भविष्यदमर्त्यादिभावानुभूतितृष्णाशून्यत्वेन परलोकाप्रतिबद्धत्वाच्च, परिच्छेद्यार्थोपलम्भप्रसिद्धयर्थ- प्रदीपपूरणोत्सर्पणस्थानीयाभ्यां शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भप्रसिद्धयर्थतच्छरीरसम्भोजनसञ्चलनाभ्यां युक्ताहारविहारो हि स्यात् श्रमणः । इदमत्र तात्पर्यम् — यतो हि रहितकषायः ततो न तच्छरीरानुरागेण दिव्यशरीरानुरागेण वाहारविहारयोरयुक्त्या प्रवर्तेत । शुद्धात्मतत्त्वोपलम्भ- साधकश्रामण्यपर्यायपालनायैव केवलं युक्ताहारविहारः स्यात् ।।२२६।।
जस्स अणेसणमप्पा तं पि तवो तप्पडिच्छगा समणा ।
अण्णं भिक्खमणेसणमध ते समणा अणाहारा ।।२२७।। संवित्त्यवष्टम्भबलेन रहितकषायश्चेति । अयमत्र भावार्थः — योऽसौ इहलोकपरलोकनिरपेक्षत्वेन निःकषायत्वेन च प्रदीपस्थानीयशरीरे तैलस्थानीयं ग्रासमात्रं दत्वा घटपटादिप्रकाश्यपदार्थस्थानीयं निजपरमात्मपदार्थमेव निरीक्षते स एव युक्ताहारविहारो भवति, न पुनरन्यः शरीरपोषणनिरत इति ।।२२६।। अथ पञ्चदशप्रमादैस्तपोधनः प्रमत्तो भवतीति प्रतिपादयति — होवाथी, ते काळे (वर्तमान काळे) मनुष्यपणुं होवा छतां पण (पोते) समस्त मनुष्य- व्यवहारथी १बहिर्भूत होवाने लीधे आ लोक प्रत्ये निरपेक्ष (निःस्पृह) छे, तेम ज भविष्यमां थनारा देवादि भावो अनुभववानी तृष्णाथी शून्य होवाने लीधे पर लोक प्रत्ये अप्रतिबद्ध छे; तेथी, जेम ज्ञेय पदार्थोना ज्ञाननी सिद्धिने माटे ( – घटपटादि पदार्थोने जोवा माटे ज) दीवामां तेल पूरवामां आवे छे अने दीवाने खसेडवामां आवे छे तेम, श्रमण शुद्ध आत्मतत्त्वनी उपलब्धिनी सिद्धिने माटे ( – शुद्धात्माने प्राप्त करवा माटे ज) ते शरीरने खवडावतो अने चलावतो होवाथी युक्ताहारविहारी होय छे.
आ अहीं तात्पर्य छेः श्रमण कषायरहित छे तेथी ते शरीरना ( – वर्तमान मनुष्यशरीरना) अनुरागथी के दिव्य शरीरना ( – भविष्यना देवशरीरना) अनुरागथी ए आहार -विहारमां अयुक्तपणे प्रवर्ततो नथी; शुद्ध आत्मतत्त्वनी उपलब्धिना साधकभूत श्रामण्यपर्यायना पालनने माटे ज केवळ युक्ताहारविहारी होय छे. २२६.
हवे, युक्ताहारविहारी साक्षात् अनाहारविहारी ( – अनाहारी अने अविहारी) ज छे एम उपदेशे छेः —
१. बहिर्भूत = बहार; रहित; उदासीन.