यस्तावदत्र कर्मणां स्निग्धरूक्षत्वस्पर्शविशेषैरेकत्वपरिणामः स केवलपुद्गलबन्धः । यस्तु
जीवस्यौपाधिकमोहरागद्वेषपर्यायैरेकत्वपरिणामः स केवलजीवबन्धः । यः पुनः जीव-
द्रव्यबन्धस्वरूपं चेत्युपदेशः ।।१७६।। एवं भावबन्धकथनमुख्यतया गाथाद्वयेन द्वितीयस्थलं गतम् ।
अथ पूर्वनवतरपुद्गलद्रव्यकर्मणोः परस्परबन्धो, जीवस्य तु रागादिभावेन सह बन्धो, जीवस्यैव नवतर- द्रव्यकर्मणा सह चेति त्रिविधबन्धस्वरूपं प्रज्ञापयति ---फासेहिं पोग्गलाणं बंधो स्पर्शैः पुद्गलानां बन्धः । पूर्वनवतरपुद्गलद्रव्यकर्मणोर्जीवगतरागादिभावनिमित्तेन स्वकीयस्निग्धरूक्षोपादानकारणेन च परस्पर- स्पर्शसंयोगेन योऽसौ बन्धः स पुद्गलबन्धः । जीवस्स रागमादीहिं जीवस्य रागादिभिः । निरुपराग- परमचैतन्यरूपनिजात्मतत्त्वभावनाच्युतस्य जीवस्य यद्रागादिभिः सह परिणमनं स जीवबन्ध इति ।
अण्णोण्णमवगाहो पोग्गलजीवप्पगो भणिदो अन्योन्यस्यावगाहः पुद्गलजीवात्मको भणितः । निर्विकार-
जरूर पौद्गलिक कर्म बंधाय छे. आम आ द्रव्यबंधनुं निमित्त भावबंध छे. १७६.
हवे पुद्गलबंधनुं स्वरूप, जीवबंधनुं स्वरूप अने ते बन्नेना बंधनुं स्वरूप जणावे छेः —
अन्वयार्थः — [स्पर्शैः] स्पर्शो साथे [पुद्गलानां बन्धः] पुद्गलोनो बंध, [रागादिभिः जीवस्य] रागादिक साथे जीवनो बंध अने [अन्योन्यम् अवगाह्ः] अन्योन्य अवगाह ते [पुद्गलजीवात्मकः भणितः] पुद्गलजीवात्मक बंध कहेवामां आव्यो छे.
टीकाः — प्रथम तो अहीं, कर्मने जे स्निग्धता -रूक्षतारूप स्पर्शविशेषो (-खास स्पर्शो) साथे एकत्वपरिणाम ते केवळ पुद्गलबंध छे; अने जीवने जे औपाधिक मोह -राग- द्वेषरूप पर्यायो साथे एकत्वपरिणाम ते केवळ जीवबंध छे; वळी जीव अने कर्मपुद्गलने