ये ये नामामी यस्य जीवस्य परिणामं निमित्तमात्रीकृत्य पुद्गलकायाः स्वयमेव कर्मत्वेन परिणमन्ति, अथ ते ते तस्य जीवस्यानादिसंतानप्रवृत्तशरीरान्तरसंक्रान्तिमाश्रित्य स्वयमेव च शरीराणि जायन्ते । अतोऽवधार्यते न कर्मत्वपरिणतपुद्गलद्रव्यात्मकशरीरकर्ता पुरुषोऽस्ति ।।१७०।।
अथात्मनः शरीरत्वाभावमवधारयति — परिणताः पोग्गलकाया पुद्गलस्कन्धाः पुणो वि जीवस्स पुनरपि भवान्तरेऽपि जीवस्य संजायंते देहा संजायन्ते सम्यग्जायन्ते देहाः शरीराणीति । किं कृत्वा । देहंतरसंकमं पप्पा देहान्तरसंक्रमं भवान्तरं प्राप्य लब्ध्वेति । अनेन किमुक्तं भवति — औदारिकादिशरीरनामकर्मरहितपरमात्मानमलभमानेन जीवेन यान्युपार्जितान्यौदारिकादिशरीरनामकर्माणि तानि भवान्तरे प्राप्ते सत्युदयमागच्छन्ति, तदुदयेन नोकर्मपुद्गला औदारिकादिशरीराकारणे स्वयमेव परिणमन्ति । ततः कारणादौदारिकादिकायानां जीवः कर्ता न भवतीति ।।१७०।। अथ शरीराणि जीवस्वरूपं न भवन्तीति निश्चिनोति — ओरालिओ य देहो औदारिकश्च देहः देहो वेउव्विओ य देहो वैक्रियकश्च तेजसिओ तैजसिकः आहारय कम्मइओ आहारकः कार्मणश्च पोग्गलदव्वप्पगा सव्वे एते पञ्च देहाः पुद्गलद्रव्यात्मकाः सर्वेऽपि
अन्वयार्थः — [कर्मत्वगताः] कर्मपणे परिणमेला [ते ते] ते ते [पुद्गलकायाः] पुद्गलकायो [देहान्तरसंक्रमं प्राप्य] देहांतररूप फेरफारने पामीने [पुनः अपि] फरी फरीने [जीवस्य] जीवने [देहाः] शरीरो [संजायन्ते] थाय छे.
टीकाः — जे जीवना परिणामने निमित्तमात्र करीने जे जे आ पुद्गलकायो स्वयमेव कर्मपणे परिणमे छे, ते जीवने अनादि संततिरूपे (प्रवाहरूपे) प्रवर्तता देहांतररूप (भवांतररूप) फेरफारनो आश्रय करीने ते ते पुद्गलकायो स्वयमेव शरीरो (-शरीरोरूपे, शरीरो थवामां निमित्तरूपे) थाय छे. आथी नक्की थाय छे के कर्मपणे परिणमेला पुद्गलद्रव्यात्मक शरीरनो कर्ता आत्मा नथी.
भावार्थः — जीवना परिणामने निमित्तमात्र करीने जे पुद्गलो स्वयमेव कर्मरूपे परिणमे छे, ते पुद्गलो ज अन्य भवमां शरीर बनवामां निमित्तभूत थाय छे अने नोकर्मपुद्गलो स्वयमेव शरीररूपे परिणमे छे. माटे शरीरनो कर्ता आत्मा नथी. १७०.
हवे आत्माने शरीरपणानो अभाव नक्की करे छेः —