ततोऽपि श्रमणो भवितुमिच्छन् लिङ्गद्वैतमादत्ते, गुरुं नमस्यति, व्रतक्रिये शृणोति, अथोपतिष्ठते; उपस्थितश्च पर्याप्तश्रामण्यसामग्रीकः श्रमणो भवति । तथाहि — तत इदं यथाजातरूपधरत्वस्य गमकं बहिरङ्गमन्तरङ्गमपि लिङ्गं प्रथममेव गुरुणा परमेणार्हद्भट्टारकेण तदात्वे च दीक्षाचार्येण तदादानविधानप्रतिपादकत्वेन व्यवहारतो दीयमानत्वाद्दत्तमादानक्रियया सम्भाव्य तन्मयो भवति । ततो भाव्यभावकभावप्रवृत्तेतरेतरसंवलनप्रत्यस्तमितस्वपरविभागत्वेन दत्तसर्वस्वमूलोत्तरपरमगुरुनमस्क्रियया सम्भाव्य भावस्तववन्दनामयो भवति । ततः सर्वसावद्य- योगप्रत्याख्यानलक्षणैकमहाव्रतश्रवणात्मना श्रुतज्ञानेन समये भवन्तमात्मानं जानन् सामायिक- गुरुणा परमेण दिव्यध्वनिकाले परमागमोपदेशरूपेणार्हद्भट्टारकेण, दीक्षाकाले तु दीक्षागुरुणा । लिङ्गग्रहणानन्तरं तं णमंसित्ता तं गुरुं नमस्कृत्य, सोच्चा तदनन्तरं श्रुत्वा । काम् । किरियं क्रियां बृहत्प्रतिक्रमणाम् । किंविशिष्टम् । सवदं सव्रतां व्रतारोपणसहिताम् । उवट्ठिदो ततश्चोपस्थितः स्वस्थः सन् होदि सो समणो स पूर्वोक्तस्तपोधन इदानीं श्रमणो भवतीति । इतो विस्तरः — पूर्वोक्त लिङ्गद्वय- ग्रहणानन्तरं पूर्वसूत्रोक्तपञ्चाचारमाश्रयति, ततश्चानन्तज्ञानादिगुणस्मरणरूपेण भावनमस्कारेण तथैव तद्गुणप्रतिपादकवचनरूपेण द्रव्यनमस्कारेण च गुरुं नमस्करोति । ततः परं समस्तशुभाशुभपरिणाम- निवृत्तिरूपं स्वस्वरूपे निश्चलावस्थानं परमसामायिकव्रतमारोहति स्वीकरोति । मनोवचनकायैः कृतकारितानुमतैश्च जगत्त्रये कालत्रयेऽपि समस्तशुभाशुभकर्मभ्यो भिन्ना निजशुद्धात्मपरिणतिलक्षणा या तु क्रिया सा निश्चयेन बृहत्प्रतिक्रमणा भण्यते । व्रतारोपणानन्तरं तां च शृणोति । ततो
टीकाः — वळी त्यार पछी श्रमण थवानो इच्छक बन्ने लिंगने ग्रहे छे, गुरुने नमस्कार करे छे, व्रत तथा क्रियाने सांभळे छे अने उपस्थित थाय छे; उपस्थित थयो थको श्रामण्यनी सामग्री १पर्याप्त थवाने लीधे श्रमण थाय छे. ते आ प्रमाणेः
परम गुरु — प्रथम ज अर्हंतभट्टारक अने ते वखते (दीक्षाकाळे) दीक्षाचार्य — , आ यथाजातरूपधरपणानां सूचक बहिरंग तथा अंतरंग लिंगना ग्रहणनी विधिना प्रतिपादक होवाने लीधे, व्यवहारथी ते लिंगना देनार छे; ए रीते तेमना वडे देवामां आवेलां ते लिंगने ग्रहणक्रिया वडे संभावीने – सन्मानीने (श्रामण्यार्थी) तन्मय थाय छे. पछी जेमणे सर्वस्व दीधेलुं छे एवा २मूळ अने उत्तर परमगुरुने, ३भाव्यभावकपणाने लीधे प्रवर्तेला इतरेतर मिलनना कारणे स्वपरनो विभाग जेमांथी अस्त थई गयो छे एवी नमस्कारक्रिया वडे संभावीने – सन्मानीने ४भावस्तुतिवंदनामय थाय छे. पछी सर्व सावद्ययोगना १. पर्याप्त = पूरती; संपूर्ण. २. मूळ परमगुरु जे अर्हंतदेव तथा उत्तर परमगुरु जे दीक्षाचार्य तेमना प्रत्ये अत्यंत आराध्यभावने
लीधे आराध्य एवा परमगुरु अने आराधक एवा पोतानो भेद अस्त थाय छे. ३. भाव्य अने भावकना अर्थ माटे ८मा पानानुं पदटिप्पण जुओ. ४. भावस्तुतिवंदनामय = भावस्तुतिमय अने भाववंदनामय प्र. ४९