमोहने दूर करीने अर्थात् सम्यग्दर्शन प्राप्त करीने जे जीव शुद्धात्मानुभूतिस्वरूप वीतरागचारित्रना प्रतिबंधक रागद्वेषने छोडे छे, फरीफरीने रागद्वेषभावे परिणमतो नथी, ते ज अभेदरत्नत्रयपरिणत जीव शुद्ध -बुद्ध- एकस्वभाव आत्माने प्राप्त करे छे — मुक्त थाय छे. तेथी जीवे सम्यग्दर्शन प्राप्त करीने पण, सरागचारित्र पामीने पण, रागद्वेषना निवारण माटे अत्यंत सावधान रहेवुं योग्य छे. ८१.
हवे, आ ज एक ( – पूर्वोक्त गाथाओमां वर्णव्यो ते ज एक), भगवंतोए पोते अनुभवीने दर्शावेलो १निःश्रेयसनो पारमार्थिक पंथ छे — एम मतिने २व्यवस्थित करे छेः —
अन्वयार्थः — [सर्वे अपि च] बधाय [अर्हन्तः] अर्हंतभगवंतो [तेन विधानेन] ते ज विधिथी [क्षपितकर्मांशाः] कर्मांशोनो ( – ज्ञानावरणीयादि कर्मभेदोनो) क्षय करीने तथा [तथा] (अन्यने पण) ए ज प्रकारे [उपदेशं कृत्वा] उपदेश करीने [निर्वृताः ते] मोक्ष पाम्या छे. [नमः तेभ्यः] तेमने नमस्कार हो.
१४०प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-
१. निःश्रेयस = मोक्ष
२. व्यवस्थित = निश्चित; स्थिर.