नास्रवा एव । इमे पुनरनवकीर्णकषायकणत्वात्सास्रवा एव । अत एव च शुद्धोपयोगिभिः समममी न समुच्चीयन्ते, केवलमन्वाचीयन्त एव ।।२४५।।
अरहंतादिसु भत्ती वच्छलदा पवयणाभिजुत्तेसु ।
शुभोपयोगिनो मिथ्यात्वविषयकषायरूपाशुभास्रवनिरोधेऽपि पुण्यास्रवसहिता इति भावः ।।२४५।। अथ
शुभोपयोगिश्रमणानां लक्षणमाख्याति — सा सुहजुत्ता भवे चरिया सा चर्या शुभयुक्ता भवेत् । कस्य ।
तपोधनस्य । कथंभूतस्य । समस्तरागादिविकल्परहितपरमसमाधौ स्थातुमशक्यस्य । यदि किम् । विज्जदि
जदि विद्यते यदि चेत् । क्व । सामण्णे श्रामण्ये चारित्रे । किं विद्यते । अरहंतादिसु भत्ती अनन्त-
ज्ञानादिगुणयुक्तेष्वर्हत्सिद्धेषु गुणानुरागयुक्ता भक्तिः । वच्छलदा वत्सलस्य भावो वत्सलता वात्सल्यं
विनयोऽनुकूलवृत्तिः । केषु विषये । पवयणाभिजुत्तेसु प्रवचनाभियुक्तेषु । प्रवचनशब्देनात्रागमो भण्यते,
ज छे. अने आम होवाथी ज शुद्धोपयोगीओनी साथे आमने (शुभोपयोगीओने) भेगा लेवामां ( – वर्णववामां) आवता नथी, मात्र पाछळथी (गौण तरीके) ज लेवामां आवे छे.
भावार्थः — परमागममां एम कह्युं छे के शुद्धोपयोगीओ श्रमण छे अने शुभोपयोगीओ पण गौणपणे श्रमण छे. जेम निश्चयथी शुद्धबुद्ध -एकस्वभावी सिद्ध जीवो ज जीव कहेवाय छे अने व्यवहारथी चतुर्गतिपरिणत अशुद्ध जीवो पण जीव कहेवाय छे, तेम श्रमणपणे शुद्धोपयोगी जीवोनुं मुख्यपणुं छे अने शुभोपयोगी जीवोनुं गौणपणुं छे; कारण के शुद्धोपयोगीओ निजशुद्धात्मभावनाना बळथी समस्त शुभाशुभ संकल्पविकल्प रहित होवाथी निरास्रव ज छे अने शुभोपयोगीओने मिथ्यात्वविषयकषायरूप अशुभ आस्रवनो निरोध होवा छतां तेओ पुण्यास्रव सहित छे. २४५.
हवे शुभोपयोगी श्रमणनुं लक्षण सूत्र द्वारा (गाथा द्वारा) कहे छेः —
— ए होय जो श्रामण्यमां, तो चरण ते शुभयुक्त छे. २४६.
अन्वयार्थः — [श्रामण्ये] श्रामण्यमां [यदि] जो [अर्हदादिषु भक्तिः] अर्हंतादिक प्रत्ये भक्ति तथा [प्रवचनाभियुक्तेषु वत्सलता] प्रवचनरत जीवो प्रत्ये वत्सलता [विद्यते] वर्तती होय तो [सा] ते [शुभयुक्ता चर्या] शुभयुक्त चर्या (शुभोपयोगी चारित्र) [भवेत्] छे.
४५६प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-