सिद्धांश्च, ज्ञानदर्शनचारित्रतपोवीर्याचारयुक्तत्वात्संभावितपरमशुद्धोपयोगभूमिकानाचार्योपाध्याय-
साधुत्वविशिष्टान् श्रमणांश्च प्रणमामि ।।२।। तदन्वेतानेव पञ्चपरमेष्ठिनस्तत्तद्वयक्तिव्यापिनः
स्तीर्थनायकैः सह वर्तमानकालं गोचरीकृत्य युगपद्युगपत्प्रत्येकं प्रत्येकं च मोक्षलक्ष्मीस्वयं-
वरायमाणपरमनैर्ग्रन्थ्यदीक्षाक्षणोचितमङ्गलाचारभूतकृतिकर्मशास्त्रोपदिष्टवन्दनाभिधानेन सम्भाव-
परिणतत्वात् सम्यग्ज्ञानदर्शनचारित्रतपोवीर्याचारोपेतानिति । एवं शेषत्रयोविंशतितीर्थकरनमस्कार-
त्यारपछी जेओ विशुद्धसत्तावाळा होवाथी तापथी उत्तीर्ण थयेला (छेल्लो ताप देवाईने अग्निमांथी बहार नीकळेला) उत्तम सुवर्ण समान शुद्ध दर्शनज्ञानस्वभावने पाम्या छे एवा शेष १अतीत तीर्थंकरोने अने सर्व सिद्धोने, तथा ज्ञानाचार, दर्शनाचार, चारित्राचार, तपाचार ने वीर्याचार सहित होवाथी जेमणे परम शुद्ध उपयोगभूमिकाने प्राप्त करी छे एवा श्रमणोने — के जेओ आचार्यत्व, उपाध्यायत्व अने साधुत्वरूप विशेषोथी विशिष्ट (भेदवाळा) छे तेमने — प्रणमुं छुं.
त्यारपछी आ ज पंचपरमेष्ठीने, ते ते व्यक्तिमां (पर्यायमां) व्यापनारा बधायने, हालमां आ क्षेत्रे उत्पन्न तीर्थंकरोनो अभाव होवाथी अने महाविदेहक्षेत्रमां तीर्थंकरोनो सद्भाव होवाथी मनुष्यक्षेत्रमां प्रवर्तता तीर्थनायको सहित वर्तमानकाळगोचर करीने, ( – महाविदेहक्षेत्रमां वर्तता श्री सीमंधरादि तीर्थंकरोनी जेम जाणे बधाय पंचपरमेष्ठी भगवंतो वर्तमानकाळमां ज वर्तता होय एम अत्यंत भक्तिने लीधे भावीने – चिंतवीने, तेमने) युगपद् युगपद् अर्थात् समुदायरूपे अने प्रत्येक प्रत्येकने अर्थात् व्यक्तिगतरूपे २संभावुं छुं. कई रीते संभावुं छुं? मोक्षलक्ष्मीना स्वयंवर समान जे परम निर्ग्रंथतानी दीक्षानो उत्सव ( – आनंदमय प्रसंग) तेने उचित मंगळाचरणभूत जे ३कृतिकर्मशास्त्रोपदिष्ट वंदनोच्चार (कृतिकर्मशास्त्रे उपदेशेलां स्तुतिवचन) ते वडे संभावुं छुं. १. अतीत = गत; थई गयेला; भूतकाळना. २. संभाववुं = संभावना करवी; सन्मान करवुं; आराधवुं. ३. अंगबाह्य १४ प्रकीर्णकोमां छट्ठुं प्रकीर्णक ‘कृतिकर्म’ छे, जेमां नित्य -नैमित्तिक क्रियानुं वर्णन छे.