मुपस्थापयन् छेदोपस्थापको भवति ।।२०८ । २०९।।
अथास्य प्रव्रज्यादायक इव छेदोपस्थापकः परोऽप्यस्तीत्याचार्यविकल्पप्रज्ञापन- द्वारेणोपदिशति —
परमसामायिकाभिधानेन निश्चयैकव्रतेन मोक्षबीजभूतेन मोक्षे जाते सति सर्वे प्रकटा भवन्ति । तेन कारणेन तदेव सामायिकं मूलगुणव्यक्तिकारणत्वात् निश्चयमूलगुणो भवति । यदा पुनर्निर्विकल्पसमाधौ समर्थो न भवत्ययं जीवस्तदा यथा कोऽपि सुवर्णार्थी पुरुषः सुवर्णमलभमानस्तपर्यायानपि कुण्डलादीन् गृह्णाति, न च सर्वथा त्यागं करोति; तथायं जीवोऽपि निश्चयमूलगुणाभिधानपरमसमाध्यभावे छेदोपस्थानं चारित्रं गृह्णाति । छेदे सत्युपस्थापनं छेदोपस्थापनम् । अथवा छेदेन व्रतभेदेनोपस्थापनं छेदोपस्थापनम् । तच्च संक्षेपेण पञ्चमहाव्रतरूपं भवति । तेषां व्रतानां च रक्षणार्थं पश्चसमित्यादिभेदेन पुनरष्टाविंशतिमूलगुणभेदा भवन्ति । तेषां च मूलगुणानां रक्षणार्थं द्वाविंशतिपरीषहजयद्वादशविध- तपश्चरणभेदेन चतुस्त्रिंशदुत्तरगुणा भवन्ति । तेषां च रक्षणार्थं देवमनुष्यतिर्यगचेतनकृतचतुर्विधोपसर्ग- जयद्वादशानुप्रेक्षाभावनादयश्चेत्यभिप्रायः ।।२०८।२०९।। एवं मूलोत्तरगुणकथनरूपेण द्वितीयस्थले ऊभां भोजन अने एक वखत आहार — ए प्रमाणे आ (अठ्यावीश), निर्विकल्प सामायिकसंयमना विकल्पो (भेदो) होवाथी श्रमणोना मूळगुणो ज छे. ज्यारे (श्रमण) निर्विकल्प सामायिकसंयममां आरूढपणाने लीधे जेमां विकल्पोनो अभ्यास (सेवन) नथी एवी दशामांथी च्युत थाय छे, त्यारे ‘केवळ सुवर्णमात्रना अर्थीने कुंडळ, कंकण, वींटी वगेरेनुं ग्रहण करवुं (पण) श्रेय छे, परंतु एम नथी के (कुंडळ वगेरेनुं ग्रहण कदी नहि करतां) सर्वथा सुवर्णनी ज प्राप्ति करवी ते ज श्रेय छे’ एम विचारीने ते मूळगुणोमां विकल्परूपे (भेदरूपे) पोताने स्थापतो थको छेदोपस्थापक थाय छे. २०८ – २०९.
हवे आने (श्रमणने) प्रव्रज्यादायकनी माफक छेदोपस्थापक पर पण होय छे एम, आचार्यना भेदो जणाववा द्वारा, उपदेशे छेः —