पौरुषेयदोषत्वेन मुमुक्षुभिरभ्युपगततरत्वात् श्रमणैरिष्टतरं च गणिनं शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भ-
प्रतीच्छ स्वीकुरु । चेदि अणुगहिदो न केवलं प्रणतो भवति, तेनाचार्येणानुगृहीतः स्वीकृतश्च भवति । हे भव्य, निस्सारसंसारे दुर्लभबोधिं प्राप्य निजशुद्धात्मभावनारूपया निश्चयचतुर्विधाराधनया मनुष्यजन्म सफलं कुर्वित्यनेन प्रकारेणानुगृहीतो भवतीत्यर्थः ।।२०३।। अथ गुरुणा स्वीकृतः सन् कीदृशो भवतीत्युपदिशति — णाहं होमि परेसिं नाहं भवामि परेषाम् । निजशुद्धात्मनः सकशात्परेषां भिन्नद्रव्याणां जे ‘कुळविशिष्ट’ छे, अंतरंग शुद्ध रूपनुं अनुमान करावनारुं बहिरंग शुद्ध रूप होवाने लीधे जे ‘रूपविशिष्ट’ छे, बाळपणाथी अने वृद्धपणाथी थती १बुद्धिविक्लवतानो अभाव होवाने लीधे तथा २यौवनोद्रेकनी विक्रिया विनानी बुद्धि होवाने लीधे जे ‘वयविशिष्ट’ छे अने यथोक्त श्रामण्य आचरवा अने अचराववा संबंधी ३पौरुषेय दोषोने निःशेषपणे नष्ट कर्या होवाथी मुमुक्षुओ वडे (प्रायश्चित्तादि माटे) जेमनो बहु आश्रय लेवातो होवाने लीधे जे ‘श्रमणोने अति इष्ट’ छे, एवा गणीनी पासे — शुद्धात्मतत्त्वनी उपलब्धिना साधक आचार्यनी पासे — ‘शुद्धात्मतत्त्वनी उपलब्धिरूप सिद्धिथी मने अनुगृहीत करो’ एम कहीने (श्रामण्यार्थी) जतो थको प्रणत थाय छे. ‘आ प्रमाणे आ तने शुद्धात्मतत्त्वनी उपलब्धिरूप सिद्धि’ एम (कहीने) ते गणी वडे (ते श्रामण्यार्थी) ४प्रार्थित अर्थथी संयुक्त करातो थको अनुगृहीत थाय छे. २०३.
१. विक्लवता = अस्थिरता; विकळता. २.यौवनोद्रेक = यौवननो उद्रेक; जुवानीनी अतिशयता. ३. पौरुषेय = मनुष्यने संभवता ४.प्रार्थित अर्थ = अरज करीने मागेली वस्तु