मित्यत्राप्यपोहरूपत्वं स्यात् । ततो द्रव्यगुणयोरेकत्वमशून्यत्वमनपोहत्वं चेच्छता यथोदित
जीवप्रदेशेभ्यः पुद्गलद्रव्यं भिन्नं सद्द्रव्यान्तरं भवति तथा सत्तागुणप्रदेशेभ्यो मुक्तजीवद्रव्यं सत्तागुणाद्भिन्नं सत्पृथग्द्रव्यान्तरं प्राप्नोति । एवं किं सिद्धम् । सत्तागुणरूपं पृथग्द्रव्यं मुक्तात्मद्रव्यं च पृथगिति द्रव्यद्वयं जातं, न च तथा । द्वितीयं च दूषणं प्राप्नोति — यथा सुवर्णत्वगुणप्रदेशेभ्यो उभयशून्यता थाय (अर्थात् द्रव्य तेम ज गुण बन्नेना अभावनो प्रसंग आवे).
(अथवा अपोहरूपता नामनो त्रीजो दोष आ प्रमाणे आवेः) (३) जेम पट -अभावमात्र ज घट छे, घट -अभावमात्र ज पट छे (अर्थात् वस्त्रना केवळ अभाव जेटलो ज घडो छे अने घडाना केवळ अभाव जेटलुं ज वस्त्र छे) — ए रीते बन्नेने अपोहरूपता छे, तेम द्रव्य -अभावमात्र ज गुण थाय, गुण -अभावमात्र ज द्रव्य थाय — ए रीते आमां पण (द्रव्य -गुणमां पण) *अपोहरूपता थाय (अर्थात् केवळ नकाररूपतानो प्रसंग आवे).
माटे द्रव्य अने गुणनुं एकत्व, अशून्यत्व ने २अनपोहत्व इच्छनारे यथोक्त ज (जेवो कह्यो तेवो ज) अतद्भाव मानवायोग्य छे. १०८.
२. अनपोहत्व = अपोहरूपपणुं न होवुं ते; केवळ नकारात्मकपणुं न होवुं ते.