समणा सुद्धुवजुत्ता सुहोवजुत्ता य होंति समयम्हि ।
पूर्वकं वीतरागछद्मस्थचारित्रं तदेव कार्यकारीति । कस्मादिति चेत् । तेनैव केवलज्ञानं जायते
यतस्तस्माच्चारित्रे तात्पर्यं कर्तव्यमिति भावार्थः । किंच उत्सर्गव्याख्यानकाले श्रामण्यं व्याख्यातमत्र
पुनरपि किमर्थमिति परिहारमाह — तत्र सर्वपरित्यागलक्षण उत्सर्ग एव मुख्यत्वेन च मोक्षमार्गः, अत्र
तु श्रामण्यव्याख्यानमस्ति, परं किंतु श्रामण्यं मोक्षमार्गो भवतीति मुख्यत्वेन विशेषोऽस्ति ।।२४४।। एवं
श्रामण्यापरनाममोक्षमार्गोपसंहारमुख्यत्वेन चतुर्थस्थले गाथाद्वयं गतम् । अथ शुभोपयोगिनां
सास्रवत्वाद्वयवहारेण श्रमणत्वं व्यवस्थापयति — संति विद्यन्ते । क्व । समयम्हि समये परमागमे । के
सन्ति । समणा श्रमणास्तपोधनाः । किंविशिष्टाः । सुद्धुवजुत्ता शुद्धोपयोगयुक्ताः शुद्धोपयोगिन इत्यर्थः ।
सुहोवजुत्ता य न केवलं शुद्धोपयोगयुक्ताः, शुभोपयोगयुक्ताश्र्च । चकारोऽत्र अन्वाचयार्थे गौणार्थे
करतो नथी; अने एवो ( – अमोही, अरागी, अद्वेषी) वर्ततो थको मुकाय ज छे, परंतु बंधातो नथी.
आ रीते
हवे शुभोपयोगनुं प्रज्ञापन करे छे. तेमां (प्रथम), शुभोपयोगीओने श्रमण तरीके गौणपणे दर्शावे छेः —
अन्वयार्थः — [समये] शास्त्रने विषे (एम कह्युं छे के), [शुद्धोपयुक्ताः श्रमणाः] शुद्धोपयोगी ते श्रमण छे, [शुभोपयुक्ताः च भवन्ति] शुभोपयोगी पण श्रमण छे; [तेषु अपि] तेमांय, [शुद्धोपयुक्ताः अनास्रवाः] शुद्धोपयोगी निरास्रव छे, [शेषाः सास्रवाः] बाकीना सास्रव छे (अर्थात् शुभोपयोगी आस्रव सहित छे).
४५४प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-