वाच्यो न भवति केवलज्ञानादिगुणो वा सिद्धपर्यायो वा, मुक्तजीवकेवलज्ञानादिगुणसिद्धपर्यायशब्दैश्च शुद्धसत्तागुणो वाच्यो न भवति । इत्येवं परस्परं प्रदेशाभेदेऽपि योऽसौ संज्ञादिभेदः स तस्य पूर्वोक्तलक्षणतद्भावस्याभावस्तदभावो भण्यते । स च तदभावः पुनरपि किं भण्यते । अतद्भावः संज्ञा- लक्षणप्रयोजनादिभेद इत्यर्थः । यथात्र शुद्धात्मनि शुद्धसत्तागुणेन सहाभेदः स्थापितस्तथा यथासंभवं सर्वद्रव्येषु ज्ञातव्य इत्यभिप्रायः ।।१०७।। अथ गुणगुणिनोः प्रदेशभेदनिषेधेन तमेव संज्ञादि- भेदरूपमतद्भावं दृढयति — जं दव्वं तं ण गुणो यद्द्रव्यं स न गुणः, यन्मुक्तजीवद्रव्यं स शुद्धः सन् गुणो न भवति । मुक्तजीवद्रव्यशब्देन शुद्धसत्तागुणो वाच्यो न भवतीत्यर्थः । जो वि गुणो सो ण तच्चमत्थादो
आ रीते आ गाथामां सत्तानुं उदाहरण लईने अतद्भावने स्पष्ट रीते समजाव्यो. (अहीं एटलुं विशेष छे के जे सत्तागुण विषे कह्युं ते अन्य गुणो विषे पण योग्य रीते समजवुं. जेम केः — सत्तागुणनी माफक, एक आत्माना पुरुषार्थगुणने ‘पुरुषार्थी आत्मद्रव्य,’ ‘पुरुषार्थी ज्ञानादिगुण’ अने ‘पुरुषार्थी सिद्धत्वादिपर्याय’ — एम विस्तारी शकाय छे. अभिन्न प्रदेशो होवाने लीधे आम विस्तार करवामां आवे छे, छतां संज्ञा – लक्षण – प्रयोजनादि भेद होवाने लीधे पुरुषार्थगुणने तथा आत्मद्रव्यने, ज्ञानादि अन्यगुणने के सिद्धत्वादिपर्यायने अतद्भाव छे के जे अतद्भाव तेमनामां अन्यत्वनुं कारण छे.) १०७.
– आने अतत्पणुं जाणवुं, न अभावने; भाख्युं जिने.१०८.
अन्वयार्थः — [अर्थात्] स्वरूप -अपेक्षाए [यद् द्रव्यं] जे द्रव्य छे [तत् न गुणः] ते गुण नथी [यः अपि गुणः] अने जे गुण छे [सः न तत्त्वं] ते द्रव्य नथी; — [एषः हि अतद्भावः] आ अतद्भाव छे; [न एव अभावः] सर्वथा अभाव ते अतद्भाव नथी; [इति निर्दिष्टः] आम (जिनेन्द्र द्वारा) दर्शाववामां आव्युं छे.