रोहति । ततः समस्तावद्यकर्मायतनं कायमुत्सृज्य यथाजातरूपं स्वरूपमेकमेकाग्रेणालम्ब्य व्यव-
निर्विकल्पसमाधिबलेन कायमुत्सृज्योपस्थितो भवति । ततश्चैवं परिपूर्णश्रमणसामग्यां सत्यां परिपूर्ण- श्रमणो भवतीत्यर्थः ।।२०७।। एवं दीक्षाभिमुखपुरुषस्य दीक्षाविधानकथनमुख्यत्वेन प्रथमस्थले प्रत्याख्यानस्वरूप एक महाव्रतने सांभळवारूप श्रुतज्ञान वडे समयमां परिणमता आत्माने जाणतो थको, १सामायिकमां आरूढ थाय छे. पछी २प्रतिक्रमण -आलोचना -प्रत्याख्यानस्वरूप क्रियाने सांभळवारूप श्रुतज्ञान वडे त्रिकाळिक कर्मोथी विविक्त (भिन्न) करवामां आवता आत्माने जाणतो थको, अतीत -वर्तमान -अनागत काय -वचन -मनसंबंधी कर्मोथी विविक्तपणामां आरूढ थाय छे. पछी समस्त सावद्य कर्मना ३आयतनभूत कायनो ४उत्सर्ग करीने यथाजातरूपवाळा स्वरूपने एकने एकाग्रपणे अवलंबीने रहेतो थको, उपस्थित थाय छे. अने उपस्थित थयो थको, सर्वत्र समद्रष्टिपणाने लीधे साक्षात् श्रमण थाय छे. २०७.
अविच्छिन्न सामायिकमां आरूढ थयो होवा छतां श्रमण कदाचित् छेदोपस्थानपनने योग्य छे एम हवे उपदेशे छेः —
१. समयमां (आत्मद्रव्यमां, निजद्रव्यस्वभावमां) परिणमवुं ते सामायिक छे. २. अतीत -वर्तमान -अनागत काय -वचन -मनसंबंधी कर्मोथी भिन्न निजशुद्धात्मपरिणति ते प्रतिक्रमण-
आलोचना -प्रत्याख्यानस्वरूप क्रिया छे. ३. आयतन = स्थान; रहेठाण. ४. कायनो उत्सर्ग करीने = कायाने छोडीने अर्थात् तेनी उपेक्षा करीने