असातोदयाभावान्निरन्तरत्वादविच्छिन्नं च सुहं एवमुक्तविशेषणविशिष्टं सुखं भवति । केषाम् ।
सुद्धुवओगप्पसिद्धाणं वीतरागपरमसामायिकशब्दवाच्यशुद्धोपयोगेन प्रसिद्धा उत्पन्ना येऽर्हत्सिद्धास्तेषा-
मिति । अत्रेदमेव सुखमुपादेयत्वेन निरन्तरं भावनीयमिति भावार्थः ।।१३।। अथ येन शुद्धोपयोगेन
पूर्वोक्तसुखं भवति तत्परिणतपुरुषलक्षणं प्रकाशयति ---सुविदिदपयत्थसुत्तो सुष्ठु संशयादिरहितत्वेन विदिता
ज्ञाता रोचिताश्च निजशुद्धात्मादिपदार्थास्तत्प्रतिपादकसूत्राणि च येन स सुविदितपदार्थसूत्रो भण्यते ।
संजमतवसंजुदो बाह्ये द्रव्येन्द्रियव्यावर्तनेन षड्जीवक्षणेन चाभ्यन्तरे निजशुद्धात्मसंवित्तिबलेन स्वरूपे
संयमनात् संयमयुक्तः, बाह्याभ्यन्तरतपोबलेन कामक्रोधादिशत्रुभिरखण्डितप्रतापस्य स्वशुद्धात्मनि प्रतपनाद्विजयनात्तपःसंयुक्तः । विगदरागो वीतरागशुद्धात्मभावनाबलेन समस्तरागादिदोषरहितत्वाद्वि-
होवाथी) ‘अनुपम’, (५) समस्त आगामी काळमां कदी नाश नहि पामतुं होवाथी ‘अनंत’, अने (६) अंतर पड्या विना प्रवर्ततुं होवाथी ‘अविच्छिन्न’ — आवुं शुद्धोपयोगथी निष्पन्न थयेला आत्माओनुं सुख छे माटे ते (सुख) सर्वथा प्रार्थनीय छे (अर्थात् सर्व प्रकारे इच्छवायोग्य छे). १३.
अन्वयार्थः — [सुविदितपदार्थ सूत्रः] जेमणे (निज शुद्ध आत्मादि) पदार्थोने अने सूत्रोने सारी रीते जाण्यां छे, [संयमतपःसंयुतः] जे संयम अने तप सहित छे, [विगतरागः] जे वीतराग अर्थात् रागरहित छे [समसुखदुःखः] अने जेमने सुख -दुःख समान छे, [श्रमणः] एवा श्रमणने (मुनिवरने) [शुद्धोपयोगः इति भणितः] ‘शुद्धोपयोगी’ कहेवामां आव्या छे.