शुभोपयोगिनां हि शुद्धात्मानुरागयोगिचारित्रतया, समधिगतशुद्धात्मवृत्तिषु श्रमणेषु वन्दननमस्करणाभ्युत्थानानुगमनप्रतिपत्तिप्रवृत्तिः शुद्धात्मवृत्तित्राणनिमित्ता श्रमापनयनप्रवृत्तिश्च न दुष्येत् ।।२४७।।
सरागचारित्रावस्थायाम् । का न निन्दिता । वंदणणमंसणेहिं अब्भुट्ठाणाणुगमणपडिवत्ती वन्दननमस्काराभ्यां सहाभ्युत्थानानुगमनप्रतिपत्तिप्रवृत्तिः । समणेसु समावणओ श्रमणेषु श्रमापनयः रत्नत्रयभावनाभिघातक- श्रमस्य खेदस्य विनाश इति । अनेन किमुक्तं भवति – शुद्धोपयोगसाधके शुभोपयोगे स्थितानां तपोधनानां इत्थंभूताः शुभोपयोगप्रवृत्तयो रत्नत्रयाराधकशेषपुरुषेषु विषये युक्ता एव, विहिता एवेति ।।२४७।। अथ शुभोपयोगिनामेवेत्थंभूताः प्रवृत्तयो भवन्ति, न च शुद्धोपयोगिनामिति प्ररूपयति — दंसणणाणुवदेसो
अन्वयार्थः — [श्रमणेषु] श्रमणो प्रत्ये [वन्दननमस्करणाभ्याम्] वंदन -नमस्कार सहित [अभ्युत्थानानुगमनप्रतिपत्तिः] १अभ्युत्थान अने २अनुगमनरूप ३विनीत वर्तन करवुं तथा [श्रमापनयः] तेमनो श्रम दूर करवो ते [रागचर्यायाम्] रागचर्यामां [न निन्दिता] निंदित नथी.
टीकाः — शुभोपयोगीओने शुद्धात्माना अनुरागयुक्त चारित्र होय छे, तेथी जेमणे शुद्धात्मपरिणति प्राप्त करी छे एवा श्रमणो प्रत्ये जे वंदन -नमस्कार -अभ्युत्थान -अनुगमन- रूप विनीत वर्तननी प्रवृत्ति तथा शुद्धात्मपरिणतिना रक्षणने निमित्तभूत एवी जे श्रम दूर करवानी (वैयावृत्त्यरूप) प्रवृत्ति ते शुभोपयोगीओने माटे दूषित (दोषरूप, निंदित) नथी (अर्थात् शुभोपयोगी मुनिओने आवी प्रवृत्तिनो निषेध नथी). २४७.
हवे, शुभोपयोगीओने ज आवी प्रवृत्तिओ होय छे एम प्रतिपादन करे छेः —
४५८प्रवचनसार[ भगवानश्रीकुंदकुंद-
१. अभ्युत्थान = मानार्थे ऊभा थई जवुं ते
२. अनुगमन = पाछळ चालवुं ते ३. विनीत = विनययुक्त; सन्मानयुक्त; विवेकी; सभ्य.