कत्ता करणं कम्मं फलं च अप्प त्ति णिच्छिदो समणो ।
यो हि नामैवं कर्तारं करणं कर्म कर्मफलं चात्मानमेव निश्चित्य न खलु परद्रव्यं परिणमति स एव विश्रान्तपरद्रव्यसंपर्कं द्रव्यान्तःप्रलीनपर्यायं च शुद्धमात्मानमुपलभते, न कत्ता स्वतन्त्रः स्वाधीनः कर्ता साधको निष्पादकोऽस्मि भवामि । स कः । अप्प त्ति आत्मेति । आत्मेति कोऽर्थः । अहमिति । कथंभूतः । एकः । कस्याः साधकः । निर्मलात्मानुभूतेः । किंविशिष्टः । निर्विकार- परमचैतन्यपरिणामेन परिणतः सन् । करणं अतिशयेन साधकं साधक तमं क रणमुपक रणं क रणकारक महमेक एवास्मि भवामि । क स्याः साधकम् । सहजशुद्धपरमात्मानुभूतेः । केन कृत्वा ।
अन्वयार्थः — [यदि] जो [श्रमणः] श्रमण [कर्ता करणं कर्म कर्मफलं च आत्मा] ‘कर्ता, करण, कर्म अने कर्मफळ आत्मा छे’ [इति निश्चितः] एवा निश्चयवाळो थयो थको [अन्यत्] अन्यरूपे [न एव परिणमति] न ज परिणमे, [शुद्धम् आत्मानं] तो ते शुद्ध आत्माने [लभते] उपलब्ध करे छे.
टीकाः — जे पुरुष ए रीते ‘कर्ता, करण, कर्म अने कर्मफळ आत्मा ज छे’ एम १निश्चय करीने खरेखर परद्रव्यरूपे परिणमतो नथी, ते ज पुरुष, परद्रव्य साथे संपर्क जेने अटकी गयो छे अने द्रव्यनी अंदर पर्यायो जेने प्रलीन थया छे एवा शुद्ध आत्माने उपलब्ध करे छे; परंतु अन्य कोई (पुरुष) एवा शुद्ध आत्माने उपलब्ध करतो नथी.
ते स्पष्ट रीते समजाववामां आवे छेः —
१. ‘कर्ता, करण वगेरे आत्मा ज छे’ एवो निश्चय थतां बे वात नक्की थई जाय छेः एक वात
तो ए के ‘कर्ता, करण वगेरे आत्मा ज छे, पुद्गलादि नथी अर्थात् आत्माने परद्रव्य साथे
संबंध नथी’; बीजी वात ए नक्की थाय छे के अभेदद्रष्टिमां कर्ता, करण वगेरे भेदो नथी, ए
बधुंय एक आत्मा ज छे अर्थात् पर्यायो द्रव्यनी अंदर डूबी गयेला छे.’